Op zoek naar het wonderbaarlijke is de titel van een boek van de schrijver P.D.Ouspensky.Een boek wat verhandeld over de wetmatigheden van het
menselijk gedrag.Maar wat is voorspelbaar en wat spreekt tot de verbeelding
van de mens.De eerste keer kan alles wonderbaarlijk zijn en tot de verbeelding
spreken.Het is echter de kunst om aan de voorspelbaarheid een positieve emotie
over te houden.Toch zijn er tegenwoordig genoeg hardlopers die zoeken naar
steeds andere uitdagingen.In deze beeldvorming past ook het lopen van een
tunnelmarathon.Een aantal jaren geleden werd al de Greenwichtunnelmarathon
in Londen gehouden.Kort geleden was er bij Bremerhaven de eenmalige Weser-
tunnelmarathon.Op zondag 25 januari werd in Hamburg voor de vijfde keer de
Elbtunnelmarathon gehouden.De oude Elbtunnel wel te verstaan.Een tunnel
gebouwd tussen 1908 en 1911,450 meter lang,met 2 tunnelbuizen van ieder 6
meter doorsnee en de tunnel ligt 21 meter onder het hoogwateroppervlakte van
de rivier.Het is maar dat u het weet.Oh ja, men kan met de trap en met een lift
in de tunnel komen.Dit laatste geldt ook voor auto,s!!De marathon wordt geor-
ganiseerd door de 100Marathon Club van Duitsland.Deze ijverige mensen die met regelmatig een marathon organiseren in een natuurgebied van Hamburg-
Volksdorf wisten voor deze tunnelmarathon toch maar 200 lopers aan de start
te krijgen.Een internationaal gezelschap wel te verstaan op een parcours van
868,5 meter en dat 48 keer met een aanloopstuk van 508 meter.De tijd werd ge-
registreert met de Champion Chip,wat een genot is met zoveel rondjes.
Met al deze gegevens in het vooruitzicht gaan Geert Brouwer,Henk ter Steege en ondergetekende op de dag voor de marathon richting Duitsland.In Drente en Groningen krijgen we sneeuw over ons heen wat tot Oldenburg aanhoudt.Daarna kunnen we de sneeuw tot Hamburg voorblijven.In Hamburg vinden we vrij snel de jeugdherberg Auf der Stintfang die op een steenworp afstand van het parcours ligt.Schone kamers met toilet en douche voor weinig geld.Prima,en wat nou ook zo leuk is,je krijgt er dat schoolreisjes gevoel van.Drie jongens op stap.De hard-
loopgrapjes vliegen door de lucht.Na het inchecken bij de jeugdherberg,terrein-
verkenning in de tunnel waar het behoorlijk tocht.Het is nog even wennen dat we hier de volgende dag een marathon gaan lopen.Niet onaardig trouwens al die
zee-afbeeldingen aan de muren met glimmende tegeltjes omgeven.Weer buiten
begint het ook in Hamburg te sneeuwen wat ons niet belet het oude havenge-
bied met zijn verbouwde havenloodsen te bekijken om daarna richting het cen-
trum een eetgelegenheid op te zoeken.Veel dure winkels hier,maar weinig restau-
rantjes.Toch er een vinden en je de pizza met halve liters bier goed laten smaken dat is de kunst.In de jeugdherberg nog wat loopherinneringen ophalen met bier-
tjes en de dag wordt smaakvol afgesloten en de marathon ontspannen voorber-
eidt.De volgende dag in de rij staan voor het ontbijt in een grote zaal.Zo te zien
zijn we niet de enigste hardlopers.Die hardlooppakken vallen gewoon op.Ik maak
me enigszins zorgen om een opkomende verkoudheid.Als die longen het maar in
de tunnel houden.Na het omkleden en uitchecken gooien we de overbodige ba-
gage in de auto en slenteren richting tunnel.Het sneeuwt niet meer,maar er blijft een aardig laagje sneeuw liggen.In de tunnel is nog weinig volk en het lijkt er op of het er net zo koud is als buiten.Na betaald te hebben,want dat moesten we nog
doen-het voorrecht voor buitenlanders-en ons startnummer opgehaald te hebben,
gaan we nog een kop koffie drinken bij de aanleghavens van de rivier.Als we ter-
ug zijn in de tunnel is het een en al bedrijvigheid.De meeste lopers zijn net als wij
goed gekleed,want het tocht nog steeds.Vlak voor de start om 12.30 uur, pro-
beert een drukke nerveuze jongeman iedereen te bewegen om vooral naar zijn
briefing te luisteren.Eerst in het Engels en dan in het Duits,maar aangezien de
geluidsinstallatie in de tunnel nogal hol klinkt wordt de helft niet verstaan en al gauw staan de meeste lopers alweer met elkaar te praten.Wat ik wel opvang komt
hier op neer dat men in de tunnel elkaar niet op het rechter looppad mag inhalen op straffe van een gele kaart en twee gele kaarten betekent een rode met de be-
kende uitsluiting zoals dat onder snelwandelaars ook niet onbekend is.Om het
verhaal compleet te maken is het de bedoeling dat men de middelste strook in de tunnel benut voor het lopen en het binnenste looppad als passeerbeweging.
