EK 100 KM – WINSCHOTEN – 14 SEPTEMBER 2002
{u}{b}Fransman FETIZON en Russische KOLPAKOVA herbevestigen{eu}{eb}
De 100km-klassieker van Winschoten die een soort abonnement heeft op de organisatie van wereld- of Europese kampioenschappen heeft nogal wat forfaits genoteerd zodat nauwelijks 101 atleten, waarvan 68 internationalen de wedstrijd kunnen beëindigen. Hoewel ik persoonlijk nogal het belang relativeer van het feit dat 27 onder hen in een van de talrijke reeksen op het podium geroepen wordt, doet het deugd te zien dat ook drie landgenoten, Rik Goethals (cat V1), Lucien Taelman (cat V2) en Inez Jacquemart (cat VF2) ook aan de eer zijn voor hun prestatie.
{b}Verwachtingen{eb}
Twee teams ( één mannen- en één vrouwenteam) uit België is een hoopvolle primeur voor ons land. Dat zij zich allebei kunnen rangschikken is dubbel bemoedigend.
Toch is voor de start de bezorgdheid groot. Nationaal kampioen, Jan Vanden Driessche, moet als atleet gekwetst afhaken. Als vervanger van Ivan De Grieck toont hij zich evenwel ook een waardevolle coach. Emiel Dierckx is een jaar lang ultrawerkloos geweest op doktersadvies en Paul Beckers moest vorige week na nauwelijks 123 km voortijdig de 24-urenstrijd staken. Om ons helemaal te ontmoedigen vernemen we dat Rik Goethals na een vrij ernstig auto-ongeval met een pijnlijke whiplash rondloopt. Bij de mannen moeten Ivan Hostens en Lucien Taelman, die wel in forme zijn zich vragen stellen.
Het groot optimisme bij de vrouwen met coming lady Inez Jacquemart, uitstekend in forme, krijgt nog even een knauw als we moeten horen dat zij aan een zeer recente val wat gekneusde ribben overhoudt.
De Nederlanders moeten het nu zonder hun megaloper Wim Epskamp stellen. Vorige week liep Wim nog een meer dan verdienstelijk 24-urenkampioenschap; nu ontwikkelt hij zich tot een van de meest entoesiaste supporters en raadgevers.
Coach Gerrit Van Rotterdam herinnert zich nog levendig de vrij spectaculire opgave van zijn vedetten Edward De Ruiter en Veron Lust vorig jaar. Hij besluit tot grote voorzichtigheid.
{b}Koersverloop{eb}
Dat een Rus direct de leiding neemt verbaast niemand. Uiteindelijk wordt Tiajkorov nog vijfde. De elitegroep daarachter ziet een tijd later Fetizon weggaan.Niet te verwonderen. Wat wel verbaast is de overname en vlucht van de Italiaanse 7u25-loper, Ardemagni. Het vermoeden dat hij naar het einde toe wel achteruit zal waaien wordt echter niet helemaal bewaarheid, ook al moet hij de definitieve zegetocht van Fetizon met lede ogen aanschouwen, net als de terugkeer van een paar Russen. Zij vierde stek in 6u47’ maakt evenwel indruk, evenals de globale opkomst van de Italiaanse ultralopers trouwens. Het ziet ernaar uit dat de Italianen in de ultra op weg zijn om net als destijds in de marathon de internationale top te worden.
Voor de Belgen kost die Italiaanse doorbraak wel de derde podiumplaats, na de traditioneel machtige Russen en Fransen, die ook bij de vrouwen het veld aanvoeren.
De Belgen met de vrij traditionele mannenploeg zien Ivan Hostens kort achter de kopgroep gewoontegetrouw zijn koers wijs organiseren. Op enige afstand volgt Rik Goethals geruststellend en zelf Lucien Taelman houdt de kloof klein. Paul Beckers en wat verder Miel Dierckx lopen vrij relax een eind zonder zich op wie dan ook blind te staren.
Erg kort achter Emiel loopt Inez Jacquemart, die een vrij ambitieus maar realistisch schema heeft vooropgesteld. Het Belgisch record van Viviane Vanderhaegen, dat seconden onder de acht uren ligt, oefent een grote aantrekkingskracht uit. Veel te snel starten onze beide andere vrouwen. Is het 8u20’-schema voor Anny Van Butsele, die eerde dit jaar in Torhout toch 9u06’ liep niet helemaal absurd, voor Natacha Cornette, die met een besttijd van 10u30 staat, lijkt het me een schrikwekkende zelfmoorpoging. Erger nog wanneer ze na 20 km Anny nog voorbijloopt.
Over onze mannen kunnen we na halfweg gerust zijn. Zij zijn gekend als ervaren en gedisciplineerde 100 km-lopers. Rik Goethals, die al vaker de redder des vaderlands geweest is, duikt zowaar weer eens onder de 7 uren, goed voor een tiende stek. Ivan Hostens volgt vier plaatsjes verder net beneden de 7u10’ terwijl Lucien Taelman in de laatste 20 km nog acht minuten, of drie plaatsen, moet prijsgeven.
Beckers voelt zich zeker goed bij de 7u40’ terwijl Dierckx de 8uur-grens spijtig genoeg net niet haalt.
Het wachten op Inez lijkt me dan lang. Persoonlijk had ik haar getipt op 8u15’. Het wordt zeven minuten meer. Geen reden echter voor paniek. Haar uitstekend schema staat haar toe halfweg in 4u03’ te keren. Van echt verval is er geen sprake. Alleen de laatste twee ronden is het schema van 12km per uur voelbaar overschreden.
Anny Van Butsele, die aan km 70 wat al te vroeg panikeert, kan zich in de laatste 20 km herpakken en blijft bijna een half uur onder de door haar zo gevreesde 10 uren.
Natacha krijgt vanaf km 40 uiteraard de zware rekening van de overstarting gepresenteerd. Persoonlijk ben ik vooral verrast door haar filosofische benadering nadien. Zij is blijven positief denken zelfs als het vanaf km 60 heel moeilijk werd., hetgeen haar toegelaten heeft haar wedstrijd eervol te beëindigen, ook al is haar persoonlijke besttijd onhaalbaar geworden. Mits enige deskundige begeleiding en wat meer discipline is ze zeker bekwaam de 10 uren te halen.
De Nederlandse vrienden luisteren voorbeeldig naar hun voorzichtige coach en finishen alle vier beneden de acht uren. Gerrit zal nu zijn werk hebben om de twee toppers, die allebei in staat zijn tot een tijd beneden de zeven uren, naar een optimum te leiden. Misschien reeds in het Nederlands kampioenschap van Stein ? Veron heeft daar een een heerlijke herinnering aan.
Tot zover verslag van een mooie ervaring. Niet zonder vermelding van de bekoring die ik als toeschouwer mocht ervaren van prachtatleten als de Europese kampioenen Fetizon en Kolpakova, de Sloveen Vindis en van al de leerrijke en gezellige ontmoetigen die we in Winschoten steeds hebben.
Jos Cleemput