Vrijdag 16 April om 8:00 Am vertrokken wij : Cees vd Woude, Tom Hendriks en Prisca Vis, naar Rotterdam Blaak voor de opnames van een reclamespotje voor amstelbier.
Wij wisten alleen dat we sportkleding aanmoesten en het script iets zou zijn van een marathongroep die rent, en daarvan zou 1 man het parcours verlaten en achter een amstel vrachtwagen aan rennen (achteraf niet dus).
Het zou een zonnige dag worden, we waren 30 min te vroeg en hadden nog tijd voor koffie. Dus het begin was al goed.
We zagen 1 andere hardloper, 2, 5… maar nog niet de gevraagde 90 man en 10 vrouwen.
Na het verzamelen gingen “de lopers” naar een leegstaand pand voor instructie en “het publiek” ging naar de berm tussen de auto wegen in.
Daar begon het eerste wachten. Er moesten extra kopieën gemaakt worden van de een of andere verklaring….iemand dacht al dat ze het aan het overschrijven waren, maar uiteindelijk kwam het na anderhalf uur toch nog goed. Detail was dat we een startnummer kregen en maar twee twee speldjes, later zou blijken dat die twee speldje voor nogal wat ophef zorgden.
“Ons publiek” had zich al tegoed gedaan aan alle koffie en thee en waren ook gul naar voorbijgangers die wel wat lustten. “wij lopers”, konden nog net een appeltje en sultana vinden. Het grote nieuws kwam toen…er was een probleem…..de vrouwen.
Ze waren er teveel, van de hardlopende look tot topje/make-up/pumps look. Mannen lopen een marathon zo had de regiseur zich bedacht en een enkele vrouw. Dus werden er terplekke in alle leeftijden mannen van straat gehaald en in runners world outfit gestopt. Die sandalen eronder kunnen best meneer.
Terwijl wij nog steeds op de stoep zaten te wachten, kwam de kleding- inspectrice langs. Die haalde de niet lopers er natuurlijk zo uit. Dat bleek want Tom en Cees hadden hun startnummer helemaal verkeerd op. Ze moesten het overnieuw doen. De speldjes netjes in het midden en het startnummer moet goed hoog zitten en vooral zonder kreukels. Even later moesten het vier speldjes zijn… Uhm mevrouw, we mochten er maar twee.
Om ongeveer 13:00 begonnen de opnames eindelijk.
Wij telkens opnieuw onder de tunnel vandaan rennen en dribbelen op de plaats. Uit de megafoon klonken de aanwijzingen…”dribbelen……kijk naar de auto….”
Uitpuffend bij de Mac aan eind van de dag, rekende we uit dat we totaal toch zeker wel een halve kilometer gelopen hadden, en met van/naar de auto erbij wel 2 kilometer.
En daar hadden we nog de hele dag over gedaan ook. Het resultaat van een dag inspanning is te zien op http://www.amstel.nl Wel goed opletten als Cees in een rood singlet door het voorste peleton breekt want je hebt maar 1 seconde…
Prisca Vis