Ooit een zwarte dag meegemaakt? Bij mij was dit 16 april. De 50 km wedstrijd eindigde bij de 35 km desastreus. Een gescheurde achillespees en kuitspier. Na 3 maanden ben ik weer terug in het sportieve marathon dorp. De man van de organisatie die me op die fatale dag goed geholpen heeft, zegt laconiek: ‘vandaag revanche nemen man, laat ze maar eens wat zien’. Je begrijpt dat deze verwachting en aanmoediging me nog meer stimuleert om onder de 4 uur te finishen. Vorige week heb ik in mijn herstart te Almere heel rustig 4.10 gelopen, bang dat ik was, alle goede adviezen niet op te volgen.
Een midzomeravond marathon klinkt mooier dan dat het is. Om pas om 5 uur te starten en ’s nachts thuis te komen, heb ik het niet zo. Liever sta ik ’s nachts op, om zo vroeg mogelijk in de voormiddag te beginnen. Maar één keer per jaar, zeker bij heet weer, als het na 6-7 uur afkoelt, is het een welkome afwisseling in de programmering.
Het startvak staat niet alleen gevuld met marathonlopers, maar ook met sporters op de op de 12-22 en 32 km. Elke afstand start om 5 uur. Er worden 2 rondjes door het dorp gelopen van totaal 2,195 km, dan volgen 4 ronden van 10 km. Ik zit al meteen in een groepje van een man (ook vrouw) of zes. De kopman vertelt dat hij marathons loopt, zo rond de 3.20. ‘Dat kan niet’, zeg ik, ‘dan zul je sneller moeten lopen’. ‘Nee, vandaag niet, want ik heb me voor de 32 km ingeschreven, de anderen ook’, antwoordt hij, ‘maar met deze snelheid moet 3.40 op de marathon mogelijk zijn’. Dan zit ik voorlopig in het goede groepje, denk ik.
Na het fietspad gaat het parcours met een haakse bocht verder door een prachtig stuk natuurgebied. Daar moet je maar zo af en toe een blik op werpen, want het smalle paadje kent verraderlijke boomwortels. Dat heeft tot gevolg dat de dame wiens achterkant en looptechniek ik al kilometers lang bewonder, plotseling hard ten val komt. Ik stop om ze overeind te helpen, maar de kopman lost het zelf op, ‘Lopen jullie maar door’, zegt hij. Even later is hij terug en zegt dat het meevalt. Ze tracht in een trager tempo verder te lopen.
Er zijn 3 verzorgingsposten. Met dit warme weer erg fijn, dat heb je wel nodig. Op de 12 km komen we door in 1.06. Ons groepje lijkt wel een treintje tussen de heide, vennen en bos. Het uiterst smalle weggetje nodigt uit tot versnellen, dat gebeurt ook. De tweede 10 km in 51 minuten. Jammer dat de 32 km lopers me in de hun laatste ronde laten gaan. Ze proberen nog aan te haken, maar moeten passen. Mijn vertrouwen op een goede afloop is bij de 25 km toegenomen. De snelheid is er weer en heb nergens last van. Ik trek in hetzelfde tempo lekker door.
Mijn schoenen zijn vrij nieuw en geven problemen. Dat ligt aan die modieuze sportschoen fabrikanten die na 2 jaar een bepaald type schoen uit hun collectie verwijderen, want de jeugd loopt graag met blitse en trendy schoenen, waar meer aan te verdienen is dan aan die serieuze sporter. Dit heeft tot gevolg dat ik vandaag op schoenen loop die ontzettend hoorbaar zijn, en gepaard gaan met veel herrie als je op asfalt of klinkers land, wat nog meer belasting op het lichaam geeft tot zelfs in het puntje van mijn kop toe. Woensdag pas ik andere. Gelukkig dat het parcours voor een groot deel uit schelpenpaden en zand bestaat. Maar toch, het loopt niet zoals het moet.
De derde ronde gaat in 54 minuten. Er zijn opvallend veel Belgen naar het noorden afgereisd. Van de 61 deelnemers komen er 10 uit België. In de laatste ronde maak ik met een van hen een praatje, maar het zal wel vermoeidheid geweest zijn dat ik hem niet kan verstaan. In de laatste 4-5 km laat een zeurderige pees me weten dat het tijd wordt om te stoppen. Je loopt dan maar wat rustiger verder, met de overtuiging dat het geen 3.40 wordt, maar wel rond de 3.50. Op 3.51.05 kom ik binnen.
‘Hij kan het nog, hij is weer terug op zijn oude niveau’, hoor ik rondom me heen zeggen. Gelukkig wel. Toch had er vandaag meer ingezeten. Niet erg, dat is juist het leuke van wedstrijden lopen. Het is iedere keer weer anders. Wat nog meer leuk is van wedstrijden lopen zijn de drankjes en gezelligheid na afloop.
Van Diever zijn we altijd een goede organisatie gewend. Ook vandaag weer. Het is heerlijk om aan de finish enkele bekertjes bouillon te kunnen drinken. Zeker met deze warmte, het verlies aan zout wordt meteen gecompenseerd. Over een paar weken mogen we weer naar Diever, voor een driedaagse, waaraan ik al 2 jaar heel goede herinneringen heb. Ik heb me altijd bij wedstrijden tot doel gesteld: Als ik niet goed ben, kom ik niet. De dingen zijn zoals ze zijn, je kunt er ook over dromen, maar dan is de spanning anders.
{i}Vincent Schoenmakers{ei}