Zondag 7 november 2004 werd voor de achtste maal de Berenmarathon van Terschelling georganiseerd. Een enorm leuke, maar ook populaire marathon, wat blijkt uit het feit dat de inschrijving al op 13 mei gesloten werd! De beperking van het aantal deelnemers wordt veroorzaakt door het feit dat het parcours het niet toe laat: mooie smalle fietspaden en ook de capaciteit van de veerboten is niet op heel grote toeloop berekend. Overigens praten we over een deelnemersveld van ongeveer 250 marathonlopers en 2250 lopers op de halve afstand!
Ik had mijn kaart van iemand overgenomen die geblesseerd was. Via internet lukt tegenwoordig bijna alles! Er was een extra boot ingezet om 09.15 uur en ruimschoots op tijd zit ik op de boot aan de koffie. Ik zie onder ander Jan Willem S. en Bert d. J. De bootreis duurt bijna 2 uur, maar vanwege het mooie herfstweer is het genieten. De boot zit vol met hardlopers en fans en dat is natuurlijk ook een makkelijk gespreksonderwerp. Bij aankomst even naar het wedstrijdsecretariaat om de naamswijziging door te geven (€ 5,= extra, dit vind ik weer wat overdreven, op een kaartje van € 32,50, weliswaar incl. boottrip) en dan door naar de sporthal. Hier hebben we alle ruimte en alle tijd. Prima voor elkaar!
Een kwartier voor de start (om 12.30 uur) naar het dorp, waar het al enorm druk is.
Voor de marathon is deze drukte absoluut niet hinderlijk, want de lange afstand vertrekt een half uur eerder. Pas na 30 km komen we op het parcours van de halve afstand en dan is 90% hier al wel voorbij. Slechts de aller snelste onder ons halen nog de langzaamste onder hen in.
Het parcours bestaat uit een rondje door het dorp West Terschelling, dan langs de haven richting het oosten. Een heerlijk zonnetje en de lichte wind in de rug doet ons intens genieten. Veel publiek langs de kant met potten, pannen, deksels, toeters, vlaggen en andere attributen maakt dat het bijna vanzelf gaat. De marathon is hier een echt feest.
Bij Midsland gaat de 42 kilometer rechtsaf en volgt niet meer het parcours van de 21 kilometer. Op naar Hoorn en dan door naar Oosterend. Nog altijd een heerlijke bries, alle bomen in herfstkleur en dan hardlopen in de zeelucht: perfect!
Mijn tussentijd gaat in 48 minuten op de 10 kilometer, mooi schema.
Vorig jaar is de berenmarathon als een der zwaarste van Nederland bestempeld door Runners World, maar dat geldt dan wel voor de weersomstandigheden van vorig jaar: harde wind en regen.
Ik kon er tot nu nog niets merken, maar het beeld is vertekend: de tweede helft wordt zwaarder: een lichte tegenwind en hier zitten alle heuveltjes in, plus het stuk strand. Bij Oosterend loop je namelijk het laatste dorp van Terschelling uit en kom in het niemandsland terecht. Hier beginnen ook de fijngestampte schelpenpaden, die dit jaar bijzonder goed geprepareerd zijn: ik mis het knisperen onder m’n schoenen; dit geeft altijd zo’n lekker geluid en houdt m’n cadans er altijd goed in. Na enkele kilometers hoor ik opeens een saxofoon (tenorsax?). Begin ik na 21 km (1.40 uur) al te dazen, of …. Nee, het is echt: in de middle of nowhere staat een saxofonist langs het pad te spelen, kompleet met opengeslagen koffer voor hem. Ik kan hem helaas alleen een spons aanbieden! Ik moet gelijk denken aan de doedelzakspeler op de Jungfrau. Een dergelijke muzikant kom ik later nog maar liefst 5 maal tegen, de een met gitaar, de ander met trekzak, maar allemaal even enthousiast; geweldig!
Het strand loopt goed: het is mooi vlak en hard, dus inderdaad, het ligt aan mezelf!
Op 35 km zit ik inmiddels op 3.47 uur en in een dip (je). Ik besluit maar gewoon rustig aan te doen en de marathon uit te lopen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik zaterdag een cross had gelopen. Mijn vereniging, AV ’47 uit Boskoop (hoewel ik ook lid ben van AV Haarlemmermeer) organiseerde een cross om het sportterrein en door de zware klei: een omgespit spruitenveld, met 3 x een slootkruising was het wedstrijddecor. Hier heb ik 18 kilometer gelopen, notabene op 9 mm spikes! Geen wonder dus dat ik wat zware benen had.
Uiteindelijk ben ik gefinished in 3.28.23 uur. Toch weer zeer tevreden en gelukkig dat ik weer een dergelijk mooie loop heb mogen doen.
Bij de boot voor de terugreis was het een drukte van belang. Veel drukker dan op de heenreis. Veel lopers waren al op vrijdag of op zaterdag gekomen, maar op zondagavond wil iedereen wel terug! De extra boot van 16.30 uur was al vol en ik moest een uurtje wachten. Hessel is ingehuurd voor de sfeer en houdt de boel lekker aan de gang. Ook dit was weer goed geregeld.
Na een uiterst gezellige terugreis (wat heb jij gelopen, heb je die en die nog gezien?), zag ik ’s avonds laat dat Rob en Vincent er ook zijn geweest én dat zij goed hebben gelopen. Bert is gelukkig ook binnen gekomen, ondanks zijn inmiddels langlopende blessure (hij vertelde volgende week onder het mes te moeten, succes Bert), evenals Jan Willem, Ineke en Janneke. Ik ben vast wat bekenden vergeten, maar iedereen gefeliciteerd.
Beren op het pad heb ik niet gezien. Ik zag er twee bij de start, maar gelukkig heb ik er een stel op het mooie T-shirt wat we kregen bij de finish.
Berenmarathon Terschelling: een absolute aanrader!
Ton Aker