LOUIS PERSOON MEMORIAL 2004, EEN MOOI MARATHON MET EEN GOEDE ORGANISATIE EN PRACHTIG WEER.
Ging ik vorige week nog bijna 200 km naar het noorden voor een marathon, nu moestik 150 km naar het zuiden voor de Louis Persoon Memorial. En omdat met zijn drieën rijden gezelliger is dan in je eentje had ik met Jos Akkermans en Vincent Schoenmakers afgesproken om vanaf Eindhoven samen te rijden. Al om 7.30 stapte ik bij Jos in de auto en gezellig kletsend kwamen we ruim op tijd in Genk aan. Hier was het nog betrekkelijk rustig, dus startnummers, consumptiebonnen e.d waren snel geregeld. In Genk betaal je slechts tien euro en krijg daarvoor na afloop ook nog een bord soep en een heerlijk broodje. En dan, zo hoorde ik, wordt de medaille ook nog thuisgestuurd. Dus eigenlijk weer veel voor niet al te veel geld.
Narmate de start dichterbij kwam liep de zaal vol met lopers en begeleiders. Natuurlijk waren er weer veel ultralopers. Micha Havreluk, de grote organisator van de LMP vertelde dat van de 108 deelnemers op de marathon er minimaal 50 uit Nederland komen. En van zijn vele marathons vorig jaar liep hij er maar acht in België. “Er zijn er gewoonweg niet meer”.
Dan, om kwart voor tien met zijn allen naar de start. We moeten zeven volle ronden van 5,4 km lopen en een eerste ronde van bijna 4,4 km. Daarom ligt de start een eind bij de finish vandaan, boven op de steilste helling. Dat scheelt, dan hoeven we die nog maar zeven keer rennend te nemen.
Na een korte minuut stilte voor de drie jaar geleden overleden Louis Persoons valt het startschot. En iedereen is meteen snel weg. Ik ren met de snelle meute mee, maar al snel neem ik wat gas terug. Eigenlijk wil ik hier, net als vorig jaar, zo rond de 3:30 lopen. En gezien mijn geringe trainingsinspanning van de laatste tijd zal dat wel moeilijk worden. Na de eerste wat moeilijke kilometers kom ik geleidelijk aan in een lekker ritme. Op het parcours staat elke kilometer aangegeven. 3:30 is precies vijf minuut per km, dat is gemakkelijk bij te houden. Het parcours in Genk is prachtig. Gedeeltelijk door bos, dan weer langs ruige weilanden, een klein stukje bebouwing (met grote mooie huizen en grote zeer lelijke huizen) en dan weer het bos is. En het gaat maar op en neer, bovendien zit er één steile klim en een lang stuk vals plat in. Als dan na een uurtje, na vele lange regendagen, eindelijk de zon doorkomt en je die ook al echt voelt, dan kan het al bijna niet meer stuk.
Ik merk dat, als ik genietend rondkijk en een beetje wegdroom, mijn tempo meteen zakt. Wil ik 3:30 lopen dan zal ik geconcentreerd moeten lopen, tempo vasthouden, uitkijken waar ik mijn voeten neerzet en stevig doorlopen.
Ondertussen is het veld lopers uitgebreid met veel ½ marathon lopers die een uur na ons zijn gestart. Het is nu een stuk drukker geworden en ik raak het overzicht kwijt. Wie loopt er een marathon, wie een halve. Soms komen ze me zo snel voorbij, dan moeten het wel ½ marathonlopers zijn, maar als Marc Papanikitas mij voorbij schiet zou je ook zeggen “die loopt een halve”. Maar niets is minder waar, Marc zet hier een geweldige tijd neer. Hij lapt mij twee ronden. Maar bij de tweede keer zegt hij geruststellend dat het de laatste keer zal zijn.
Halverwege kom ik door in 1:45. Dat gaat goed. Vlak lopen, van begin tot eind, gaat me meestal goed af. Ik klok per twee km en achteraf zal blijken dat mijn langzaamste twee km’s gaan in 10:25 en de snelste twee in 9:45.
