Een reactie op Hermy zijn trainingsvisie Spartathlon. Zoals zinvol en zinloos al aangegeven subjectief is, geldt dit tevens voor de voorbereiding op Griekenland. Tenminste zo kijk ik er tegen aan.
We, o.a. Hermy en ik, hebben hetzelfde doel voor ogen: finishen in 35.59.59.59.59.59.59 (Griekse organisatie niet afronden naar boven! zodat het 36 uur wordt, je zal maar een seconde te laat binnenkomen …).
Ik krijg een glimlach op mijn gezicht wanneer Hermy vermeld, citaat: “De afgelopen week wilde ik gewoon eens in 5 trainingen 300 km lopen”. Goh kanonnen zeg wat een klere-afstand. Ten eerste kan ik dit mentaal niet aan en ten tweede zou mijn lichaam gaan protesteren met als geval hoogstwaarschijnlijk blessures. Zoals Ton ooit eens sprak met Yannis Kouros en waarbij Yannis aangaf dat de Spartathlon eigenlijk een retourtje is. Dus 2 x 246 km, je komt een heel eind Hermy. Je zit al op 302 km.
Het bijzondere aan mensen is dat iedereen uniek is en dat iedereen zijn/haar waarheid heeft. De laatste 2e edities Texel staan me nog helder voor geest. Een paar jaar geleden vertelde Ton bijna wetenschappelijk (allerlei grafiekjes) hoe je het ultralopen kan benaderen. Koos begon dit jaar met een presentatie over de Spartathlon. Ron zat er bij en gaf zo af en toe een opmerking maar de opmerking “80% is mentaal” is voor mij dé waarheid, mijn waarheid. Ik heb een geheugen als een zeef zonder gaatjes maar deze opmerking blijft hangen. Zijn vriend, tevens begeleidend fietser, was ook op Texel, hij was ook in Griekenland gefinisht. Nou hij had echt geen Keniaans afgetraind hardloperslichaam maar toch finishen. Ik werd op Texel verlegen van hun, het zijn in mijn ogen helden, Griekse helden! Ik voelde me als een klein jongetje.
Zo hoorde ik op Texel ook een onderbouwd verhaal over het bewust eten naar wedstrijden toe. De C-1000 wordt rijk aan mijn magnetronmaaltijden: 5 gaatjes in de verpakking prikken, 3 minuten magnetronnen en klaar is kees. Zo is het belangrijk een aantal stuks fruit te eten i.v.m. vitamines e.d. maar het is geen garantie dat het voorkomt dat je ziek kan worden. Volgens mij is je innerlijk, je geest mede bepalend voor je gezondheid. (Ik eet trouwens
wel veel fruit)
Verplicht schema’s volgen, verplicht een eetpatroon volgen, laat deze eigenwijze vogel lekker vrij. Alleen zouttoevoegingen, mineralen en vitamines (dank je voor je tip Hermy in één van je bevindingen tijdens een 24 uur) is wat ik neem.
Mijn trainingsomvang is zeker niet te veel maar sommige kilometers zijn bijzonder. De laatste weken loop ik regelmatig ‘-s nachts. In Griekenland is het toch ook ‘-s nachts donker? Zo was ik afgelopen zondag in het donker lekker aan het rennen op de Lochemse Berg in de regen. Geen mens te bekennen, alleen spiedende diere(n)oogjes maar vertel hun maar eens wat het uiteindelijk doel is. Als er een ezel in het bos zou lopen, dan zou deze misschien wel gaan balken van de pret en denken wat een malloot.
Waar ik ook van overtuigt ben dat Kouros niet meer dan 12 km loopt. Ik las iets over zijn verleden, over zijn broers, zijn ouders, het afgewezen voelen. Het fundament van zijn mentale weerbaarheid ligt in het verleden en de 12 kilometertjes zijn gewoon om zijn conditie op peil te houden. Hij heeft een giga vertrouwen in zijn innerlijk.
De bourgondische levensstijl van Cor Westhuis vind ik klasse. Een Lissabon-Moskou loop waarbij het sigaartje en het wijntje ook een basis is deze monstertocht te voltooien.
Maar ik bewonder ook een Jeffrey, Hermy, Marc Papanitikas in al hun professionaliteit. Ze geven cachet aan het ultralopen.
Ik probeer te roeien met de riemen (in mijn geval te zwemmen met de zwembandjes) die ik heb en of het een garantie te finishen in Griekenland???
Afsluiten met een Romeinse cq Griekse uitspraak wordt lastig daarom bij deze een Achterhoeks groet,
aju (in het ABN betekent dit tot ziens),
Henk Harenberg