“Wo einst die Dampflock schnaufte”, “schnauften” op 28 augustus lopers, skeeleraars en
wandelaars in de Hunsrückmarathon die voor de 5e keer werd gehouden, een marathon die
zowel hardlopend (solo en estafette), wandelend en skeelerend afgelegd kan worden, en alsof
dat nog niet genoeg is zijn er ook nog een halve marathon en fun-run over 6,3 km die op
dezelfde wijze kan worden afgelegd. Keuze genoeg dus. Zelf stond ik (natuurlijk) op
loopschoenen aan de start voor de 42 km.
De marathon wordt grotendeels gelopen op de “Schinderhannes-Radweg”, een voormalige
spoorlijn tussen Emmelshausen en Simmern, die na het opheffen van de spoorlijn is
omgebouwd tot fietspad, Vandaar dus de slagzin, die is alvast verklaard. Nu nog de naam van
het traject, wie of wat is Schinderhannes?. In deze moderne wereld met internet is dat
natuurlijk geen probleem meer. Schinderhannes is een bijnaam voor een beruchte leider van
een roversbende, die ruim 200 jaar geleden huishield in de Hunsrück. Men is er nog steeds
niet over eens of hij een misdadiger of held was, omdat hij zou stelen van “hen die het konden
missen”, en verdeelde onder “hen die het nodig hadden”, vandaar.
Terug naar het lopen. Op zondagmorgen is het vroeg uit bed en na het ontbijt met de bus naar
de start in Emmelshausen. Bij de start om 9.00 uur is de zon al volop aanwezig. