Stein, daar moet je gelopen hebben als ultraloper. Dat zal wel zo zijn maar tot nu toe was het er nog niet van gekomen. Het ene jaar paste het niet in mijn schema, het andere jaar had ik te laat ingeschreven en nog een andere keer te slecht getraind. Dus de 9e editie in 2004 betekende voor mij het debuut op het zogenaamde wereldrecordparcours. Dat de 6-uurs loop daar in Limburg veel snelle lopers trekt wordt wel duidelijk want vooraf blijkt dat de Hongaar Janos Bogar het wereldrecord wil breken en er komen wel 11 verschillende nationaliteiten op af. Op 17 januari al is de loop op 50 inschrijvingen na volgeboekt. Totaal zullen er 275 inschrijvingen zijn. Bijna alle bekende lopers die ik altijd tegenkom op de marathons in den lande hebben er weleens gelopen dus het werd hoog tijd om Stein ook eens onveilig te maken en ik had me in december al ingeschreven.
Marina gaat mee in de functie van fotograaf en verzorger en op een waterige zondagochtend scheuren we lekker vlot naar het Steinerbos waar het hele gebeuren gesitueerd is. We zijn de grote drukte lekker voor bij het startnummers uitdelen; dit is wel wat anders dan een kleinschalig marathonnetje of ultraloopje, hier komt een hoop volk op af.
Het uur vóór de wedstrijd ervaar ik meestal wel als prettig: lekker een bankje opzoeken in de luwte van het zenuwencircus, een bak koffie drinken en af en toe wat bekenden aanspreken om de laatste pestaties cq blessures door te nemen. We lopen dan rustig naar de start en ik verken alvast een beetje het parcours. Heel wat vriendelijker qua vals plat dan in Zolder zie ik al en ook het weer werkt vandaag goed mee, hoewel er wel wat regen in de lucht zit.
Om 11:00 uur mogen we dan weer aan de bak. Met zo’n relatief groot deelnemersaantal is het in het begin even een kwestie van rustig aan maar door de grote tempoverschillen onderling (van 8 tot 16 km/uur) heb je daar na één ronde al geen last meer van. Op aanraden van Theo de Jong probeer ik vandaag eens Extran sportvoeding in de wedstrijd uit. Tijdens een paar lange trainingen ging het goed dus nu maar eens kijken of ik het er na 60 kilometer ook in hou. Dat is tevens het doel vandaag, in ieder geval 60 km rustig lopen en proberen om een gevoel te krijgen dat je er nog wel een paar uurtjes aan vast kunt plakken. Ik babbel wat met Vincent en even later met een Duitse postbode (ik weet zijn naam niet meer) die volgende maand in New York een tiendaagse gaat lopen op een parcours van één mijl. Hij vertelt dat hij 2 jaar geleden in zo’n loop al eens meer dan 1000 kilometer liep. Verbijsterende afstanden voor mij. Op mijn werk en zelfs in mijn loopgroep vinden ze mij al raar als ik een paar weken achter elkaar een marathon loop maar het kan dus nog veel gekker. Later loop ik nog wat stukken met Peter Zuidema op die ook in New York gaat lopen maar dan 6 dagen achter elkaar. Ik vind het aan de ene kant bewonderenswaardig als je het kan maar mijn hart gaat persoonlijk toch meer uit naar etappelopen zoals de Trans Gaule of de Spreelauf of natuurlijk de Trans Europa run van vorig jaar. Jan Knippenberg zei het al: lopen is geen sport maar een manier van reizen. Als je mij de keuze geeft tussen 6 dagen op een parcours van 1600 meter of een week lang door een wisselend landschap kies ik toch liever voor het laatste. Het geeft volgens mij de beste indruk van reizend lopen. Maar goed, ik dwaal af want voorlopig ben ik wel gevangen in een streng opgemeten ronde van 3,1 kilometer. Toch is het een aangenaam, afwisselend rondje om te lopen omdat er genoeg te zien is onderweg en ook de afstand is prettig, niet te lang en niet te kort. De kilometers rijgen zich makkelijk aaneen en ook de sportvoeding in combinatie met water blijft er goed in. Nu moet ik zeggen dat ik ook wel een beetje met de handrem erop loop, mijn ervaring is dat hoe harder ik ga, des te minder mijn maag kan verdragen.
Verbazing alom in de eerste 2 uur als onze Hongaarse vriend Bogar voorbij stuift in een tempo wat ik misschien net een half uur vol zou houden. Hij krijgt veel aanmoedigingen van lopers onderweg maar ik ben het met Peter eens dat hij zichzelf aan het opblazen is. Toch is het altijd weer fascinerend om te zien hoe hard die mannen kunnen gaan. Je bent met dezelfde sport bezig maar voor mij is het niet voorstelbaar dat een lichaam zó’n tempo zó lang kan volhouden. Toch kan het. Dat bewijst de Pool Chawawko door een beter opgebouwde race te lopen en het wereldrecord op de 6 uur scherper te zetten. Overigens ook de winnaar van de marathon in Leiden van vorig jaar.
Zelf hou ik me vooral heel kalm en blijf lekker mijn rondjes maken. Wat voor de marathon het “man met de hamer-punt” is op een kilometer of 32 dat is tijdens een 6-uurs loop altijd het 5e uur. Daar blijkt of je niet te hard van stapel bent gelopen de eerste uren, als dat zo is krijg je het meestal goed voor je kiezen. Het laatste uur kan natuurlijk ook heel zwaar zijn maar het verschil is dat je dan echt gaat aftellen en alles wat je nog moet qua tijd minder dan een uur is, wat op een periode van 6 uur niet zo veel meer is. Bij mij gaat het vandaag echter als vanzelf, het 5e uur wordt voor mij een soort inhaaluurtje want de tempo’s gaan bij veel lopers ineens drastisch naar beneden. Het laatste uur eet en drink ik nog wat en bereik ik mijn doel, 20 rondes, wat ruim 61 kilometer is. Ik heb nog een dik kwartier over dus plak er nog maar een ronde aan vast en kan nog lekker aanzetten. Misschien niet zo leuk om door zo’n lange uitslover ingehaald te worden als je zelf keihard kapot zit maar aan de andere kant weet ik zelf goed genoeg hoe dat voelt en de een na de ander inhalen is nou eenmaal een mooie bezigheid. Als de toeter klinkt blijkt dat ik 65 kilometer en 901 meter heb gelopen, toch een stukje meer dan ik me had voorgenomen. Het belangrijkste vond ik echter of ik nog “over” had na 6 uur draven en dat is zeker het geval vandaag. Al met al dus wel een mooie stap gezet naar de 100 km in mei in Denemarken. Ik heb het idee dat er nog steeds pogressie in zit.
Ik heb echt genoten van deze 6-uurs loop en moet toch wel zeggen dat alles zeer strak en professioneel georganiseerd is door Han Frenken en zijn manschappen. De lokatie is perfect en het voldoet aan alle wensen van een ultraloper. Voor volgend jaar alvast maar weer in december inschrijven!
Jan van de Erve
8-3-04
Op mijn site staan nog 68 foto’s van dit loopfestijn
www.ultralopen.cjb.net