Natuurlijk stond ook dit jaar weer de Limburgse Mergelland Marathon op mijn programma. De conditie is goed maar een onwillige rechter knie kon mogelijk roet in het mooie eten gooien. Na een rustperiode van bijna een week voelt de knie op vrijdag voor de wedstrijd nog steeds niet goed en ik ben gelukkig geen ervaringsdeskundige dus wat nu? Tijd om een witte jas op te zoeken voor een advies van GO or NO GO voor de MM. Waar vindt je om vijf voor twaalf nog zo snel een deskundige witte jas? De redding is kort bij huis als ik op advies van Jenny de fysiotherapeut Raymond Heuts bel, ze hebben vroeger samen geknikkerd, lig ik minder dan een uur later al op de behandel tafel.
Na wat trekken en duwen aan mijn been heeft Raymond al snel de meest akelige aandoeningen geëlimineerd. Zijn diagnose is dat het binnenbandje met de mooie Latijnse naam ligamentum collaterale mediale is wat de pijn veroorzaakt. Hij geeft me de tip om te oefenen met een opgerolde handdoek onder de knie waarbij ik moet proberen de knie omlaag te drukken. Op de grote vraag of ik verantwoord de MM kan lopen krijg ik geen negatief advies mits ik onmiddellijk zal stoppen als tijdens de wedstrijd de pijn verergerd.
Hoopvol gestemd vroeg ik in de hardloopwinkel van Maastricht, Ron (v.d.Sluys) for Run naar zijn advies bij deze blessure. Ron is een stuk somberder en ziet 42km als een regelrechte aanslag waar de knie niet vrolijk van wordt. Dat werd dus een moeilijke keuze voor mij. De zaterdag gebruikte ik om voorzichtig een testrondje van 6km te lopen waarbij de afdalingen het zwakke punt pijnlijk aantonen. Met de oefening van Raymond blijft het stijve gevoel weg en ik kon normaal wandelen zonder met een poot te trekken. Er gloorde dus hoop voor mijn 6e marathon door het Limburgse landschap. De zondag zag er stralend uit maar bij het inlopen voel ik in de afdaling de knie al opspelen. Vanaf het vertrek loop ik met Robert Willemsen en Wil Goessens die de 25km loopt en gaande weg voel ik geen klachten vijf kilometer in 18:00 en tien kilometer, inclusief de Biesenberg, in 37:10.
De beklimming bij Waterval richting Schimmert (hoogste punt van het parcours) gaat nog steeds naar behoren achter de brede rug van Wil (15km in 57:47). Vlak voor de afdaling naar Valkenburg komen twee broers van Rijn die de marathon lopen aansluiten en bij Wil is het beste er vanaf. Ik besluit om mee te gaan omdat ik anders alleen kom te lopen in de laatste ronde. In de afdaling moet ik heel voorzichtig met mijn knie zijn en ga ik anders lopen. De helling naar het 20 kilometer punt (1:18 parallel aan de autoweg kan ik nog met het groepje Van Rijn en Willemsen mee maar in de afdaling naar Houthem krijg ik door het gekke afdalen zoveel problemen met de bovenbenen dat ik moet lossen op wat achteraf de nummers 2 t/m 4 in de eindklassering zijn. Math Korpershoek mijn loopmaatje van 1986 staat als signaleur langs de route en meldt een wandelaar voor me. Als ik onder het viaduct kom zie ik Roger Rabit Rousseau die de 25km doet aan de wandel. Ik moedig hem nog aan en Roger probeert even aan te haken. De kaars is bij hem uit en zijn neefje op de fiets gaat met mij verder. De doorkomst op de markt gaat niet al te soepel (25km in 1:38) en Jenny informeert naar mijn plannen. Ik ga door en realiseer me dat het nog 17 ZWARE km’s gaan worden. De Biessenberg voor de 2e keer gaat een stuk langzamer en in de afdaling schiet de kramp in mijn kuit. Met wat rekken probeer ik het euvel te bestrijden en met nog een lager tempo vervolg ik mijn weg richting Waterval (30km in 2:03). In Genzon komt Paul Koeimans en Inge van Bergen me voorbij. Het tempo zit er niet in maar ik kan nog lopen en dat is iets wat Vico Mingers de winnaar van vorig jaar niet meer kan. Ik vervolg mijn weg lang een wandelende Vico en het begint weer een beetje te lopen richting Schimmert (35km in 2:30). Ik passeer Paul Koeimans maar het is maar een korte opleving want ik strand met kramp in beide benen en mijn rechter arm. Dat wordt wandelen naar Meerssen want elke keer als ik probeer te lopen sta ik aan de grond genageld door de pijn. Broer Paul komt me opzoeken met de fiets en mag de lijdensweg van nabij mee maken (40 km in 2:59). De afdaling van de Raarberg is geen pretje en wandelend kom ik over de streep op de Markt in 3:17 uur. Stijf van de kramp in beide benen zoek ik steun en wil maar een ding, zo snel mogelijk zitten en bijkomen. Meestal zit het mee maar vandaag zat het even tegen.
zie voor meer info
http://joschoonbroodt.tripod.com/