{u}{b}Inleiding{eu}{eb}
Dit verhaal begint voor mij in september 1981, toen ik na het zien van een verslag van de RUN van Winschoten dacht: dat wil ik ook! Na een wat trage start voerde ik de trainingen op en liep in september 1985 mijn eerste wedstrijd, de 100 kilometer van Winschoten. Mijn tijd van 9.44.29 was prima voor een debuterende 27-jarige. Een belofte voor de toekomst? Helaas niet, de tijden op de daaropvolgende 10 100-kilometers werden steeds slechter en toen bij ons de kinderen kwamen ben ik in 1993 gestopt met hardlopen.
Maar het bleef kriebelen en begin augustus 2002 ging ik weer in training voor het NK marathon voor veteranen in Winschoten. Vier weken voorbereiding is natuurlijk veel te kort en de tijd van 4.50 was er dan ook naar. Maar de kop was eraf en het volgende doel gesteld: een tiende start in Winschoten op de 100 kilometer. Veel getraind en 20 kilo afgevallen was ik er helemaal klaar voor, maar helaas. Op de dertiende september 2003 kwam ik na 35 kilometer al niet meer vooruit en dat is natuurlijk veel te vroeg. Na 70 kilometer was het duidelijk dat ik de strenge limiet van 12 uur niet zou halen en ben ik gestopt. Balen, een jaar voorbereiding naar de knoppen, afijn de meeste ultralopers kennen dat gevoel vast ook wel.
Gelukkig was ik inmiddels in het bezit van internet en kende de site van Ultraned. Daar plukte ik de 6-uurs races van Amersfoort, Epe en Wijdewormer af, waar ik afstanden rond de 60 kilometer liep. De 100 kilometer van Stige in mijn geliefde vakantieland Denemarken leek mij wel wat. Helaas koos mijn moeder dat weekend nou net uit om haar 75e verjaardag te vieren en er zijn nu eenmaal dingen die nog belangrijker zijn dan hardlopen. Wat was ik dan ook blij dat de 100 kilometer van Diever al dit jaar werd georganiseerd. Voor mij trouwens extra leuk omdat ik in Diever op de middelbare school heb gezeten.
{u}{b}Verslag wedstijd{eu}{eb}
De weersverwachting aan het begin van de week was gunstig: bewolkt en 13 graden. Maar de realiteit is anders: felle zon, 20 graden, wat broeierig en later een stevige wind. Aan het eind van de zomer ben je aan zulk weer gewend, maar nu zal dit weer voor een ware veldslag zorgen. Om 7 uur is iedereen nog vol goede moed en zitten de lopers die in het dorpshuis hebben overnacht lekker aan het ontbijt. Herman Holterman vertelt dat hij vandaag voor het eerst 70 kilometer wil lopen. Jacob Visser, die al in de zeventiger jaren 100 kilometers liep, gaat vandaag voor de 60 kilometer. Dat is het voordeel van Diever, vanaf 60 kilometer wordt iedereen keurig gerangschikt opgenomen in de officiële uitslag. Toch gaan de meeste lopers vandaag voor de volle 100 kilometer. Het veld van ca 40 lopers telt geen grote namen, maar wel goede lopers als Jan Nabuurs, Valery Moskalenko, Sjoerd Slaaf, Han Frenken, Jeffry Oonk, Jodi Kremer, Thijs Roest, Cees Verhagen en Ubel Dijk.
