Nu er over mijn eetgewoontes al genoeg geschreven is, zie de verslagen van Jan v/d Erve en Henri Thunissen, komt mijn verhaal waarschijnlijk als de spreekwoordelijke ‘mosterd na de maaltijd’.
Ik hoef mijn eetgewoontes dus niet meer te beschrijven. Dat het inspannend en zwaar was is intussen ook wel bekend! Ja toch? Maar dat het mooi, leuk, schitterend en in één woord geweldig was dat kan niet vaak genoeg gezegd worden.
En waar Gijs en ik het zeker over eens waren tijdens deze week van het Pieter-ROG-pad, is dat deze loop zeker veel meer lopers en aandacht verdiend. Ik hoop dat ik Sietze en Jan met deze opmerking niet in de problemen breng in de toekomst. Maar zoals zij schrijven in het briefje dat ze sturen:”Geniet van iedere loopdag en maak kennis met het lopen zoals het echt bedoeld is; een reis te voet…
Je bent blij dat je mag lopen.”
Nou genoten heb ik. Wat een mooi land is Nederland. Elke dag weer verrassend, het ene plekje nog mooier dan het andere. Voor elke bocht denk je…wat voor moois gaat er nu weer komen. Over heuvels en door dalen. Zeker ook door de spreekwoordelijke ‘diepe’! Door sloten lopend en over hekken klimmend. Vergezichten vanaf heuveltoppen – op donderdag was dat mijn redding.
Ook door stadscentra gelopen en verbaasde gezichten. Leuke ontmoetingen en spontane gesprekken met wandelaars die in de tegenovergestelde richting liepen.
{u}{b}Zaterdag 12 juni{eu}{eb}
Op tijd van huis vertrokken. Eerst naar Tilburg om Michel op te halen. Michel zou Gijs en mij op deze tocht begeleiden, want een fietsbegeleider is een voorwaarde van de organisatie. In Tilburg het eerste probleem; Michel en zijn bagage passen wel, maar zijn fiets past niet in de auto. Goede raad duur? Och een treinkaartje vanuit Tilburg is zo geregeld. Intussen aangekomen op het verzamelpunt camping Oriental te Berg en Terblijt onder de rook van Maastricht. Dan komt er een telefoontje; Michel, gestrand in Roermond. Spoorwerkzaamheden tot aan Sittard, met bussen verder zonder fiets. Goede raad duur? Och Sietze rijdt ‘even’ heen weer. Drie mensen erg gelukkig: Michel, Gijs en Theo.
Waar zouden we zijn zonder organisatie!
{u}{b}Zondag 13 juni, deel 1: Maastricht -> Montfort{eu}{eb}
06.00 uur Opstaan. Zien dat je gereed bent, tent afbreken, alles opruimen, bagage in de aanhangers van Sietze en Jan en dan om 07.00 uur ontbijten. Boterhammen maken voor onderweg en dan om 08.00 uur starten. Eerst nog op de gevoelige plaat. Dit is het vaste en ook strakke ritueel van deze en de komende dagen.
We gaan beginnen aan onze reis van Maastricht-Limburg naar Pieterburen-Groningen. Niemand van ons weet of heeft ook maar een idee waar hij aan begint. Voor ons allemaal een debuut, hetzij lopend of fietsend op een Monstertocht. Maar naar later blijkt wel een mooi ‘monster’.
Daar gaan we: Jan van de Erve, Gijs Honig, Michel Dortmans(fiets) en ik. Vol goede moed op weg naar Pieterburen. Voor ons liggen 503 km!
Alles gaat voortvarend, een goed begin is het halve werk. Maar…helaas na ongeveer 2 en een half uur…daar gaat Jan onderuit op zijn knieën. Uiteindelijk herpakt hij zich en finisht zoals het hoort, ongeveer 45 min. voor mij. Gijs als eerste een paar minuten voor Jan.
Dan begint het laatste deel van de dag. Ook dit wordt een vast ritueel de komende dagen: tent opzetten en inruimen, zien dat je gedoucht en omgekleed bent om dan om 19.00 uur te eten. Pasta!? Na het eten wordt de komende dag/etappe doorgenomen; waar komen de verzorgingsposten, waar zitten de knelpunten zodat je extra alert moet zijn. Dan nog een stuk of wat biertjes om wat later moe maar voldaan naar je tent te gaan. Slapen…!
