Wat is een verschil? Een aantal weken geleden was het eerste nieuwsitem op de tv, de dijkdoorbraak van het Julianakanaal in Stein. Later bleek een kapotte waterleiding de oorzaak te zijn en Stein kreeg door zoveel knulligheid eeuwige roem. Zondag 7 maart kwam de ommekeer. Nu weten we dat Han Frenken met zijn organisatieteam (ook taxibedrijf?) al heel wat goodwill in Stein gekweekt heeft. Een NK 100 km en een wereldrecord op de 6 uur met een gegarandeerde deelname van 250 atleten, kom er maar om, vele organisaties en gemeenten zouden er hun vingers voor aflikken. Han weet als geen ander hoe hij de PR machine moet bedienen, zeker na het water doorbraak incident, want Stein moet weer in positieve zin op de kaart gebracht worden.
Na enkele maanden niet aan wedstrijden te hebben deelgenomen (even een break-out), beleven we vandaag de herstart van Regina v Geene en Theo Cloosterman. We reizen nu weer met zijn vieren. Om half tien staat er al een hele rij aan het wedstrijdsecretariaat. Gelukkig wordt alles snel geregeld. Er is geen kantine, maar voor de lopers is er gratis koffie, thee en chocolademelk beschikbaar. Omdat de voorspellingen ook regen en winterse buien in het vooruitzicht stellen doen de meeste de winter outfit plus regenjasje aan, in tegenstelling tot vorig jaar toen het korte broeken weer was.
Met 245 man aan de startstreep staan bij een ultraloop komt niet dikwijls voor. Het zal de internationale uitstraling zijn die Stein in de 9e editie van deze loop heeft opgebouwd. Ik tel op het uitslagformulier 120 Duitsers, dat is zowat de helft van alle deelnemers. En dan denk je dat de winnaar zeker uit die overheersende Duitse deelname moet komen. Er wordt afgeteld 3-2-1 en weg zijn we, een nieuw avontuur tegemoet, want zo moet je het zien. Je voorbereidingen kunnen nog zo goed zijn, onze sport is onvoorspelbaar, zeker als je 6 uur lang aan het hardlopen bent. Dat zal dan ook bij menigeen blijken onderweg.
In het eerste rondje (3500 meter, de overigen 3100 meter) zal ik het parcours in me opnemen, ondanks dat ik het al enkele jaren ken. In het Steinerbos is er een nieuwe glijbaan bijgekomen. Verder ligt er aan de linkerkant nog steeds die prachtige grote vijver, die ik eens graag in de zomer zou willen zien, als de bomen er rondom in volle bloei zijn. De belangstelling is groot, op het lange stuk fietspad langs de hoofdweg na, is het parcours omringd door toeschouwers en supporters. Ze zijn niet voor niets gekomen, er is nog veel spektakel te zien. In de eerste ronden loop ik samen met Jan v d Erve. Jan, die in de voorbereiding zit voor een 100 km in Denemarken, wil het rustig aan doen en ziet het als training. Later komt Jacques v d Wal met zijn loopmaat bij me kletsen. Omdat we ongeveer tegelijkertijd finishten als in Zolder, vraag ik wat ze vandaag in gedachten hebben. Dat wijkt niet veel af van mijn prognose. In Stein loop ik altijd goed, iedere keer nog boven de 62 km, dus de 60 moet deze keer ook te halen zijn. Lydia Doornbos vraagt hoeveel uur ik er vandaag over wil doen. ‘Zes, want ik ben nog nooit uitgestapt’, zeg ik, even knipperend met de ogen, omdat ik het vreemd vind waarom ze niet naar de kilometers vraagt. Ze is dit ook van plan maar na afloop vertelt ze dat het na 50 km niet meer ging.
