Een select groepje had zich ingeschreven voor de 3e Binnenmaasloop in Maasdam. Het zou een aparte editie worden want de weersvooruitzichten zagen er op zijn zachtst gezegd niet gunstig uit om meer dan 60 kilometer door de vlakke, open polder te lopen. Vorig jaar had ik hier ook al deelgenomen maar waar er toen een lentezonnetje scheen en de wind niet al te hard waaide stond er voor dit jaar windkracht 8 met stevige buien op het menu.
Ik haal eerst met de auto Peter (Zuidema) op van station Barendrecht alvorens de Ford dealer van der Burgh weer op te zoeken die ook dit jaar zo vriendelijk is om zijn showroom voor de lopers en hun gevolg beschikbaar te stellen. Ik moet er eigenlijk nog niet aan denken om een stuk te gaan hollen als ik voor de wedstrijd een lekker bakkie koffie zit te drinken in de warme showroom en de bomen buiten vervaarlijk heen en weer zie zwiepen.
Vorige week liep ik voor mijn doen best een zware (want snelle) marathon en afgelopen week kon ik goed merken dat mijn lichaam daar nog van moest herstellen. Ik heb dus rustig aan gedaan met de trainingen en hoop dat ik vandaag ondanks het zware weer de 63,5 kilometer toch op een behoorlijke manier kan afwerken. Ik zie het toch vooral als training voor de 100 kilometer in mei.
Om kwart voor 10 worden we weggeschoten met vooraf de mededeling dat door de wind de verzorgingstafels worden weggeblazen dus dat we niet teveel van de verzorgingsposten onderweg moeten verwachten. Dat is ook wat denk ik, vorig jaar kreeg de organisatie veel kritiek van de lopers vanwege de slechte bevoorrading onderweg en nu dit weer. Achteraf blijkt het allemaal wel mee te vallen, er zijn toch 2 windvrije plekken gevonden en er was voldoende te drinken en te eten dus van mij geen klachten. Wat mij vorig jaar eigenlijk meer dwars zat was dat een aantal lopers na de eerste ronde niet door de finish doorkomst liepen, een extra lusje van misschien nog geen 500 meter, maar rechtdoor doordat de organisatie in het begin bij de juiste afslag geen verkeersregelaars had staan. Ook dit is gelukkig goed geregeld dit jaar en na afloop wordt ons ook nog verteld dat onlangs de afstand tot op de mm is opgemeten en 63,5 km bedraagt en niet 66 zoals ook nog weleens werd vermeld.
Allemaal verbeteringen ten opzichte van vorig jaar dus maar nu de loop zelf nog, want zoals eerder gezegd: het weer zat vandaag, de eerste dag van de lente nota bene niet echt mee.
Het kluitje lopers wordt al snel een lintje (het zijn er niet zoveel) en natuurlijk zijn Edwin van de Loop en Wim Epskamp al snel 2 stipjes aan de horizon en moeten wij, zwakkere broeders en zusters het onderling maar uitvechten wie de 3e plaats mag opeisen. Ik loop een tijdje in het gezelschap van Henk Sipers met zijn 2e ik (=rugzak) en wat later met Nico Swanink die altijd veel foto’s tijdens marathons maakt. Ik kende zijn naam wel van zijn website van de Kennemerrunners (http://www.kennemerrunners.nl/ ) en ik vind het leuk om daar nu ook een gezicht op te kunnen plakken. Na een kwartiertje begint het al te regenen en door de harde wind striemt het water zo hard dat het af en toe zeer doet. Fijn, zo’n stukje lopen door de polder! Na een kilometer of 6 laat ik ook Nico achter me en mag ik, naar later blijkt, de barre tocht alleen afmaken. Het lopen gaat heerlijk en ik heb geen last van pijntjes of naweeën van vorige week dus ik haspel mijn kilometertjes rusig maar vastberaden af. Na 1 ronde weet ik weer precies hoe de omgang in elkaar steekt: de lange rechte wegen door de polder en af en toe een huis wat je even uit de wind houdt maar verder geen enkele beschutting. Aan het einde van de 1e ronde haal ik nummer 3 in maar hij blijkt te stoppen en dus lig ik nu op de 3e plek, wat mij overigens niet zo veel boeit want om met Joop te spreken: Parijs is nog ver.