{u}{b}Maandag 14 juni, deel 2: Montfort -> Geysteren{eu}{eb}
Vandaag komt Koos Rademakers ons vergezellen. Nou ja, vergezellen… Na 5 min. zullen we waarschijnlijk alleen maar zijn achterkant zien. Maar dat maakt het niet minder leuk. Koos komt 2 dagen trainen met het oog op zijn doel van dit jaar. Zijn Monstertocht in Griekenland van 246 km. Koos ook vanaf hier nogmaals veel succes daar en in jouw voorbereiding.
Ook Jan start vandaag weer. Hij heeft niet geslapen door de pijn aan zijn knieën, maar probeert het toch. Prachtig. Ook Gijs, Michel en ik staan weer aan het begin van een nieuwe dag. Weg zijn we. Het gaat ongeveer zoals verwacht. Koos zien we inderdaad al snel van achteren. Met Gijs en mij gaat het redelijk maar met Jan wat minder. Helaas na 10 km besluit Jan om uit te stappen. Het gaat echt niet, ook niet met wat wandelen. Echt jammer, zeker voor Jan maar ook voor ons.
Uiteindelijk gaat het met Gijs steeds beter en met mij steeds minder. Het gaat uiteindelijk zo slecht dat ik besluit om na 52 km uit te stappen voor deze dag. Nadat ik samen met Michel de pont over de Maas heb genomen stap ik bij Sietze, met gemengde gevoelens, in de auto. Nee het ging echt niet meer. In de auto kregen we nog een telefoontje van Gijs. Waar ben ik?? Wat moet je met zo’n vraag. Wat zie je? is de wedervraag van Sietze en loodst Gijs weer perfect op weg.
Een geweldige prestatie vandaag van Gijs en Koos.
Na het avondritueel hebben we bij de tenten nog gezellig zitten kletsen met Theo Kuijpers en Jan Nabuurs. Zij kwamen met een riem om onder ons hart te steken en wat zeker zo belangrijk was… met gezelligheid en genoeg bier. Jan en Theo bedankt voor jullie komst en support.
{u}{b}Dinsdag 15 juni, deel 3: Geysteren -> Stokkum{eu}{eb}
Na het ochtendritueel staan we weer met zijn allen aan de start. Het is wel erg druk vandaag want we hebben ook nog een estafette duo als gast loper/fietser. Fred? en Anton?, het FA-team. Zij starten voortvarend en we zien hen vandaag dan ook niet meer terug. Koos en Gijs gaan vandaag ook weer lekker van start maar met mij is het nog niet veel. Nogal wat pijntjes hier en daar en wat stijfjes; het hoort er blijkbaar allemaal bij. Uiteindelijk blijkt het ook vandaag weer zo’n dag is dat het allemaal niet zo wil lukken. Zelfs als Theo Kuijpers nog een poortje open houdt. Hij kwam nog even kijken.
Michel blijft voor de rest van de dag bij Gijs want ik stap bij km punt 42 ( met de oude 7-Heuvelenweg nog voor de boeg) weer uit de strijd en nu bij Jan in de auto. Dit voor die broodnodige variatie. Ik zit de rest van de dag als mede-verzorger in de auto.
Michel heeft vandaag voor de 4e maal zijn band lek gereden. Hij neemt nu voor de rest van de week Jan zijn fiets mee. Ondanks deze tegenslagen houdt hij er toch de moed in.
Koos stapt uit de strijd. Hij is tenslotte gekomen om te trainen voor de Spartathlon. Maar fanatiek als Koos is besluit hij om de overige km’s op de fiets te doen. Geweldig toch!
En Gijs rustig voortsjokkend is nog alleen in de strijd. Gijs is een klasse apart.
