{b}Monschau anno 2005 : spotlight on …{eb}
Voor de vierde maal loop ik in de Monschau-marathon.
Alle vorige keren was het warm, zoniet heet.
Ditmaal overspoelde een tsunami het Noord-Eifelse gebergte in het toeristenstadje.
Van Henk kon je lezen hoe erg het ontij heerste op de koude toppen en vochtige, drassige dalen.
Met z’n zessen zetten we – Leike Dautzenberg, Jacques Vandewal, Lucienne Van Hees en eega Patrick Bisscops, ikke en Ghislain Dops – om 8 uur aan voor een memorabele morgen.
Maar meer dan voor de wondere natuur heb ik die morgen bewondering voor Ghislain die amper 24 uur voordien van de 100 km van Bornem, de Dodentocht, thuiskwam, en nu die zware 42 van Monschau voor de voeten kreeg.
Klasse, Ghislain!
Vaak wordt in een vriendengroepje vertrokken, maar zelden haalt het complete team de eindmeet, of toch niet als groep.
Deze tocht was daar een aardige uitzondering op. Nooit is er echt iemand in de problemen geraakt, en met z’n allen bereikten we rond 12.30 u. (een eindtijd van 4.30 u.) de meet.
Wie ons ook verbaasde door haar wilskracht én haar kunnen was Lucienne. Ook voor haar druk ik mijn bewondering uit!
Vrienden, mark my words!
Grif die naam in jullie geheugen, want zij is een ultradame in wording!
Deze twee mensen wilde ik even in ’t zonnetje zetten.
Dit was het dus.
Bij leven en welzijn.
PS1 En volgens grapjas Jacques in zijn beste Duits, was het die dag erg ‘kout boussen’!
PS2 Nog even het goede nieuws melden. Mijn stadsgenoot en eminent ultraloper Edwin Lenaers heeft er opnieuw zin in … dus verwacht hem naar ’t jaareinde toe maar terug in ons wereldje’ …
Welcome back, mate!
Groetjes
{i}Micha{ei}