Stein 2003, soms gaat het goed, soms gaat het niet
Ik heb net het mailtje van Vincent Schoenmakers gelezen. Gezien mijn gesprekje met hem tijdens de 6 uur van Stein dus het volgende.
Over de 6 uur van Stein had ik enthousiaste verhalen gehoord. “6 uur is lang, maar in Stein zijn ze zo voorbij”, “je wordt er persoonlijk benaderd, zowel door het publiek als door de speaker” en “de 6 uur van Stein, dé opstap naar het echte ultrawerk”. Dus, aangespoord door de mededeling “vol is vol” heb ik me snel opgegeven. Daarna een geruststellend mailtje van Han Frenken met de mededeling “wees gerust, je staat ingeschreven”.
Zondag 9 maart, 08.00 uur. In de auto en op weg naar Stein. Het is nog lekker rustig op de weg zodat ik om halfnegen in Stein aankom. Bij de ingang van het zwembad het startnummer opgehaald en me omgekleed. Ik zou vandaag, net als bij de FAF Schinnen weer met Eric Sweens lopen. We hadden hetzelfde doel, minimaal 21 rondes, dus minimaal ruim 65 km. Dat betekent een gemiddelde van 5.30/km.
Eerst even de boel verkennen. Er zijn weer veel bekende gezichten. Henk Sipers loopt natuurlijk weer mee maar Henri Okkersen niet. Hij vertelde dat hij zijn rug had verdraaid. Vervelende toch.
Toen even later Eric er was hebben we onze eten en drinken langs de kant gezet. We zouden het aangereikt krijgen van zijn vriendin. Om halfelf kwam trok er een stoet van lopers naar de start. Deze lag 400 meter voor de finish om na 16 rondes precies 50 km te kunnen klokken. Voor ik het door dat het al zo laat was werd het startschot gegeven en daar gingen we dan, met zijn allen op weg om zes uur hard te lopen.
De eerste rondes gingen goed. We zaten heel mooi op schema. De rondjes gingen in 16.21 tot 16.30 wat een gemiddelde is van 5.17/km. En wat liepen we vlak. Rondje na rondje steeds weer in de buurt van de 16.25. Rondje vier, vijf en zes gingen zo in 16.27, 16.28 en 16.28. Prachtig vlak en dat geeft een goed gevoel. In de tweede ronde kwamen we Vincent Schoenmakers voorbij. Natuurlijk even gekletst. Ik vertelde hem dat hij toch wel erg leuk en veel schrijft in Marathon Plus. Volgens Vincent zouden meer mensen dat moeten doen. Nu leek het wel een “Schoenmaker Plus”. Meer mensen zouden stukjes moeten schrijven over wedstrijden waar ze aan mee doen, of gewoon over het hardlopen. Hij keek mij daarbij veelbetekenend aan. En ja, ik heb het beloofd en zie hier het resultaat.
De rondjes en de tijd die vlogen voorbij. Het weer was prachtig, soms was de wind wat hard, maar langs de autobaan hadden we de wind in de rug, de zon op onze kop en een dalend parcours, dus wat wil je meer. Daar leek het wel echt voorjaar. Dat gevoel werd nog versterkt door een aantal hommels die daar zoemden. Allemaal koninginnen op zoek naar goede nestplaatsen.
Zo als het nu ging zouden we ons doel wel halen. Elke twee ronden nam ik wat drinken, eerst sportdrank en later cola. Bij het 15 rondje nam ik een verkeerde beker. Wat er inzat weet ik niet, het was roze en erg zoet. Ik heb het toch maar opgedronken, want terug lopen is ook zowat. Een half rondje later, we liepen toen circa vier en half uur, ging het mis. Ik voelde me misselijk worden en even later kwam het zoete drankje er weer uit. Bij de volgende doorkomst weer cola genomen, maar mijn maag vertrouwde de zaak niet meer en even later kwam de meeste cola er weer uit. Ondertussen had ik Eric al gezegd door te lopen en niet op mij te wachten. Ik had nog wel de hoop dat het nog goed zou komen door bij de volgende doorkomst gewoon water te pakken en de tijd te nemen dat rustig op te drinken. Maar het kwam niet meer goed. Een bekertje drinken en even later er alles weer uitgooien. Het was echt niet leuk meer.
Dan de laatste ronde. Eerst naar het toilet en daar lekker mijn gezicht onder de kraan, heerlijk verfrissend. Het leek wel of mijn maag mijn goede bedoeling weer begreep. De twee bekertjes water kon ik grotendeels binnen houden. Toen ik aan de laatste ronde wilde beginnen kwam Henk Sipers er net aan. Ja, die lag dus nu een volle ronde op mij voor. Samen begonnen we aan de laatste ronde, wat nog niet wilde zeggen dat ik daar vleugels door kreeg, maar het ging een stuk beter. Vlak voor de finish werden we ingehaald door Patrick Kloek die iedereen die hij inhaalde feliciteerde met het uitlopen. Na dat we over de finish kwamen hebben Henk en ik nog even flink aangezet om toch nog zover mogelijk te komen. Het was weliswaar geen sprint, maar het ging toch nog even lekker snel.
Toen klonk de toeter en moesten we stoppen. We feliciteerden elkaar met het resultaat want we hadden het toch maar weer gedaan Voor mij was dat 20 rondes en een afstand van 62.634 m. Voor Henk één ronde verder: 65.734 m. Even verderop stond Eric, die een dikke ronde meer had gelopen en uitkwam op een afstand van 65.964 km. Hij was dik tevreden en terecht, een schitterend debuut!
Ik kan niet zeggen dat ik een tevreden mens was. Ik had er meer van verwacht. Het is voor mij nog steeds onbegrijpelijk waarom het zo gegaan is. Ik ben zeker niet te snel gestart. In Schinnen liep ik op 16 februari op een bijzonder heuvelachtig parcours de 50 km in gemiddeld 5.10. Ook daar liepen Eric en ik een bijzonder vlakke wedstrijd. En hier in Stein kon ik 5.25 niet eens vasthouden tot de 50 km. Het heeft toch wel alles te maken met uitdrogen door het niet kunnen binnen houden van het drinken. Een wat daar de oorzaak van is, ik weet het niet, maar wellicht dat het zoete roze drankje de schuldige is.
Maar ondanks het tegenvallende resultaat heb ik toch een leuke dag gehad. Na afloop lekker gedoucht en gekletst. Daarna de pijnlijke spieren heerlijk laten masseren. Voor mij een openbaring. Zo’n masseur wil ik wel in vaste diens. De sfeer was perfect geweest, wat natuurlijk ook te maken had met het mooie weer. Maar het had voor mij vooral ook te maken met al die tafeltjes met eten en drinken langs de route. Het leek wel een grote langgerekte picknick. Bij de tafeltjes veel verzorgers en familie van de lopers, maar naarmate de dag vorderde waren dat toch ook steeds meer inwoners uit Stein. Al met al een echt feest. Je zou eigelijk zeggen wat wil je nog meer? Wel, dat was één ronde erbij.
Theo de Jong
Culemborg
Viridis@planet.nl