{u}{b}Woensdag 16 juni, deel 4: Stokkum -> Holten{eu}{eb}
Vandaag is de minst drukke dag. Gijs, Michel en ook ik weer. Natuurlijk start ik. Wie hieraan getwijfeld heeft kent mij niet. Daar komt bij, ik kan Gijs toch niet alleen laten lopen. Dan raakt ie de weg alleen maar kwijt. Het gaat allemaal wat moeizaam. Na ongeveer 2-3 uren zeg ik tegen Michel dat hij maar bij Gijs moet blijven en dat ik dat ik wel alleen verder ga. Het blijft toch allemaal wat moeizaam gaan en dan loop ik ook echt in mijn eigen slakkengangetje verder en zie wel wat het wordt. Het is wat meer opletten op de markeringen en wat vaker op je routebeschrijving kijken als je echt alleen loopt. Maar ook wel lekker, alleen. Uiteindelijk kom ook ik aan op de camping in Holten. Yes… eindelijk weer eens uitgelopen (de 2e dag) sinds zondag. Zou het dan toch??
{u}{b}Donderdag 17 juni, deel 5: Holten -> Loozen{eu}{eb}
Vandaag gaat het naar Loozen. Als ik maar niet ge-loozd wordt. Prisca Vis loopt vandaag met ons mee. Zij staat fris en vrolijk aan de start. Ook wij zijn vandaag weer fris en vrolijk maar vooral weer vol goede moed. Gijs start met een ontsteking(?) aan zijn rechter scheenbeen. Hoe zal het hem vandaag en de komende dagen vergaan? Wij zijn allemaal benieuwd en Gijs zeker. Mijn knie begint nu vandaag vanaf het begin echt pijn te doen, ik zeg dat ze maar niet op mij moeten letten. Tot aan de 1ste verzorgingspost duurt erg lang, met zijn allen zijn we verkeerd gelopen, gebeld gezocht, weer gebeld. Na lang zoeken en veel bellen en vragen zijn we onderweg opgepikt door Jan, toch bij de 1ste verzorgingspost aangekomen. Vanaf daar ben ik achtergebleven, weer alleen gelopen. Toch kwam Michel weer bij mij. Gijs en Prisca liepen vrolijk kletsend verder die dag. Maar het ging niet goed. Ik dacht echt dat ik al ‘diep’ gegaan was de afgelopen dagen. Maar dit kende ik nog niet. Ik weet niet wat het was maar die ‘bovenkamer’… Die knop daarboven in dat hoofd kreeg ik maar niet omgezet. Dit was echt nieuw, voor mij althans. Toen kwamen wij –Michel en ik- bij een verzorgingspost. Vanaf daar volgde een stuk natuur van ongeveer 10 km. waar Michel niet mee mocht fietsen. Dan kun je twee dingen doen. Of 10 km met de auto mee en dan samen weer verder of alleen verder lopen. Ik koos voor het laatste. Beginnen weer, eerst wandelend, dan weer sjokkend en dan weer iets wat op lopen lijkt. Gaandeweg wordt de natuur mooier en mooier met als gevolg; ik werd steeds vrolijker en vrolijker. Ongelooflijk maar waar, ik ben nu nog verbaasd als ik hieraan terug denk, maar ik liep als vanzelf deze etappe uit. Sindsdien denk ik te weten wat ‘diepgaan’ betekend.
Bij aankomst in Loozen nam ik vrijwel meteen afscheid van Prisca. Zij had de hele dag met Gijs gelopen en maakte ik kennis met Henri Thunissen. Henri zou ons de komende 2 dagen vergezellen.
{u}{b}Vrijdag 18 juni, deel 6: Loozen -> Rolde{eu}{eb}
Na het bekende ritueel de start van de voorlaatste etappe.
Henri ging als een speer, zoals verwacht. Gijs, Michel en ik in ons bekende gezapige tempo. Toch ging Gijs, ondanks zijn steeds vervelender wordende blessure, te snel voor mij. Weer besloot ik om alleen verder te gaan. Gestaag sjokkend, mocht je dit nog lopen noemen?, vervolgde ik mijn reis naar Pieterburen. Met als tussenstop Rolde. Vandaag mijn/onze eerste regenbui tijdens het lopen. Op ruim anderhalf uur voor het einde van de dag. Je zag de bui al van verre aankomen, ook dat is een mooi gezicht. Wat een plensbui. Maar ja, mocht ik klagen? Gezien de weersomstandigheden in de voorgaande dagen zeker niet. Na de laatste verzorgingspost van die dag leek er maar geen einde te komen, waar bleef die camping? Ook deze dag weer overleefd. Geweldig! Henri had knap gelopen ook Gijs had de dag weer volbracht. Dit kon voor hem nu niet meer fout gaan.