Bij de start valt op dat iedereen rustig vertrekt. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik begin met kilometers van 5.30. Daarmee zit ik tot mijn verrassing voorin de wedstrijd. Ik heb een 2-tal primitieve schema’s in mijn hoofd zitten voor 11.30 en 12.15. Voorlopig is het vooral een kwestie van lekker lopen en niks forceren en op een dag als vandaag vooral veel drinken. En niet te vergeten lekker kletsen met je medelopers, dat houdt het begintempo laag en leidt af. Bovendien is het altijd leuk om te horen waar andere lopers mee bezig zijn. Als ik rond de 10 kilometer samen een stukje oploop met Thijs Roest zegt hij dat er vandaag waarschijnlijk maar 10 lopers zullen finishen op de 100, profetische woorden zoals zal blijken. Zo rond de marathon (4.12) gaat bij mij het tempo er langzaam uit en besluit ik om op reserve te gaan lopen. Het schema van 11.30 kan in de prullenbak. Op een dag als vandaag is de tijd tenslotte minder belangrijk en bovendien telt voor mij vandaag eigenlijk maar een ding: finishen. Dus op naar de 12.15.
De 50 kilometer gaat in 5.11. De daaropvolgende rondjes gaan in 40 minuten. Na iets meer dan 6 uur wordt ik gepasseerd door Janneke Cazemier, die zoals zo vaak haar race weer perfect heeft ingedeeld. Op 66 kilometer tref ik Alfred Schwarz, die in 1986 zijn laatste 100 kilometer liep. Hij vindt het zo stil. Ik probeer hem wat op te monteren, maar zie hem niet meer terug. Na 69 kilometer gaat ook bij mij de lamp uit, maar op de 70 kilometer staan vrouw en dochters mij aan te moedigen en dat doet altijd goed. Wij zullen doorgaan, ik neem nog meer gas terug, ga naar 45 minuten per ronde. Op 82 kilometer ga ik, indachtig Jan Willem Dijkgraaf, een stuk snelwandelen en waarachtig het tempo gaat meteen omhoog, van 9 naar 8 minuten per kilometer. Ik snelwandel lange stukken afgewisseld met korte stukjes hardlopen. Inmiddels is Prisca Vis allang binnen in een prachtige tijd van 9.23.41. Grote klasse onder deze omstandigheden. Het parcours is inmiddels zo goed als verlaten. Op 92 kilometer zie ik op 300 meter iets blauws aankomen. Ik neem geen risico en versnel iets, die komt er niet langs is mijn primitieve gedachte. Mijn laatste rondje ga ik weer hardlopen. Ik blijk nog veel over te hebben en pers er nog een heuse eindsprint uit. Een laatste ronde van 34 minuten zorgt voor een eindtijd van 12.04.38. Bij de finish wordt ik gefeliciteerd en krijg ik tot mijn verbijstering een beker in mijn handen gedrukt voor de 3e plaats bij de heren. Zoiets bedenk je toch niet? Daarna even zitten, even genieten, even de emoties de vrije loop laten.
Dan naar het dorpshuis, waar ik gefeliciteerd wordt door Henk Harenberg die 2e werd in 10.25.50 en Herman Holterman die de gewenste 70 kilometer liep. Ubel Dijk werd 1e bij de mannen in 10.23.56. Janneke Cazemier verbeterde met 10.57.53 haar PR, en finishte voor Barbara Becker (12.13.36) en doorzetster Ineke Scheffer (12.23.30), die voor het eerst de 100 kilometer uitliep. De kop dames domineren Diever was al bezet, dus daarom koos ik maar voor de even toepasselijke kop: viefe veertigers voltooien veldslag Diever.
N.B. Bij deze nog even mijn complimenten voor de organisatie: prima gedaan! Een leuk afwisselend en auto-vrij parcours, een goede verzorging (inclusief een ‘illegaal’ ingerichte waterpost halverwege de ronde) en een enthousiaste speaker. Ook was het een goed idee om andere afstanden te organiseren, waardoor er voortdurend medelopers waren. En wat voor ons als ultralopers geldt, geldt ook voor de organisatie: de aanhouder wint. Probeer de wedstrijd de komende jaren uit te bouwen, zodat de 100 kilometer van Diever een vaste waarde wordt binnen de Nederlandse ultraloopkalender.
Henri Thunnissen
AV Aquilo