Een marathon is een marathon, toch?
Een marathon is 42195 m lang, waar je al die meters ook loopt. In die zin is een marathon een marathon. Maar natuurlijk zijn er verschillen. Afgelopen december liep ik in Soerendonk het eerste deel van het retourtje Soerendonk. Ik dacht dat er iets van 29 deelnemers waren. Er waren drie drankposten. Het aantal toeschouwers bedroeg drie, waarbij ik moet opmerken dat ik me afvraag of die twee wandelaars en die ruiter doorhadden dat er een marathon werd gelopen. Het was er echt winters weer, koud met een harde, schrale wind.
Afgelopen zondag, 13 april, was de marathon van Londen. Het aantal deelnemers bedroeg circa 35.000, waaronder Paula Radcliff en ik. Het aantal toeschouwers liep in de vele honderdduizenden. Elke mijl waren er drinkposten met water, elke vijf km waren er drinkposten met sportdrank en elke 10 km waren er sponsposten. Het weer kan omschreven worden als goed strandweer. ’s Morgen om 8.45 (Nederlandse tijd) lagen we al in sportbroek en T-shirt in de zon te wachten tot we mochten vertrekken. Zie hier in een notendop het verschil tussen twee marathons.
Maar goed, Londen was wel een hele ervaring. Ik was er met een groep van 6 lopers, waarmee ik ook New York ‘had gedaan’. Vrijdagochtend gingen we op Schiphol al om 9.40 uur de lucht in om, om 9.50 uur (London-time) op Heathrow Airport te landen te landen. Toch leuk dat uur tijdsverschil.
’s Middags naar de Expo om het startbewijs op te halen en wat sfeer op te snuiven. Eigenlijk viel de Expo me wat tegen. Het was niet zo groots op gezet als in New York en er waren ook minder leuke stands. Wel waren er veel stands van en voor de goede doelen waarvoor tijdens de marathon geld wordt opgehaald.
Zaterdag hebben we wat highlight van Londen bezocht, van Covent Garden tot Harrods en van de Tower bridge tot PiccadillyCircus. We hadden echt het gevoel op vakantie te zijn. ’s Avonds lekker gegeten in een Italiaans restaurant, pasta met een lekker glaasje wijn. Prima voorbereiding.
En dan de dag van de marathon. Die begon iets bewolkt, maar al gauw kwam de zon erdoor. Dat er op de TV werd gesproken over ideale omstandigheden voor Paula Radcliff kwam doordat zij veel eerder startte dan de grote meute. De temperatuur is dan inderdaad nog niet meer dan 14 ° C, dus een lekker loopweertje. Maar later werd het veel warmer.
Ruim op tijd waren we bij de start aanwezig. Het leek wel vakantie, al die duizenden lopers op een groot grasveld liggend in de zon. Sommigen nerveus, andere heel relaxt. Overal rook je de geur van de smeermiddeltjes. Een man vlak bij ons smeerde zijn hele lijf in, iets verderop werden voeten met een dikke laag zalf bedekt of werden tepels met pleisters bedekt. De aanwezige bomen kregen hun jaarlijkse sproeibeurt en enkele werden zelfs bemest.
Om 9.45 was het startschot wat ik niet heb gehoord omdat we zo ver van de start vandaan stonden. Na ongeveer 8 minuten kwam ik over de startlijn en dacht ik echt te kunnen gaan lopen. Maar daar ben ik eigenlijk niet aan toegekomen. Wat was het druk! Overal mensen om je heen. Nooit meer dan één meter ruimte voor me. Regelmatig werd er tegen me aangelopen, tegen mijn schouder, mijn rug of mijn benen. Toen ik binnen twee seconden twee keer aan mijn benen werd geraakt en ik in mijn rug werd gelopen keek ik om. De man achter me keek me kwaad aan: ”Do you think I did it on purpuse” vroeg hij me onvriendelijk. “No sir, not at all” antwoorde ik en gaf gas, weg wezen bij die man.
Water was er in overvloed. Het werd elke mijl in halve liter flessen zonder dop aangeboden. Het gevolg was dat iedereen een paar slokken nam en de fles dan weggooide. Dan moet je wel erg goed oppassen dat je je niet verstapt. De sportdrank werd in flacons aangeboden, ook zonder dop. Het dronk lekker weg. Ook deze zakjes werden halfvol weggegooid. En sportdrank op asfalt, in de zon geeft een prachtig effect. Het was net of we op smeltend asfalt liepen. Het plakte en maakte een zuigend geluid door de vele schoenen die steeds weer werden losgetrokken.
Ik had me voorgenomen een vlakke race te lopen in circa vier uur. Het werd uiteindelijk 4:02:02, waarbij ik de tweede helft ongeveer drie minuten langzamer dan de eerste helft heb gelopen. Door mijn vlakke schema haalde ik steeds meer lopers in. Naarmate de wedstrijd vorderde werd het warmer en warmer met de zon op onze kop en de wind van achteren. Veel lopers kregen het moeilijk en gingen gewoon lopen. Daarbij werd niet achterom gekeken, botsingen tussen de lopers waren er dan ook veelvuldig. Het ‘excuse me’ en ‘sorry’ waren niet van de lucht. Oppassen was dus steeds meer geboden.
Het publiek was een sensatie op zich. Rijen dik stonden ze langs het parcours te schreeuwen, te fluiten en muziek te maken. Muziek, variërend van Beethoven tot Muddy Waters, van Elvis tot U2. Prachtig. Ook prachtig waren de vele verklede deelnemers. Sommigen slechts met een pruik, andere geheel zilver geschminkt, weer anderen droegen met zes man een boot, iemand had een wc-bril voor zijn buik. Opvallend waren het aantal aanwezige neushoorns.
Maar aan alles komt een eind, zo ook deze marathon. Nog even langs Jamespark, dan voor Buckinhampalace naar rechts en dan kwam de finishlijn al snel in zicht. Na de finish werd mij weer duidelijk hoe goed de organisatie is. Alle lopers kregen natuurlijk hun medaille omgehangen en werden daarna over een verhoging gestuurd, waar de gehuurde chips door vrijwilligers van de schoenen werden verwijderd. Even later langs de vrachtwagens met de kleding zakken. Hier kon ik al snel mijn kledingzak in ontvangst nemen. Het enige minpuntje was dat de zak met het T-shirt en producten die we meekregen wel erg zwaar was, zeker na ruim 42 km hard lopen. De producten overigens varieerden van pasta tot deodorant, van snoep tot een appel.
Al met al was het een hele ervaring. Ik denk niet dat ik deze marathon ooit nog loop. Het is me veel te druk. De 60 van Texel op 21 april zal heel anders zijn. Aan de andere kant heb ik zelden zo’n enthousiast publiek meegemaakt. Ik zal ik marathon nooit vergeten, temeer niet daar mijn vrouw, Marijke, hier haar eerste marathon liep. Twee jaar geleden is ze op nul begonnen met twee minuten hardlopen en twee minuten wandelen. En nu, binnen twee jaar, als 51-jarige haar eerste marathon in 5:24:28. Hulde.
Theo de Jong
Viridis@planet.nl