De 2e ronde blijkt achteraf de makkelijkste, het lijkt wel of de wind wat minder is en ik heb bijna geen last van regenbuien. Wel beginnen de estafetteteams me af en toe een beetje te irriteren. Eigenlijk zijn wij (sololopers) maar een “bijnummer” want deze loop is vooral bedoeld als training voor estafetteteams die later dit jaar de ROPA run gaan doen, de estafetteloop van Rotterdam naar Parijs (dit jaar trouwens de start in Parijs dus de PARO run) om geld in te zamelen voor het Daniel den Hoed ziekenhuis. De busjes rijden soms rakelings langs me heen en ik moet eerlijk bekennen dat het een beetje steekt om steeds weer ingehaald te worden door lopers die soms wel door 3 fietsers uit de wind worden gehouden en na hooguit 2 km weer in een warme auto stappen. Maar goed, ik moet natuurlijk niet zeuren, ik wil dit zelf.
Na 2 rondes heb ik 3:30 op de klokken staan, niet eens zo slecht eigenlijk. Ik vraag aan de man in de jurywagen of hij mijn voorgangers nog heeft gezien maar die liepen als een trein volgens hem. Ik verklap hem dat er op ultragebied in Nederland dan ook weinig snellere lopers dan deze twee zijn.
Nog maar een rondje dan. Deze begint gelijk al met een plensbui van jewelste. Ook heb ik het idee dat de wind weer sterker wordt, ik pas mijn tempo een beetje aan. Het belangrijkste vandaag is heel blijven en ik zie een beetje op tegen het stuk tussen de 5 en 10 km waar je de wind echt vol op de kop krijgt. Het is inderdaad een loodzwaar stuk voor de 3e keer en ik ben blij dat ik aan het einde rechtsaf mag. Hoewel blij; je spieren moeten nog even bijkomen van de inspanning van het tegen de wind inboksen maar krijgen daarvoor bijna geen kans want je wordt letterlijk vooruit geblazen door de wind. Ik zit er eigenlijk best een beetje doorheen maar opeens fietst er een vrouw naast me die vraagt of ik haar niet meer herken. Het blijkt een ex-collega van me te zijn en ik praat mezelf met haar weer een beetje uit mijn dalletje. Zij gaat de ROPA run op de fiets begeleiden, haar man gaat lopen en het is leuk om na 2 jaar weer eens het een en ander uit te wisselen.
Het laatste stukje valt me eigenlijk niet echt mee maar ja, nog 2 kilometer en met een zekere 3e plek: ik moet niet mekkeren! Het lopen ging me stukken beter af dan vorig jaar, mijn eindtijd is daar nogal illustratief voor want 5 uur 31 is wel 3 kwartier sneller dan vorige jaar. En dat onder deze omstandigeheden! De loopconditie is natuurlijk ook veel beter dan vorig jaar. Het is ook wel eens leuk om een beker te krijgen voor de 3e plaats en het klinkt natuurlijk niet slecht om 3e te worden achter 2 ultrakanonnen als Epskamp en v.d. Loop. Dat er een kloof gaapt van ruim 40 minuten moet je dan maar even voor lief nemen!
Een van de mooiste dingen van deze wedstrijd is toch wel het gratis bier na afloop en dat laat ik me dan ook goed smaken. Eén voor één komen de andere 63km lopers binnen en zoals het hoort in “ons” wereldje wordt iedereen hartelijk ontvangen en gefeliciteerd met zijn prestatie. Want zeg nou zelf: 63 kilometer draven door een polderlandschap met windkracht 8 en enorme hoosbuien, iedereen die dat volbrengt is voor mij een winnaar.
Tot slot nog een pluim voor de organisatie en alle vrijwilligers. Het was allemaal wat mij betreft prima voor elkaar en deze loop verdient echt nog wel wat meer deelnemers.
Jan van de Erve
21-03-2004
http://www.ultralopen.cjb.net