Al na 2 ronden komt Janos Bogar voorbij stormen, nee hij vliegt voorbij. ‘Dit houdt hij niet vol’, hoor ik omstanders zeggen en ik denk er hetzelfde over. Je kunt wel smijten met je krachten, maar wat hou je dan de tweede helft over. Twee ronden later, op hetzelfde punt, weer de fietser die ons rechts van de weg stuurt, met Janos erachter. Deze snelheid moet zich wreken. Je denkt dan dat hij voldoende ervaring moet hebben als je de Spartathlon gewonnen hebt. Hij ligt volgens mij wel een ronde voor op de jonge Pool met het staartje. Na een ronde of 10 (31 km, 2.51) loop ik alleen en heb je wat meer oog voor de omgeving. Een enthousiast publiek, dat je flink stimuleert. Bij mijn 13e ronde zie ik dat Tom Hendriks is uitgestapt. Ik zeg dat dit een zeldzaamheid voor hem is. ‘Het zou onverantwoord zijn om door te lopen, mijn heup, de pijn straalt helemaal naar beneden uit. Ik had er na anderhalf uur al last van, ben rustig doorgegaan maar nu stop ik. Ik kan er wel een veredelde training van maken en doorgaan, met de kans dat de blessure dan verergerd is’, zegt hij. Een wijs besluit, ik hoop er ook zo over te denken als een blessure me teveel kwelt.
Ik kom tegelijk met Janos bij de verzorgingspost. Hij staat stil en praat veel, waarschijnlijk met zijn coach. Ongeveer een kilometer verder passeert hij me. Wat vreemd. Nog geen minuut later zie ik de Pool met de paardenstaart. Prachtig wat een mooie loopstijl, geen verval, nu lijkt het of hij sneller gaat. Wim, Edwin, Lucien en Philip lopen ook met soepele tred en o wat gaat dat gemakkelijk. Als ik een boom opzoek om mijn overtollige vocht te lozen, roept Philip dat de bomen al nat genoeg zijn. Inderdaad regende het een paar keer flink, maar niet hinderlijk. De 50 km in 4.41, slechts 5 minuten ingeleverd ten opzichte van Zolder. Je weet nu zeker dat de 60 zonder problemen te halen zijn. Hoewel, ik had het rond de 12e ronde al moeilijk. Mijn enkel speelde wel enkele keren op, maar dat mag geen excuus zijn. De ademhaling is zwaarder en ik ben moe. Dan is de enige manier je snelheid aan te passen, je goed verzorgen, wat meer eten en hopen dat het dan beter gaat. Na 3 of 4 ronden komt de kracht weer terug en ben ik getuige van een thriller, want het wereldrecord zit eraan te komen. En Tomasz Chawawko heeft het gehaald, met ruim 4 km verschil ten opzichte van de als een raket startende Janos. Hoe zou het komen dat Janos eruit ziet alsof hij onderweg door de modder gerold is, zo vies en smerig, terwijl de winnaar bij wijze van spreken in zijn looppak weer naar Polen terug kan. Er is nog een wereldrecord. De Belgische Maria Jansen, 3 jaar jonger dan ik, loopt in de V60 klasse maar liefst 64,466 km. Daar kan ik van leren. De derde podiumplaats is voor Wim Epskamp, 50 jaar en maakt nog steeds progressie. Hij loopt 1292 meter meer dan vorig jaar. Ook ik ben meer dan tevreden, een nieuw pr 62,565 km, het scheelt maar 119 meter met twee jaar geleden, maar het mooie is dat ik het verval weer even halt heb toe kunnen roepen. Ook Regina en Theo hebben er weer zin in, de herstarts verliepen naar wens. De kwantiteit kwam uit Duitsland, kwaliteit leverde de andere Europese landen.
Vermeldenswaard is nog dat Cees v d Woude vandaag zijn 100e marathon gelopen heeft en dat, terwijl we aan het douchen zijn, de badmeester van het zwembad ons komt mededelen dat we in ons nakie in het zwembad mogen duiken, dat de aangename temperatuur van 31º heeft. Natuurlijk doen we dat, wat heerlijk die stijve spieren te kunnen ontspannen.
Han en organisatieteam, jullie hadden het nog keuriger voor elkaar dan vorig jaar. Dankzij de ChampionChip kregen we een vlotte en correcte uitslag. Zal er volgend jaar weer zo’n publiciteitsstunt uitrollen? In ieder geval weet men vanaf vandaag Stein zeker te vinden. Wie weet: wereldrecords kunnen wereldberoemd maken.
Vincent Schoenmakers