{b}{u}Nacht van Vlaanderen 20-21 juni 2003{eb}{eu}
Het plan van was om te starten aan een tempo van 14Km/u.
We vertrokken en na de eerste 5 zaten we al 1’30” te snel.
Uiteindelijk zijn we zo blijven lopen (enkele marathonlopers, Lucien Taelman en ik)
Het was moeilijk door te slechte aanduiding om te zien hoe snel we liepen.
Aan de 50Km hadden we 3h25′ : 5′ te snel, maar het ging lekker.
Rond de Km 55 moest Lucien lossen en rond dat punt kreeg ik te horen dat Yvan Hostens nog maar 1′ voorlag en aan het zwalpen was. Ik kwam erbij en moedigde hem aan. Hij zei dat het niet ging en dat hij zou stoppen. Ik vertelde hem dat hij dat niet kon, omdat hij in functie van de ploeg liep. Uiteindelijk kwam ik bij Jan Vandendriessche die al even hard zwalpte als Yvan. Op het moment dat ik bij hem kom staakt hij de strijd en zegt dat het voorgoed voorbij is.
Vanaf dan krijg ik vleugels want ik loop op een 6e plaats als 2e Belg op 2′ van een Oekrainier. We zitten tussen de 60e en 65e Km.
Tot aan de 75Km vlieg ik. Men zegt dat ik daar Km’s liep van rond de 3’30”. Wat ikzelf moeilijk kon controleren vanwege de slechte aanduiding. En dan kwam de fatale klap; 78Km ik krijg het moeilijk, 80Km ik krijg het zwaar. Hostens komt er terug over, later ook Lucien en zelfs Paul Beckers. Ik zwalp van de zesde positie naar de negende en moet regelmatig wandelen. Een miljoen keer smeekt mijn lichaam en geest om op te geven. Ik verlies in de laatste 20Km, 14′. Uiteindelijk kom ik aan in 7H28′ een 12e plaats en 5e Belg.
Iedereen had weer veel te hoge verwachtingen van me, men fluisterde zelfs dat Hostens en consoorten bang voor me waren.
Ons doel was alleen maar proberen uit te lopen en als het kon, tussen de 7h en de 7h15. Goed, de tijd is niet spetterend. Maar op een zware omloop waar je soms kilometers lang alleen loopt in het stikdonker is het niet makkelijk om goed te debuteren. Uiteindelijk heb ik veel lovende kritieken gehad van zowel de ervaren ultralopers, als de pers en de speaker. Zelfs organisator Yvan De Grieck heeft met weinig woorden maar met duidelijke blikken zijn respect laten blijken.
Ach ja, laat ons hopen dat er nog verbetering inzit. We proberen alleszins in september terug in Winschoten!
Marc Papanikitas
Naschrift van Jean-Paul Praet:
Marc heeft zich onder de deskundige leiding van zijn trainer Simon Scherpenberg uitstekend voorbereid op de Nacht van Vlaanderen. Na de 6u van Stein waar hij 83,2km haalde werkte hij een zwaar trainingsschema af met niet alleen duurlopen tot 5u, maar ook nog eens de nodige tempotrainingen, die hem als marathonloper met een besttijd van 2u22′ niet onbekend zijn. Dat hij als ultraloper uit het goede hout gesneden is, blijkt uit bovenstaand verslag : niet iedereen kan een dergelijke zware inzinking doorbijten. Die inzinking is er volgens mij gekomen, niet door te snel te starten (met zijn basissnelheid is dat geen enkel probleem) maar door reeds vanaf ca. 55km voluit te gaan. OK je bent dan reeds voorbij halfweg, maar het is wel nog wel meer dan een hele marathon te gaan. Op diezelfde manier heb ik in 1997 Marc Vanderlinden zien euforisch worden toen hij na 55km aan de leiding kwam en te vroeg te snel begon te lopen. Ik was er toen bij met de fiets en waarschuwde hem. Hij en zijn trainer hadden er geen oren naar. Op het einde kreeg hij zijn inzinking en Jan Vandendriessche haalde hem in op 5km van het einde. Tot zolang men uit zijn fouten leert is er natuurlijk niets aan de hand.
Met het (waarschijnlijk) afhaken van Jan Vandendriessche en Marc Vanderlinden is er zeker een plaatsje vrij aan de Belgische top en wat nieuw bloed kan de Belgische ultraloop zeker gebruiken. Marc Papanikitas heeft zeker het potentieel om die plaats in te nemen en waarom niet ook de internationale top ambieren. Die mannen hebben ook maar 2 benen. Van de verwachtingen van anderen moet Marc zich niets aantrekken. Over zijn debuut moet Marc zeker niet ontgoocheld zijn : een zekere Jean-Paul Praet gaf zelfs op bij zijn debuut…
PS : Winschoten start om 13u en wordt dus bij klaarlichte dag gelopen, de kilometers zijn er perfect aangeduid en het is een supersnel parcours. De ambiance, hoewel niet te vergelijken met de Nacht vroeger, is bij elke 10km-doortocht enorm.