Een ideale training om het overvloedige geschrans van de voorbije dagen een beetje van me af te lopen. Verder een goede aanzet om kilometers te verzamelen in het vooruitzicht van de Sakura Michi Nature Run in Japan. Bij Ger thuis was het al gezellig thuiskomen bij Jacques, Ghislain, Lei, Pier en Micha, de andere Belgische-Limburgse finishers. Ik zou op gevoel proberen de 50 km rond de 4 uur af te haspelen.
Om iets voor elf wordt de start gegeven en ik nestel me onmiddellijk in het spoor van Nadia Weijenberg, meervoudig Nederlands marathonkampioene, en haar Afrikaanse trainingspartner, die een duurloopje van 25 km meepakken. De 1ste ronde gaat bijgevolg te snel, in minder dan 18’, voor de iets minder dan 4,2 km. Het parcours was bovendien alles behalve gemakkelijk. Vanaf de start kregen we direct een klim van 1,5 km voor de voeten geschoven met een stijgingspercentage van ongeveer 5 %. Boven op het plateau verhinderde een kille wind om in het bijna vlakke gedeelte terug in tempo te komen. Een haakse bocht naar rechts en door de velden kregen we over een paar 100 m de wind van achteren alvorens de afdaling aan te vangen over iets meer dan een kilometer. Dit menu kregen we 12 maal voorgeschoteld. Tijdens de 2de ronde word ik voorbijgesneld en ter plaatse gelaten door Herman Krijnen, de winnaar van vorig jaar, naar ik later zou vernemen. Herman was vorig jaar ook finisher in de Spartathlon; dus eigenlijk een beetje zielsverwant. Ik denk regelmatig aan de kleine mannen thuis en hoe ik hun zou kunnen verrassen met een eventuele 1ste plaats.
Ik geef echter stelselmatig terrein prijs op de n°1 totdat ik op het einde van de 6de ronde plotseling erg dicht ben genaderd zonder tempoversnelling. De beer was echter nog niet geschoten, want het verschil werd dadelijk terug groter. Bij de 8ste ronde gaat de klim voor het eerst wat moeizamer. Toch blijft mijn tijd constant rond de 19’ per ronde. Ik keek af en toe wel eens achterom en dat was zeker geen goed teken. 2 ronden later zag ik plots de koploper ook serieus verzwakken. Hierdoor kreeg ik vleugels en in de voorlaatste ronde kon ik Hermans inhalen en op mijn beurt hem ter plaatse laten. Ik kreeg mijn hartslag terug wat omhoog en kon vlot weglopen.
Ik finishte uiteindelijk als 1ste in 3.45.14. Michael Lorenz werd nog 2de op precies 6’ en Herman Krijnen maakte het spreekwoordelijke podium compleet op een kleine 9’.
We werden achteraf nog verwend met hartelijke erwtensoep en dobbel palm en het jaarbegin kon al weer niet meer stuk.
Meer loopplezier op http://www.lopersgeluk.tk