Lang zal ie leven………in de gloria!
Ik kan geen brug meer “rieken of zien”.
Gek volkje die Hollanders.
In België nodig je volk op je verjaardag uit voor koffie en taart.
In Nederland wordt je uitgenodigd om eventjes een marathon te komen lopen op je feestje.
En om er wat sfeer in te brengen houden we het NIET simpel als het kan.
Onzen Han (Frenken) de organisator van de Grottenmarathon en de 6 uur van Stein wilde op de dag dat hij 42j en 195 dagen werd met iets extreems uitpakken.
Tja, Han en extreem gaan Han(d) in hand.
Nu weer een marathon in de Grotten, dan weer één over een brug.
Vandaag werd het dan.
De Borderbridgemarathon.
Degene die geen Engels kunnen: de grensbrugmarathon.
De verklaring zit in het woord zelf: 42km195m over een brug tussen twee grenzen.
Belgie – Nederland. Stand: 1- 0
Alhoewel ik niet chauvinistisch wil overkomen vond ik naar België lopen veel makkelijker dan naar Nederland. Lekker naar beneden, wind mee.
Hoe zit de vork in de steel ? We vertrekken beneden aan de brug van de E314, lopen 50 trappen naar omhoog, lopen 1300m over de brug richting Nederland, steken even de grens over, maken onze zakken leeg, strompelen de brug af op een glibberig kronkelend zandpad, kruipen weer omhoog de brug op, lopen richting België, na 1300m weer de brug af, een hele ruime bocht en weer de trappen op. Dit mogen we 11 ½ keer doen.
Snelle rekenaars rekenen ongeveer 600 trappen.
Met een selecte groep feestvierders zijn we gestart. Han werd eerst even gelauwerd. Het was echt een feest. Er was sfeer, vrienden onder elkaar, lachen en zwanzen. Mijn Limburgse vrienden die ik weliswaar een aantal keer dubbelde, maar die om geen grap verlegen zaten, (Sneller dan ik de berg afstrompelen, daar hadden ze dan een ronde aan gewerkt om dit plan tot uitvoering te kunnen brengen) zijn bij deze ook vermeld in dit verslag.
Organisatorisch zat het ook weer lekker. Met een shuttle naar de start gebracht. Na de aankomst alweer naar de douche gereden. Daarna nog een lekkere gratis pasta. (goede catering…) En dit weer allemaal voor een luttel bedrag dat ten goede kwam voor de stichting Down syndroom waarvan enkele kinderen aanwezig waren.
De “wedstrijd” zelf: Het is vooral spannend geworden voor de 2e plaats, waar Gino Lauwen in extremis (toepasselijk woord voor deze masochistische zelfkastijding in deze sporttak) werd voorbijgestoken door Jan Nabuurs. Eigen schuld, moet je maar niet staan plassen tegen het tankmonument in Kotem. (Je kan beter in Nederland plassen Gino)
O ja, éne half Griek heeft gewonnen in 2h35’38”, niet meer het vermelden waard.
Ach ja Han, ik zit hier voor mijn Peecee ( niet weecee) met een lekker glas wijn en zing in mezelf: appy –beurdie – for- you………..(gestolen van een vriend)
Marc