Bizar

Ingezonden stukje van Ton Peters

Bizar
Een ander woord is nauwelijks te vinden voor het feit dat er vandaag (23 oktober) bij ons een kaartje in de bus viel van Guus uit Réunion en dan met name om wat hij schreef:

St. Denis, 15-10
Hallo Allemaal,
Nu geniet ik nog, maar de 18e zal het lachen me wel vergaan.
Le Grand Raid de la Réunion, 125 km glibberen en klauteren met ca. 8400 metertjes stijgen en ook weer dalen.
Ik denk er nog maar niet aan en neem nog een frans bakje koffie en een “pain aux chocolat”.
Groetjes Guus.
P.S. Ik heb nu al zin in het nachtelijke gedeelte glibberen.

Guus,
Hoewel wij elkaar pas leerden kennen als deelnemers aan de Fortiche de Maurienne in juli 2001, voelde het direct al alsof wij elkaar al veel langer kenden. Maar het feit dat de afspraak, dat jij bij ons in Schoorl langs zou komen, compleet met het fotoboek dat je over de Fortiche had aangelegd, nooit geëffectueerd is, geeft aan dat wij elkaar veel te kort gekend hebben. En dat dat niet alleen door het hardlopen als gezamenlijke hobby kwam, blijkt uit het feit dat ook Tineke en de meiden er zo over denken; je was gewoon een bijzonder aangenaam mens.
Wij hielden beiden van de uitdaging van de bergen. Niet slechts om er te hardlopen, maar ook om er met de tent in de rugzak dagen achtereen doorheen te zwerven. La Grand Raid de la Réunion beloofde een fantastische nieuwe uitdaging te worden. Helaas werd het tevens jouw laatste! Had jij het niet moeten doen? Is dit voor mij een aanleiding om iets dergelijks niet meer te doen? Tweemaal nee! Wij zochten, en ik zal blijven zoeken, naar de uitdaging van de bergen. Wij kenden ook het gelukzalige gevoel dat het hardlopen door bergachtig terrein ons gaf. Ik zal er echter nooit meer doorheen kunnen lopen zonder aan jou te denken. Mijn medeleven gaat uit naar jouw familie en andere dierbaren die aangeslagen en met een gat in hun leven achter blijven. Zij ervaren nu wel de lasten maar waren geen deelgenoot van de lusten die de bergen op Réunion jou tot het laatste moment ongetwijfeld hebben geboden. Ik wens ze veel sterkte toe.

Ton Peters, mede namens Tineke, Mieke & Elma.