{u}{b}Zaterdag 19 juni, deel 7: Rolde -> Pieterburen{eu}{eb}
Het laatste gedeelte van de reis dient zich aan. Het is dan ook weer een drukte van belang vandaag. Janneke Cazemier loopt vandaag mee en in gedachten is zij al met de hele reis bezig, volgend jaar. Als Theo dit kan dan moet ik dat ook kunnen. Dat was ook haar motivatie voor haar 1ste 24 uursloop vorig jaar in Uden. Je kunt maar een reden hebben. Ook Henri start vandaag weer en kondigt aan het iets rustiger te doen dan gisteren.
En ‘onze’ Jan staat aan de start. Loper van het 1ste uur. Samen met zijn vrouw Marina. Zij was ook de eerste dagen erbij als begeleidster en supporter van Jan en ons. Hartstikke leuk dat zij erbij zijn vandaag. Het lijkt wel een reünie. Met Jan zijn knieën gaat het weer redelijk. Deze dag meelopen verzacht misschien de kater van het voortijdig moeten staken van zijn reis. Uiteraard staan Gijs, Michel en ik er ook weer. Na de nodige foto’s gaan wij onze reis vervolgen. Vandaag de laatste dag gaan wij naar onze eindbestemming, Pieterburen. Een gezellige boel, kletsend en lachend beginnen we met zijn allen. Al snel gaat het zoals verwacht. Henri op kop, iets rustiger vandaag zei hij nog vooraf. Dan Jan(neke) en Jan. Zou het aan de naam liggen? Dan komt Gijs, Michel en ik. Dan tot ieders verrassing komt bij het plaatsje Haaren, Prisca ons ook vergezellen. Ze kon het niet laten en was heel nieuwsgierig hoe het ons verging. En verder sjokken maar. In de stad Groningen even zoeken en vragen naar de juiste route. Dat ging redelijk goed. Buiten Groningen kwamen de lange rechte wegen en de wind. Laat ze maar lopen, ik kom er wel vandaag zeg ik nog tegen Michel. Op het laatst lopen we toch weer samen, Gijs en ik. Dan nog 19 treden omhoog -een bruggetje- 19 treden omlaag, oei, auw. Nog een klein eindje. Daar is het dan. Finish? Nee het einde van de reis. Samen met Gijs en Michel. Felicitaties over en weer. Geweldig wat een prestatie. Van Gijs, als enige alles gelopen.
Alle 503 km!! Ondanks zijn blessure. Zijn been ziet er niet uit. Michel, zonder wie dit avontuur in ieder geval minder goed was verlopen, alles gefietst. Een prestatie op zich. En ik? Ik ben hartstikke blij dat ik in ieder geval 7 dagen achtereen heb gelopen. Weliswaar 2 dagen niet de hele afstand maar toch. Superblij en ook wel een beetje trots op mijzelf. Ook trots op Michel en zeker ook op Gijs.
Dit is een reis die ik nooit zal vergeten.
Vergeef me als ik iemand vergeet maar ik wil iedereen bedanken: Michel, Gijs, Jan en Marina, Koos, Jan en Theo, het FA-team, Prisca, Gerrit, Henri, Janneke, 2 loopsters onderweg op de laatste dag hun namen ben ik helaas vergeten, Frida, Martha, Jan en Sietze.
Verder hoop ik dat Sietze zeker ook met Jan en met veel steun van zijn vrouw Frida en alle overigen die daarbij nodig zijn, deze reis nog lang blijft organiseren.
Heel veel dank voor jullie goede zorgen letterlijk en figuurlijk. Jullie waren heel lief.
Jan Knippenberg zei het al: ”Lopen is geen sport maar een manier van reizen, waarbij geest en lichaam zich voortdurend verplaatsen. Lopen is daarom kunst en geen middel ter bestrijding van welvaartskwaaltjes.”
Ik denk dat ik het langzaamaan begin te begrijpen.
Met hartelijke lopersgroet,
Theo Cloosterman.