Twee weken geleden had ik ( Henk Sipers) een enorme blaar opgelopen tijdens de Trial du Pays de Herve over 104 km en nu was het de beurt aan de 100 km van Torhout.
Ik had de blaar alleen afgetaped met Leucoplast en het voelde goed. De temperatuur was goed en voor de wedstrijd trof ik Henk Harenberg en Carry van Beek met vrienden. Ze gingen allemaal de 100 doen. De start is steeds massaal en duizenden mensen vertrekken dan op het te smalle parcour en maken een lus van zo ’n 8 km om Torhout heen. Overal ruik je de barbeques en de mensen staan bier te drinken. Wat zijn wij toch een stelletje …. Ik had graag bij hun gestaan en naar de muziek geluisterd op het marktplein van een af andere band onder het genot van een braadworst en een pilsje.
Het was mijn zevende deelname aan de 100 km hier in Torhout en een keer had ik de marathon hier gelopen. Ik voelde dat ik langzamer liep dan normaal maar het ging. Na 35 km kreeg ik last van mijn knieen en dat werd steeds erger. Ik besloot maar te stoppen want echt gemotiveerd na de trial was ik niet. Bij 45 km vroeg ik aan de organisatie voor vervoer terug naar de start. Dat ging nu niet en dat kon nog even duren. Na een tijdje gewacht te hebben besloot ik toch maar door te gaan en verder voor hulp te vragen. Ik had een Brufen-tablet bij me tegen de pijn en die nam ik in, maar het duurde nog een uur voor het ging werken. Ik kon toen weer lange stukken doorrennen maar bijna elke 5 km moest ik plassen. Ik heb zeker 20 maal moeten plassen, waarom?Ik had ook buikkrampen hetgeen me drie maal de struiken deed opzoeken. We lopen een aanloopstuk van 10km en dan 3 ronden van 27 km en dan weer terug naar Torhout.
De tweede ronde werd ik al ingehaald door de koplopers, tjonge tjonge wat een tempo. Wat zijn wij toch een stelletje sukkelaars. Er zat maar een ding in mijn hoofd, als ik aan de derde ronde kon beginnen was ik ver genoeg. De heldere sterrenhemel veroorzaakte een flinke daling van de temperatuur en zodoende begon ik mijn knieen weer te voelen. Dit waren voor mij toch tekenen dat je geen twee 100km ’s in 2 weken kunt lopen (plus de rest wat ik gedaan had). De laatste ronde begon ik toch nog mensen in te halen en dat wordt het weer “plesanter”. Normaal loop ik rond de 10u30 , soms eronder soms erboven. Ik zag dat er nog een mogelijkheid was om net binnen de 11 uur te finishen. Na een “flinke ” eindsprint van 3 km finishde ik uiteindelijk in 10 u 59 min 7 sec. Ik was finaal kapot en had ontzettend veel last van mijn knieen en mijn rug. Het was me weer gelukt. Ik had nooit gedacht tijdens de wedstrijd om te kunnen finishen. Willem Mutze snelwandelde in de respectabele tijd van 12 u 25 min. Ook hij was finaal kapot, hij had ook de Trial gedaan.
Beiden besloten we tjdens het drinken van een pint om de komend twee weken maar wat meer rust te pakken want in juli staat de Trial des Chateaux op het programma. Een selfsupporting wedstrijd-trial over 4 etappes in 3 dagen 120 km) met geen of maximaal 2 waterposten. Nu weer herstellen en dan verder. Henk Harenberg finishde ook, hij had enkele weken daarvoor een 100 km in Denemarken gedaan. Ook hij had ervaren dat het een beetje veel was, twee 100 km ’s in zo ’n korte tijd. Volgend jaar zijn we er weer.
Meer info en de uitslag http://www.nvv.be/
{b}Henk Sipers{eb}
http://members.home.nl/ultrasport/index.htm