{i}Een stadsmarathon is natuurlijk niet te vergelijken met de heroïsche prestaties die op dezelfde tijd, maar dan 20 uur langer, in Uden hebben plaatsgevonden. Hulde aan de Belgen, m.n. de wereldkampioen Paul Beckers. Ook de Nederlandse prestaties mogen er zijn.{ei}
Het welbekende loopblad Runner’s World roept bij enkele stadsmarathons zoals Eindhoven, de hulp in van ultralopers. Ze zijn in staat lopers, die graag van hun ervaring gebruik maken, een marathon laten lopen in een bepaalde tijd. Jan van de Erve en ik hazen de 4.15. Officieel hebben zich 3 lopers gemeld, aan de start staan er zeker 12 rondom onze goed zichtbare oranje hesjes en ballonnen. Een enkeling loopt de afstand voor de eerste keer, anderen hebben meer ervaring maar voelen zich veiliger achter een pacer, immers zij lopen een vlak en gelijkmatig tempo.
Het is 11 uur, we zijn gestart, maar ik, en vele anderen rondom mij, hebben geen startschot gehoord. Ik druk mijn klok in bij de start, later blijkt dat een minuut te laat te zijn. Het weer is goed, zonnetje, weinig wind, maar het allerbelangrijkste is de sfeer en die is optimaal. Er wordt de eerste ronde nog flink gepraat en gelachen. Op plaatsen waar alleen maar kijkers staan roept iemand uit ons groepje: ‘ Allé mensen, kan dat niet wat vrolijker, ik hoor niks, laat je stem eens horen. Wij lopen hier tenslotte voor jullie vermaak’.
Tussen de 15 en 20 km zie ik Jos Hopman voor me. De pas gepensioneerde kapper uit Eindhoven loopt in zijn woonplaats zijn 300e marathon. Ik sprint even vooruit en feliciteer hem. ‘Mijn hart bonst’, zegt Jos, ‘het is vandaag geen gewone marathon. Vanmorgen stonden ze bij thuis al te filmen, ook zo op weg naar de start en weer als ik finish. Dat is voor de VPRO en Omroep Brabant. Ik ben wat zenuwachtig ja, meer dan anders. Het is voor eigen publiek, ik moet iets meer presteren dan dat ik anoniem meeloop. Maar ik loop niet voor de tijd. Lekker genieten, respons geven aan het publiek. Het wordt een gezelligheidsmarathon’. Voor al degenen die Jos niet kennen: Hij begon 26 jaar geleden met lopen. Zijn snelste marathon dateert van eind jaren 80. In de marathon van Utrecht finishte hij in 3.31.28. Nog nooit heeft hij de wedstrijd vroegtijdig beëindigd, is nooit uitgevallen, mede omdat hij in al die tijd blessurevrij is geweest.
We lopen goed op schema, in 2.04 beginnen we aan de tweede ronde. Iemand vraagt of ik een halve banaan wil. Heel graag, want op water, sportdrank en sinaasappelschijfjes kan ik geen marathon lopen. Ik zal er niet meer over doorzeuren, alleen nog dit: waarom wel moeilijk bewerkbare sinaasappelschijfjes snijden i.p.v. gemakkelijk te openen bananen (de organisatie weet toch ook dat daar de koolhydraten vandaan moeten komen). De groep blijft goed bij elkaar, er pikken er zelfs nog aan. Rond de 25 km beginnen de problemen, stijve bovenbenen, een ander krijgt last van zijn achillespees en bezoekt even een EHBO post. Tussen de 30 en 35 km valt de groep uit elkaar. Het gaat bij de meeste niet meer. Een enkeling is overmoedig en loopt sneller. Met nog 2 dames in ons midden worden we flink toegejuicht: ‘Kom op jongens en meisjes, nog een klein eindje’. Toch sympathiek als je met 64 jaar jongen genoemd wordt. De 40 km in 4 uur rond. Dan de Alpe d’Huez van de marathon, zo staat het Stratumseind bekend. En terecht: op dit laatste stukje van het parcours staat het publiek rijen dik, het bier vloeit rijkelijk en er rennen zelfs mensen met de lopers mee, om ze aan te moedigen. Er worden ons biertjes aangeboden, we slaan het af. Het is alsof we vleugels krijgen. Ik zie mijn dochter, schoonzoon en kleinzoon juichen. Ze komen ieder jaar dit spektakel aanschouwen. ‘Kippenvel kreeg ik toen je langskwam’, zei mijn dochter. Karin van Eck, Ineke Scheffer, Jan en ik finishen tegelijkertijd in 4,12.11. Je weet waar je het voor doet. Ze zijn je dankbaar, zelfs Ineke die al vele marathons gelopen heeft: ‘alleen had ik die tijd nooit gehaald’, vertelt ze aan de finish. Ook mensen uit ons groepje die enkele minuten later binnenkomen waarderen hun gangmakers.
Passanten herkennen Jos Hopman. ‘Kijk, daar heb je de kapper’. Hij finisht in 4.37.19. ‘Zwaarder dan anders. Die belangstelling overheerst. Ik kwam niet in mijn eigen looptempo. Mensen letten toch iets meer op je. De tijd is eigenlijk ondergeschikt. Het is een gezelligheidsmarathon geworden. Ik ben heel tevreden. Het leuke aan Eindhoven is het eigen publiek, dat is enerverender’.
{b}Vincent Schoenmakers{eb}