Afgelopen vrijdag las ik het bericht dat Martien (dan toch) afscheid neemt als redacteur van UltraNed. Enkele weken ervoor had hij zijn taken als coördinator van de Nederlandse kalender al overgedragen. Hoewel we hem nog vaak zullen gaan tegenkomen, denk maar aan rondje Texel in 2005, wil ik Martien hiervoor alvast hartelijk bedanken.
Vele jaren geleden, in een februarimaand, was Martien voor het eerst in het openbaar present bij een bijeenkomst met organisaties, lopers en belangstellenden van Ultralopend Nederland. Er werd gesproken over de toekomst van het Ultralopen in Nederland. De destijds bekende mensen uit het ultraloopwereldje zoals o.a. (uit mijn hoofd) Ton Smeets, Peter Stein, Ubel Dijk, Dirk Westerduin, Wim Epskamp, Edward de Ruiter, Gerrit van Rotterdam, Oskar van Rijswijk, Peter ter Burg, Henk Heemskerk en organisaties als Winschoten (Harm Noor) en Apeldoorn (Henk Grave) gaven acte de presence. Ook Martien schoof aan namens een van de mooiste ultralopen van Nederland, Texel. Toen nog stilletjes aan de rand van de tafel stootte hij af en toe mensen aan om persoonlijk mede te delen: “ik wil best wel wat doen voor het Ultralopen, maar niet in een officiële functie. Daar ga ik me in verliezen”. De meeste mensen kenden Martien destijds nog niet en we namen het ter kennisgeving aan.
Nu jaren later kent vrijwel iedereen Martien. Hoewel misschien op het oog geen officiële functie hebbend, heb ik met bewondering en vaak met een glimlach kunnen genieten van het enthousiasmerende werk van Martien. Hoe vaak hebben we wel niet genoten van snelle actuele wedstrijdinformatie (natuurlijk vaak samen met Ton Smeets), nieuwsfeitjes (hoe zouden we zonder Martien geweten hebben dat Rut Zoutman op 1 januari in z’n eentje de strandloop liep, dat Wim Epskamp een wedstrijd in Schotland won, etc.), achtergrondinformatie (denk aan de krantenberichten uit het Volkskrantarchief, de historie van de strandloop en de webpage-teller), in het Engels vertaalde wedstrijdverslagen (op Blaikie), de juiste wedstrijdinformatie (de Nederlandse Ultrakalender), etc.
Soms iets aan de wollige kant, af en toe een tikkeltje impulsief, maar altijd positief, hartelijk en warm waren de stukken van Martien. Hierbij denk ik o.a. aan de vele bijzinnen in loopverslagen waarbij Martien voor iedereen wel een positief woord over had.
Het voordeel van een afscheid van Martien is dat hij alleen maar op papier afscheid kan nemen. Immers (volgens mij) wil hij slechts af van de “officiële” functie. Daarom verwacht ik dat we ook in de komende jaren nog wel af en toe van het enthousiame van Martien kunnen genieten. Eigenlijk past zo’n geschreven afscheidswoordje dan ook helemaal niet. Maar een bedankje is af en toe op z’n plaats. Dus Martien bedankt en tot de volgende keer,
Wim Bart