Klets, een tik tegen mijn kont. Dat zal Patrick Kloek wel zijn. Inderdaad. Ik had hem al verwacht. Ook hij lapt me een ronde en zal dik onder de drie uur lopen. Ook Patrick loopt geconcentreerd, er kan dit keer slechts een tikje van herkenning af en geen kort kletspraatje. Door gaat het maar weer. De meeste ½ marathonlopers zijn nu gefinisht, dus is het weer lekker rustig. Mijn tussentijden zijn nog steeds goed. In de verte zie ik twee lopers. De ene lijkt Henry Okkersen te zijn, maar de andere? Iets dichterbij gekomen zie ik dat het Rob v/d Hoek is. Rob loopt vandaag zijn voorlopig laatste marathon. Hij gaat het wat rustiger aan doen, vier, vijf marathons per jaar is genoeg. Maar hier in Genk loopt hij zijn 100ste ! Rob, gefeliciteerd.
Heerlijk vind ik dat, als er lopers voor me lopen die bijna net zo snel gaan, daar kan ik me lekker aan optrekken. Langzaam haal ik ze in en bij ingaan van de laatste ronde ga ik ze bij de drinkpost voorbij. “Gaat het goed”, Theo” wordt me gevraagd. Ik antwoord dat ik binnen de 3:30 wil eindigen. “Oh, dat lukt makkelijk” zegt Henry. Maar op mij horloge zie ik dat ik dan de laatste vijf kilometers allemaal binnen de vijf minuten moet lopen. Dat zal niet meevallen. Maar ik ga er voor, zoals dat dan heet. Nu wreekt zich mijn weinige trainingskilometers. Buiten de marathons om zijn dat er minder dan 20 per week! Te weinig, dat is duidelijk. Nog één keer de steile heuvel op, het vals plat voorbij en verder, het bos in. Ik probeer mijn tempo vast te houden. De bordjes 38, 39 en 40 ben ik al gepasseerd, maar waar is dat bordje met de 41 km nou. Het had er toch al moeten zijn. Nee, toch niet, ik zit pas op drie en halve minuut na km 40. Het gaat nu echt zwaar. Dan daar, weer een bordje. Nee nog geen 41. Dan eindelijk, het bordje 41 km. Nog één kilometer. Ik zet nog een keer aan. Ga tussen betonblokken door en rechts af. Nog een recht stuk weg, iets oplopend, een flauwe bocht naar links en daar zie ik de finish. Ik zie de klok op 3:29:21 staan. Nog een keer aanzetten en dan is het duidelijk ik haal het, 3:30: 45 seconden. Hé, hé, gehaald. Dat had ik niet gedacht. Het geeft me een zeer tevreden gevoel. Even later zijn ook Rob en Henry gefinisht. Daarna onze sportassen opgehaald bij de bewaakte bewaarplaats (ook een erg goed initiatief van Genk, een bewaakte tassenbewaarplaats!) en naar de douches. In de kantine is het een drukte van jewelste. Op vertoon van mijn startnummer krijg ik een bon voor soep en een heerlijk broodje kaas. Dan onder genot van een palmbier, lekker bijkletsen. Rob Tielemans is in training voor de 24 uur van Welden. Hoewel ik dit jaar ook een 24 uur wil lopen valt Welden voor mij te vroeg.
Velen hebben hier in Genk snel gelopen. Theo Kuipers bleef vandaag steken op één seconde van zijn PR!! Diezelfde avond nog mailde hij dat hij zich een minuut had vergist en zijn PR hier met 59 seconden heeft aangescherpt! Ook Vincent heeft goed gelopen en, hoewel Jos niet helemaal tevreden was, ging het ook bij hem best lekker. Kortom, veel zeer tevreden lopers in Genk wat voor een groot deel aan de zeer goede organisatie te danken is.
THEO DE JONG
VIRIDIS@PLANET.NL