Gelukkig,we kunnen starten want het wordt koud.Ik begin rustig,laat Geert gaan
en neem Henk op sleeptouw.De bochten wennen snel maar even snel moet ik een
toilet opzoeken,die hier trouwens makkelijk te vinden zijn.Ik probeer de oneven
rondjes te benutten om van de verzorging gebruik te maken.Noten,banaan,muesli,
thee,water,cola,obst.De verzorging is goed.Ik houdt het bij citroenthee,wat heel
goed bevalt.Het duurt een tijd voordat ik in mijn ritme kom.Geert en Henk lopen hun eigen wedstrijd.Langzaam krijg ik de spieren en de ademhaling onder con-
trole.De rondjes gaan ruim binnen de vijf minuten.Het passeren van andere deel-
nemers gaat zonder problemen.Sneller lopers laat ik makkelijk voorbij gaan.De tunnel loopt tegen het einde van elke tunnelbuis iets op,zodat ook nog enig hoogte
verschil aanwezig is.Hier en daar zitten wat putdeksels,zodat men geconcentreerd
moet blijven lopen.Was in het begin het flitsen van fotograven ietwat hinderlijk,
een aantal Duitse meiden kunnen er ook wat van met hun rumoerige aanmoedi-
gingen.Verder geen problemen.Er lopen hier ook een aantal mensen die ik wel
vaker bij wedstrijden tegen kom en soms is er even contact.Er loopt hier van alles rond.Zelfs twee lopers met ontblote bovenlijven!!Geert en Henk kom ik ook af en toe tegen en groet ze of probeer ze moed in te praten.Het tellen van de rondes
gaat me aardig goed af en de concentratie is optimaal,wat nodig is met al die
lopers om me heen.Je krijgt geheid problemen als de aandacht verslapt.Mijn
linker voet speelt wat op.Ik wijt dat aan mijn nieuwe schoenen.Mijn oude waren
na de Wintermarathon in Dieverbrug niets meer waard.Ja,en zonder schoenen
lopen in de winter is een riskante bezigheid.De speaker geeft met regelmaat het
aantal rondes door wat een ieder gelopen heeft en dat is een genot.Alle eventuele
twijfel wordt weggenomen.Die linker voet van mij zeurt wel wat door maar ik
weet de spieren in mijn gezicht te blijven ontspannen en tel de laatste vier rondes af die toch nog behoorlijk vlot gaan.Ja,als het paard de stal ruikt dan draaft hij wel door.Tevreden met een medaille om mijn nek zoek ik mijn tas op om een jas
aan te trekken.Afkoelen is nu dodelijk.Het wachten is op mijn maatjes.Als ze gefinisht zijn vertrekken we zo snel mogelijk naar de jeugdherberg.Nou ja,snel.
Geert zijn maagproblemen in de tunnel kleuren zijn gezicht anders dan gebruike-
lijk,dus we zullen hem niet opjagen.Na een warme douche behoort hij weer snel
tot het rijk der levenden.Ondanks een blessure vooraf en twijfel onderweg is
Henk in zijn nopjes over het voltooien van de marathon en dat valt maar al te goed te merken Geef hem eens ongelijk.Ondanks de opkomende verkoudheid voel ik me goed.Opmerkelijk fris kruip ik achter het stuur van mijn auto en vijf uur later zijn we allemaal thuis.Als het weer en het verkeer maar meezitten.
Een opmerkelijke marathon waar je moet houden.Van eventuele extra druk,die men voelt als men een tunnel inrijdt heb ik niets gemerkt.Wel zou ik graag wil-
len weten of er over dit fenomeen wetenschappelijke feiten bestaan.Als iemand
iets weet hou ik mij van harte aanbevolen.
De organisatie was naar behoren alhoewel er enige misverstanden waren op te
lossen rond de inschrijving.Dan is het een kwestie van kalm blijven en alles komt goed.Het parcours vergt veel concentratie van de lopers om elkaar te passeren
en de bochten goed te nemen.Soms raken deelnemers elkaar of weten niet zo snel hoe ze andere moeten passeren.Ik heb weinig incidenten waar genomen ondanks dat er soms drie mensen naast elkaar liepen waardoor een rechte looplijn niet
mogelijk was.Zeker tegen het einde van de marathon als de vermoeidheid toe-
neemt en de concentratie het laat afweten loopt men zeker niet meer in rechte lijn,maar om je daar nou druk over te maken kost alleen maar energie die je voor het lopen nodig hebt.
Geert-die zijn vijftigste marathon liep,Henk en ondergetekende waren niet de enigste Nederlandse afvaardiging.De Zwitserse Nederlander Joost Oerelemans waar ik nog naar afloop even mee heb zitten praten-heeft de tunnel ook door-
kruist,wat van hem verwacht mocht worden.
Jullie moeten ook maar eens overwegen om zo,n tunnelmarathon uit te proberen.
Met veel plezier heb ik dit verslag geschreven ondanks dat een mij bekende
jongen van 32 jaar deze week bij ons op de training aan een hartstilstand is over-
leden.Het maakt alles wel betrekkelijk.
Blijf plezier houden.Tot in Zolder of anders tot later in het jaar.
Uitslagen!!
Herman Euverman 3.44.10
Henk ter Steege 3.55.24
Geert Brouwer 3.59.07
Joost Oerlemans 4.07.55.
Groeten,Herman Euverman.