Als onze zuiderburen iets organiseren doen ze dat ook meteen goed. Dat begon natuurlijk al met de weersvoorspellingen, voorlopig de zonnigste dag in mei. Maar daar was de starttijd ook naar, om 9:30 dus met een beetje doorlopen kon je op het heetste moment van de dag alweer op een terrasje zitten. Maar zover was het nog lang niet, de bewegwijzering in Visé was overduidelijk, de toegezegde parking al vol en bij het afhalen van de startnummers stond al een lekkere lange rij. Wat is het dan eigenlijk relaxed in Dieverbrug, Zuiderzee, Schinnen etc. Maar de vele vrijwilligers waren rap genoeg om alles snel en efficiënt af te handelen. Fietsbegeleiders moesten apart inschrijven, controle of je echt maar één begeleider bij je had en deze groep werd apart verzameld bij het station. Vandaar werd de groep fietsers nog een keer of twee verplaatst om uiteindelijk na het startschot voor de lopers pas te vertrekken. Maar binnenweggetjes zorgden voor een passende erehaag rond het 13 km punt waar de fietsers zich op het parcours bij hun/haar loper mochten voegen. Op zich een mooi systeem omdat daarmee de drukte bij de start beter gespreid wordt. Vooraf bij de start leuk om weer een aantal “oude” bekenden tegen te komen van Texel. M’n sportiefste en leukste moment tijdens de 60 van Texel was absoluut het punt waar ik Patrick Kloek passeerde. Het zal rond het 52 km punt zijn geweest toen Patrick me hoorde aankomen, bij het passeren gaf hij me een hand, voor mij is dit simpele gebaar tekenend voor het heerlijke sfeertje in het ultra wereldje. Een paar weken daarvoor had Patrick me nog verslagen tijdens de 6 uur in Wijdewormer, de stand was dus 1-1 en nu stonden we weer gebroederlijk aan de start , deze keer voor Patrick een thuiswedstrijd terwijl ik aan m’n eerste buitenlandse avontuur begon. Nou ja, buitenlands, vanaf Visé zo snel mogelijk terug naar Nederland, in Maastricht even sfeertje snuiven om je dan weer af te melden in Visé. Ik heb het niet zo op grootschalige evenementen maar eerdere beschrijvingen zagen er zo positief uit dat dit me een leuk Belgisch debuut leek. En dat kwam aardig uit, elk 5 km punt een verzorging waar menig marathon comité nog wat van kan leren, allerlei soorten drank, maar ook fruit en koek volop (hoewel de koek al even in de zon had gelegen maar de smaak was er niet minder om). De perfecte wegafzetting maakte het onmogelijk een afslag te missen, wel was het erg druk op het parcours met motoren, scooters maar ook andere wielrenners en sporters. Maar ja, wat wil je, een mooie omgeving, lekker weer, iedereen wil er dan op uit. Het ging allemaal in perfecte harmonie maar geef mij af en toe maar eens een eenzame polderweg om lekker weg te duiken in je gedachten. Over gedachten gesproken, het zal zo rond het 20 km punt zijn geweest, ik zat net de lezing van Ton Smeets nog eens te overdenken waarbij ik me afvroeg of ik nog op m’n koolhydraatjes liep of m’n vet al aan het verbranden was, wie komt ons daar tegemoet, Ton ! In sportoutfit, met een lekker tempootje dravend langs de maas, wat is de wereld dan toch klein en wat doet het je goed Ton weer hardlopend voorbij te zien komen.
Maastricht ronden is een verhaal apart, dwars door de winkelstraatjes, langs volle terrassen waarbij ik watertandend moest denken aan een reclame van een biermerk. Grappig trouwens om langs het parcours inderdaad standjes tegen te komen waar je uitgenodigd wordt om Belgische biertjes te komen proeven. Even maar niet, ben bang dat ze met dit warme weer “hard” aankomen maar verleidelijk was het wel. Verschillende dweilorkestjes weten ook aardig de stemming erin te houden, kortom de kilometers vlogen voorbij. Perfect trouwens dat elke kilometer zo overduidelijk stond aangegeven, dat geeft je de mogelijkheid heel mooi te trainen in het vlak lopen en voor mij was dit een marathon om me voor te bereiden op de 6 uur in Breda op 11 mei a.s. Een marathon die bestaat uit één grote ronde is altijd leuker dan rondjes lopen, het vraagt natuurlijk veel meer van een organisatie maar dat kun je dus met een gerust hart aan deze zuiderlingen over laten. Zelf had in nog iets meer van het parcours verwacht, wat meer mooie vergezichten over en langs de maas maar dat neemt niet weg dat Johanna en ik weer met volle teugen hebben genoten. En Patrick, we hebben na afloop gezellig staan na te praten, op de streep verschilden we maar een minuutje of zo dus dat belooft wat in Breda !
Helaas ligt ons digitale cameraatje bij Sony vanwege een terugroep actie, een paar foto’s gemaakt met een wat oudere camera staan op http://www.roadrats.nl
Jan Paagman