Om te voorkomen dat Dirk beschadigd uit de discussie komt, reageer ik op de email van Theo de Jong over Taiwan. Ik ken Dirk als een prestatiegericht loper die hard is voor zichzelf en eerlijk voor zijn mening uitkomt. In zijn reactie lees ik zijn karakter. Je doet iets volledig of je doet het niet. Je gaat ervoor of niet. Bij Dirk is iets zwart of wit. Dirk liep een bijna niet te evenaren tijd op Texel, Dirk liep ook vaak tegen muren die hij voor zichzelf opbouwt. In zijn gedachte zijn WK’s er om er te presteren. Bij WK’s tellen geen excuses. WK’s geven een hard en eerlijk oordeel over een lopers kunnen. Er zijn meerdere wedstrijdlopers die in grote lijnen zijn mening delen.
In dit geval was Taiwan een apart WK. Voor de organisatie was het belangrijk om zoveel mogelijk landenploegen aan de start te krijgen. Voor een bondscoach van een kleine sport als het ultra-lopen is dit een niet te missen kans. Voor mij persoonlijk is het een wijs besluit van Gerrit van Rotterdam om daarom met vier (redelijke) lopers te gaan. Deelname van een landenploeg levert goodwill op en daarom is het goed geweest. Wel denk ik (weer persoonlijk) dat het ingezonden verslag van Gerrit vanuit dat perspectief geschreven had mogen worden. Teveel lofbazuin over de Taiwan-prestaties van alle vier lopers doet onrecht aan werkelijk goede prestaties (van vroeger, nu en in de toekomst) namelijk tekort. Voor mezelf vond ik één prestatie (erg) goed, één prestatie heerlijk constant en twee lopers hebben aangetoond wel eens beter te hebben gelopen.
Wim Bart Knol