{u}{b}Nacht van Vlaanderen Torhout 20-21 juni 2003{eu}{eb}
Ik had gedacht om te vertrekken aan 4’/km tot km 60, maar meegesleept door de 10km en de marathon liep ik de eerste 10km aan 3’50″/km. Aan km 12 haalde ik Yvan Hostens in en bleef ik hetzelfde tempo lopen. Omdat hij niet volgde en ik vlug 1′ voorsprong had, besliste ik om door te gaan om het gat te maken. Aan dat tempo ging ik door tot km 55 om dan progressief te vertragen.
Ik herinnerde me wel nog mijn fout van 1997 waar ik, ondanks de vermoeidheid, toch bleef voluit doorgaan tot km 75 om daarna een inzinking te krijgen en op 5 km van de aankomst voorbijgestoken te worden door Jan Vandendriessche. Neen, deze keer ging ik mijn inspanningen doseren : met 8′ voorsprong op de tweede Belg kon ik me dat permitteren.
Als eerste Belg had ik wel het voordeel dat ik gevolgd werd door een wagen met de grootlichten aan. Men ziet beter en het is minder eenzaam en monotoon. Bovendien had ik van de 35ste tot de 95ste km het gezelschap van de Rus Shiniushkin. Deze heeft wel geen meter kop gedaan : hij bleef altijd achter mij en liet soms een gat van 30m. Als ik hem toch eens aanporde om de leiding te nemen vertraagde hij. Veel kon me dat niet schelen : 5de of 6de aan de meet maakt niet zoveel verschil. Ik denk dat hij vooral tevreden was dat hij mee kon profiteren van de verlichting van de auto. Aan km 95 ging hij toch weg en kon ik niet reageren doordat mijn benen verkrampten. Ik dacht dus 6de te eindigen maar daarna zag ik de Rus 3′ na mij aankomen : hij was verkeerd gelopen in die laatste kilometers. Dat zal hem leren : hij had maar bij mij moeten blijven, ik kende de weg !
Enkele cijfers over mijn wedstrijd :
eerste 50 : 3u17
tweede 50 : 3u36
eerste marathon : 2u46′
tweede marathon : 2u59′
6u : 87,8 km
Mijn tijd 6u53′ is niet buitengewoon. Ik had eerder gehoopt op iets van 6u45′, maar na mijn eerdere mislukkingen in Torhout ben ik toch blij dat ik mijn revanche beet heb : Belgisch kampioen 7 jaar nadat ik in Torhout de topprestatie van mijn 100km -carrière liep (6u28’10”). God, wat doet me dat een plezier. Het is (bijna) tijd om er uit te stappen. Mentaal valt het niet meer op te brengen : ik heb er op verschillende momenten mijn buik van vol gehad tijdens de Nacht, maar ik was vastbesloten om door te gaan tot de finish, al kruipen als het moest ! Nu één week recuperatie en vakantie in de Alpen om tot rust te komen.
Verschillende Belgen, ook ik, zijn tot de 100km gekomen uit respect en bewondering voor de prestaties van Jean-Paul Praet. Toch zie ik de Belgische 100km toekomst somber in : ikzelf en Jan Vandendriessche hebben onze laatste Nacht gelopen en haken (bijna) af, Lucien Taelman is ook niet meer van de jongsten en Marc Papanikitas moet nog alles bewijzen. Alleen Yvan Hostens kan nog onder de 7u lopen. Ik stel me vragen over de aflossing van de wacht.
Marc Vanderlinden