16 augustus, één week na de 100 km Dodentocht en twee weekjes na de drievoudige marathon sta ik weer aan de start voor een mega-evenement. In Welden wordt het klokje rond gelopen. Vorig jaar scoorde ik erg hoog met iets minder dan 187 km en was het bloedheet. Nu waren de voorspellingen beter. Niet te koud in de nacht maar vooral frisser tijdens de dag. Dat beloofde veel. Ik ging ervan uit dat ik met mijn conditie eindelijk de magische 200 kmgrens kon bereiken. Gerald ging het ook nog eens wagen. Hij was nog nooit verder gekomen dan 102 km en was er ook gerust in. . Het enige wat me wel wat deed opschrikken was een verstopte neus en keel, naar later zou blijken een griepje. Toch dacht ik geen hinder te ondervinden. Aangekomen zette Gerald zijn tent op terwijl ik besloten had er geen mee te brengen. Wilde ik de 200 bereiken moest ik wel doorlopen. Vooral de andere 24uurs specialisten waren al aanwezig. Rob van den Hoek kwam wel erg laat maar net op tijd. Hij zou ook voor de 200 gaan. Verder ook enkele Italianen en jawel, Theo Cloostermans en Regina Geene gingen het ook proberen. Het sein klonk en we liepen met 19 deelnemers over het toch wel lastige rondje. Een stukje wegrand dat wat afgebrokkeld was, dan een enorm lange rechte strook tussen de velden, enkele bochten en weer recht op recht maar dan licht klimmend. Vooral in de nacht waren deze lange rechte stukken moordend, dat wist ik nog van de vorige edities. Nu haalde ik de nacht niet eens. Na 3 ronden ( 3,216km per ronde) haalde de Italiaan ons in. Hij lag al een ronde voor. Ik liep op met Dirk de Poorter, de latere winnaar. “Ofwel is hij erg goed ofwel zit hij straks aan de kant”. Het laatste gebeurde. Met mij vlotte het ook niet want na twee uur moest ik me reeds voortslepen en begon het rekenen. Als ik zo doorliep haalde ik de 150 km niet eens, dan kon ik misschien maar beter stoppen en morgen de 6 uur proberen. Met zulke gedachten gaat het natuurlijk niet lukken en ik besloot tot de marathon te lopen en dan het voor gezien te houden. Ik zag enorm op om in die nacht nog te moeten lopen. En dan tegen dit tempo en de vaart ging steeds maar naar omlaag. Neen, opgeven en gokken op de zes uur zou slimmer zijn. Dat gebeurde dan ook. De laatste keer over de championchipmatten leverde me 41,888 km op en ik liep nog 300 meter verder voor ik omdraaide. Kwestie om de marathon juist volbracht te hebben. Vervolgens kroop ik in de tent van Gerald en probeerde wat te slapen. Gerald bleef verder zijn rondjes draaien en soms nam hij een uurtje rust mee. Ik wist dat hij wanneer hij zou blijven liggen hij door zou blijven slapen en niet meer wakker te krijgen is dus porde ik hem na elk uur slaap wakker zodat hij weer weg kon. Dat lukte vrij aardig zo.
Tegen de ochtend kwam ik ook de tent weer uit. Ik ging een rondje met Gerald mee als opwarming voor de zes uur die weldra zou van start gaan. De eersten die ik ontmoette waren Jan VandenDriesche en Mark Papanikitas. Zij zouden 4 uur lopen als training. En natuurlijk ook de oudgedienden zoals Tom Hendricx, Theo de Jong en Vincent Schoenmakers. Om elf uur klonk het tweede startsignaal en met verse chip en borstnummer vertrok ik voor mijn tweede wedstrijd. Het eerste uur ging het nog redelijk maar dan begon het verval weer opnieuw (wat had ik dan verwacht?). Ik was tevreden geweest met 60 km maar zelfs die werden me niet gegund. Toch volbracht ik de wedstrijd door in het laatste uurtje nog drie rondjes te kunnen afmalen doordat Annie Van Butsele me nog meetroonde. Het lukte me dus en ik mocht weer 58 km op mijn teller zetten. Jan en Mark waren sneller uit de wedstrijd gestapt en Lucien Taelman nam de leiding over en gaf hem niet meer af. Bij de 24 uur werd het slachtveld van de nacht weer duidelijk zichtbaar. Rob van den Hoek strandde ver van zijn geplande 200 en eindigde met 144 km. Dirk de Poorter won als enige boven de 200 met 228 km en Mark Meirlaen volgde als tweede met 190 km. Gerald viel net buiten de prijzen en eindigde toch knap 5e met 147 km. Voor zijn doen erg goed.
Besluit: Misschien is het lopen van 24 wedstrijden per jaar toch net iets teveel geweest? Volgende wedstrijd zien we het wel weer. Hopelijk afspraak in het prachtige (heb ik me laten vertellen) Rondje Voorne.
{b}Kloek Patrick{eb}