De bedoeling was om de 100 km. te lopen aan 12.5 km/u of 4’45″/km.Ik had afgesproken met Roti Smondriek om zo lang mogelijk samen te lopen en elke km af te klokken (mijn constante tempo,waar ik moeilijkheden mee heb, weet je).In Winschoten vorig jaar was dat 50 km. lang vrij aardig gelukt.
Zoals blijkbaar iedereen werden we meegezogen door de 10 km. en marathonlopers en duurde het tot aan km. 5 voor we ons ritme van 4.45 hadden gevonden. Nog twee andere lopers voegden zich bij ons en het ging lekker ontspannen tot aan km. 30. Het mannelijk gezelschap paste en ik stond er alleen voor. Tot aan km. 65 kon ik toch mijn geplande tempo aanhouden met een doortocht op de marathon van 3.20 en de 50 km. van 3.58. Vanaf km. 65 speelde de nacht me parten, te donker (beetje nachtblind) ,te koud (daar heb ik helemaal een hekel aan).
Gelukkig kon ik in de dorpskernen, aangemoedigd door mijn supporters en wat meer licht, het tempo telkens wat opdrijven.Af en toe had ik het geluk dat supporters even langs me kwamen rijden met de wagen of de motoren de weg even bijlichten ,een verademing op die eenzame momenten. Het tempo weer eventjes naar omhoog , een woordje wisselen, die kleine dingen gaven we me weer moed. Doch , ik durfde niet te vragen bij me te blijven uit angst uitgesloten te worden. Naar mijn gevoel is en blijft het ook iets dat je alleen moet doen.
Ondanks ik maar op het laatste moment beslist had om voor de Belgische ploeg te lopen vond ik dat ik ook moest lopen in dienst van de ploeg. Liever een beetje tijd inboeten dan met een omgeslagen voet in het donker te moeten opgeven. Ik had absoluut geen weet waar Annie was gebleven maar uitlopen was iets dat ik me had ingeprent.Ik voelde dat het moest.
Richting Aartrijke dan ,voor de laatste maal !!
Daar was de Mon (mijn verzorger) die via Charel (mijn echtgenoot,aan de aankomst in Torhout) wist dat er nog kans was op goud in de landenklassering.
” Komaan Inez, lopen , alles geven, kans op goud, alles uit de kast ”
Met die gedachte ben ik naar Torhout gelopen met achteraf de inmense voldoening dat ik het gehaald had .
Ondanks de gehate koude en de eenzame duisternis heb ik weer genoten van deze wilde en spannende nacht.
Met nog een dikke pluim voor mijn trainer Marc !
Op naar Winschoten voor de volgende 100 !!!
Inez Jacquemart