{u}{b}De « Trail du pays du Herve » 8 juni 2003 – 104km{eu}{eb}
Drie maanden rust had ik mezelf gegund na de 246 km lange en zware Spartathlon. Dan haalde ‘de drang naar nog’ stilletjes de overhand en konden weer plannen gesmeed worden. Eén van de doelen werd de 104 km “Trail du pays de Herve” op Pinksteren 2003.
Deze wedstrijd wordt officieus ook “Memorial Guus Smit” genoemd, ter nagedachtenis van onze Nederlandse ultravriend, die vorig jaar niet meer terugkeerde van de wedstrijd op het eiland La Réunion, ver weg in de Indische Oceaan, nadat hij tijdens een rustpauze een ongelukkige val maakte vanaf een kantelende rotsblok.
Het was Guus’ broer, Kees, die het startschot mocht geven nadat hij van de organisatie een aandenken had ontvangen. Zo zijn we om 5h15’ weg. Het is Didier –‘le coureur fou’- die ons naar de oude spoorlijn 38 een 500-tal m verder gidst en dan neem ik verrassend het commando over. Ik loop heel gemakkelijk aan een relatief rustige hartslag van 145 en in geen tijd ben ik uit het zicht van de 114 medestarters. In de groep wordt druk gediscussieerd wie de kamikaze van voor is, maar de favorieten maken zich niet ongerust. Rafaël, samen met Avelino, de topfavorieten, alhoewel ze zich “gekwetst” aanmelden, kennen mijn beperkte klimkwaliteiten en weten ook wel dat, als de wedstrijd zwaarder wordt, ik snel ingelopen zal zijn. Voor mij een zorg voor later want na 6 km vlakbij Micheroux blijk ik al een bonus van bijna 5’ te hebben op de achtervolgers. Hier heb ik de eer de koeien uit hun nachtrust te halen bij het doorkruisen van een natte, golvende weide. Ik daal verder via het oorverdovend stille domein van Wégimont naar St.-Hodelain en na een klimmetje bereik ik Olne, waar even verder een vroeg huisorkestje er alles aan doet om wat sfeer te brengen. Even verder schiet mijn veter los maar ik hoor tijdens het binden alleen nog maar kwetterende vogeltjes en nog geen achtervolgende voetstappen. Ik zak nog een 200-tal m en bereik via een smalle rivierbedding, waar nog wat water kabbelt, Vaux-sous-Olne na een dikke 15 km. Nu krijg ik de eerste echte kuitenbijter onder mijn voeten geschoven die ik al wandelend bedwing. Het verlengstuk blijft stijgen maar ik geraak terug in looppas. Die is echter niet snel genoeg om te beletten dat de 2 favorieten mij na 1h25’ voorbijhijgen. Rafael voert de forcing en Avelino doet er alles aan om hem in het vizier te houden. Even voor Soiron na een afdaling door een paardenweide, komt ook nr 3 voorbij. Soiron klimmen we samen uit via een beekje, waar op plaatsen door tot 20 cm diep water wordt gepletst. De eerste bevoorrading na 25,2 km bereik ik als 4de in 2h07’ op een 7-tal minuten van de leider. Wat verderop verwissel ik van sokken en schoenen, die ik ’s morgens langs de weg verstopt had en weer passeert een volgende loper. In Mont en Bois des Monts, hoe kan het ook anders, klimmen we naar Adrimont en ik zak terug naar een 9de positie. Verschillende lopers vragen of ik niet te snel gestart ben, maar ik zeg dat ik denk dat ik nu op mijn plaats loop en ik hoop ook dat het nu eens gaat stoppen dat ze mij gaan inhalen. Na 40 km hebben we het meeste klimwerk gehad en ik nader terug op mijn voorgangers, maar ik krijg last van steken in mijn rechteronderbuik, die ik maar met moeite onder controle krijg. Ik speel wat harmonica tussen plaats 6 en 9 en loop en ren met Bryan Heywood, ex-winnaar van de ‘quatre cimes de Herve’ maar op dit moment serieus dorsthebbend. Ik zit helaas ook zonder drank want de temperatuur is opgelopen richting 30° en het is extreem zwoel. We overleven samen een netelplantage en wat verder komen we halfweg bij bevoorrading 2 (52 km in 4h45’). Ik vul 3 l drank bij en drink nog minstens 1 l, eet enkele stukjes banaan en appelsien. Even voor 5h wedstrijd ga ik weer op zoek naar de rood-witte GR-tekens, die ons de juiste weg tonen. Ik loop terug in 6de positie als we een uurtje later Moresnet aandoen waar er juist een automarkt van oldtimers en legervoertuigen aan de gang is. Ik besluit wat van de sfeer op te snuiven en wandel tussen het volk doorheen de markt. Nu volgt de voorlaatste beklimming waarbij in 5 km bijna 200 m hoogte moet overwonnen worden. Het pad kronkelt hierbij grotendeels door het mooie Bois de Preuss. Ik krijg hier aanmoedigingen van een Genkse vriend Fons Vandebosch en zijn vrouw. Toch vindt hij dat het wat sneller mag gaan, maar ik zeg dat het zonder een frisse pint niet zal lukken. Het bos geeft wel wat afkoeling, maar de warmte zit er toch diep in. Als ik de afdaling begin en wat wil versnellen, krijg ik terug steken in mijn rechterzijde. Deze keer gaat de hinder vlugger over en rond 70 km kom ik bij nr. 5. Wat verder komt er een mountainbiker uit het Luikse, ook loper maar nu gekwetst, vragen of hij niet een stukje moet meerijden om mijn rugzak te dragen. Dit sla ik zeker niet af. Samen bereiken we Plombières en in de verte zien we dat zich wat donkere wolken samenpakken. Niet veel later volgen enkele bliksemflitsen en een klein buitje maken alles weer wat gemakkelijker. Tamelijk vlug wordt de laatste bevoorrading in Hombourg bereikt en vanaf hier is het nog 24 km tot de aankomst over de oude spoorlijn die heel lichtjes klimt. Als het dan nog wat verder volop begint te gieten en hagelen, begin ik me echt in mijn sas te voelen. Het tempo gaat dadelijk terug de hoogte in. Ik sla een definitieve kloof met nr 5 en doe over de laatste 24 km uiteindelijk iets minder dan 2 h. Ik mag in Herve nog een ereronde lopen op de piste begeleid door een aankomsthymne van de house-band en overschrijd de streep in 9h57 als 5de in het totaalklassement en als 2de senior. Rafaël wint afgetekend voor Avelino in een tijd van 9h01.
Ook de andere deelnemers worden één voor één stijlvol ontvangen onder luid applaus en onder aanmoedigende songs van Joe Cocker, over de Dire Straits tot een “I did it my way”. Iedere loper liep op zijn manier en komt, hoe diep hij ook gegaan is, vandaag met een brede smile over de aankomst. Allemaal even fier over wat weer gepresteerd is. Daarom ook nog een duizendmaal dank aan de organisatoren, Louis, Didier, Alain en Philippe voor hun oneindige inzet om dit loopfeest zo grandioos te maken.
Edwin Lenaerts
Uitslag op http://ibelgique.ifrance.com/lescoureurscelestes/trph41.htm . Op diezelfde website zijn ook foto’s van de wedstrijd te vinden.