RONDJE VOORNE, EEN HEERLIJKE LOOP EN EEN AANRADER EERSTE KLAS.
Op 1 april verloor Alva zijn bril is een bekend gezegde. Het gaat over de dag waarop de watergeuzen het stadje Den Briel innamen, op 1 april 1572. Hertog Alva verloor er Den Briel (zijn bril). En in Den Briel startte afgelopen zondag het Rondje Voorne. Ik had er nog niet eerder gelopen. Vorig jaar gaf ik de voorkeur aan de 50 km van Gouda, maar had me toen al voorgenomen in 2004 in Den Briel te starten.
In Den Briel was het Maerlant College, waar de inschrijving was, goed aangegeven. In de directe nabijheid waren voldoende parkeerplaatsen. Dat is altijd prettig. Vincent Schoenmakers zat al in de ruime kantine van deze scholengemeenschap. Later kwamen onder andere ook Herman Heuverman, Simon Pols en de latere nummers 1 ,2 en 3 mark Papanikitas, Patrick Kloek en Math Roberts binnen. Na een korte wandeling naar het centrum van Den Briel staan we bij de start van deze 50 km-loop die solo, maar ook in duo-vorm of als estafette kan worden afgewerkt. En al die duo- en estafettelopers hebben fietsers bij zich, het leek wel de start van een fietstocht in plaats van een hardloopwedstrijd. In de eerste kilometers na de start was het af en toe erg hinderlijk druk met al die fietsers. Sommige fietsers vonden zelfs dat de lopers maar aan de kant moesten gaan als zij er langs wilden. Maar na een kilometer of 10 was de fietshinder voorbij en kon het genieten beginnen.
Het Rondje Voorne is een mooie afwisselende route over Voorne. De route voert door leuke oude plaatsjes als Zuidland, Hellevoetsluis en Heenvliet, en Rockanje voornamelijk over fietspaden en rustige wegen en dijken. Als klapper mogen we ook over 11 kilometer strand.
Met Winschoten in het vooruitzicht wilde ik het wat rustig aan doen,4:45 zou mooi zijn. En als ik de laatste kilometers dan nog zou kunnen versnellen zou het perfect zijn. Direct na de start was het, zoals gezegd, een drukte van belang met al die fietsers. Het leidde behoorlijk af met als gevolg dat de eerste vijf kilometer in 25:30 gingen. Veel te snel. Maar door het steeds weer voorbij gelopen worden door ‘verse’ estafettelopers en het inhalen van moe gestreden estafettelopers was het lastig een vast tempo te lopen. Onwillekeurig liet ik ne er door beїnvloeden. Op heel wat delen van de route moesten we bijna pal tegen de stevige wind optornen. Meestal vind ik dat wel lekker lopen en ook vandaag was dat weer het geval. Waarschijnlijk daardoor kwam ik in Hellevoetsluis op 25 km-punt door in 2:15, dus nog steeds te snel. Maar het liep zo lekker.
Vanaf Hellevoetsluis richting Rockanje loopt de route over de Zuiddijk, langs een natuurgebiedje met veel water. Daar stonden wel een stuk of 15 lepelaars in het ondiepe water stonden te rusten. Wat zijn het toch een prachtige vogels. Even daarna werd mij de weg richting strand gewezen door Ben Mol. Ik had hem liever zien lopen. Even gestopt en gevraagd hoe het ging. Niet goed dus, nog steeds geblesseerd. Hopelijk geneest het gauw.
Dan het strand op. Het eerste stuk is zwaar, met veel los zand. Misschien dat het dichter bij het water beter is. Eerst niet later wel, dus toch maar dichter naar de zee. Hier is het zand wat steviger. Voor mij zie ik een groot aantal lopers die hun weg zochten. De een vlak langs zee, dan andere hogerop. Met de wind schuin achter, de zee links en de duinen recht van mij loopt het heerlijk. Voor me komen over de zeereep een aantal boerenzwaluwen aanvliegen, op weg naar het zuiden. Die moeten nog minstens een paar duizend kilometer vliegen totdat ze op hun winterverblijf ten zuiden van de Sahara aankomen. Toch wel indrukwekkend dat zulke kleine vogeltjes dat kunnen!
Ondertussen haal ik de één na de andere loper in, het ging heerlijk hard. En kon het gemakkelijk volhouden dus ik besloot dat een tijd van rond de 4:30 haalbaar moest zijn. Aan het eind van het strand is het een drukte van jewelste, allemaal surfers met grote vliegers. Ze laten zich door die vliegers voortslepen en bereiken zo grote snelheden. Hangend aan hun vlieger kunnen ze ook hoge verre sprongen maken. Lijkt mij ook erg leuk om te doen.
Na het strand komen we op de strandweg en de boulevard die erg beschut liggen. Met de wind en de zon (jawel, de zon) in de rug krijg ik het erg warm. Iets vaart minderen is het devies. In een bocht zie ik de 42,2 km aanduiding op het asfalt geschreven. Mijn horloge geeft 3:45 aan. Met nog een kleine 8 kilometer te gaan zit er zelfs een tijd van 3:25 in, maar dan moeten de laatste kilometers in 5 min/km. Moet te doen zijn, helemaal als ik even later op de Boulevard of Fame loop. Kreten op het asfalt moedigen ons lopers aan door te zetten. Eén kreet zegt zelfs dat we al moeten gaan sprinten, maar daar vind ik het nog net te vroeg voor. Maar versnellen gaat nog wel. Ik voel me nog prima, zeker nu we weer in open terrein komen en de wind voor wat afkoeling zorgt. Op het asfalt staat het getal 45. Nog maar vijf kilometer, een wipje. De laatste vijf kilometers gaan steeds sneller, van 5:00; 4:45; 4:36; 4:31. Den Briel met zijn karakteristieke toren komt steeds dichter bij. Nog even een paar scherpe bochten en dan door de prachtige oude stadspoort de binnenstad in. En daar is de finishboog al die ik in 3:22:20 minuten passeer. Na de medaille en het nodige water loop ik op een drafje naar het Maerlant College. Uiterst tevreden zit ik even later, in gezelschap van de nummers 1,2 en 3 in de kantine bij te komen. De tweede helft ging bijna 8 minuten sneller dan de eerste helft en het ging me vandaag weer erg makkelijk af. Ik heb 50 kilometer snel, maar vooral lekker gelopen over een prachtig afwisselende route, en nu zit ik hier met een heerlijk pilsje in mijn hand. Wat wil een mens nog meer?
THEO DE JONG
www.bureau-viridis.nl