De voorbereiding die ik begin dit jaar aanvatte met het oog op de Sakura Michi Nature run in Japan werd abrupt verstoord na de 120 km van Texel die ik op paasmaandag liep.
Een paar dagen na de wedstrijd was mijn linker scheenbeen redelijk fel onstoken. Bedenkelijke gezichten van de dokter en de kinesist maakten het gevoel niet beter. Even werd zelfs verwezen naar een niet zo ver verleden waar ik zonder pardon 3 weken gips gekregen zou hebben. Ik protesteerde niet maar aanhoorde gelaten mijn lot. In het slechtste geval zou Japan een snoepreisje worden.
Nu 2 weken en veel kinébezoek later, met nog een dikke week voor de start, mag ik voor de eerste keer terug lopen. Een half uurtje maar en dan nog maar eens ijs. Mijn overlevingskansen tussen de kersenbloesems voel ik terug wat stijgen maar ik probeer realist te blijven en meer dan 50 % kans om te finishen in een wedstrijd over 250 km dicht ik me toch niet toe. Genezen is de kwetsuur immers nog altijd niet.
In alle geval, degenen die vlug willen weten waar het schip gestrand is kunnen altijd een mailke doen. Misschien kan ik die ergens onderscheppen. Dus laat de kaarskes branden vanaf zaterdag 23 april om 6 uur ’s morgens tot 36 uur later.
Edwin Lenaerts
mail lenaerts.edwin provider euphonynet.be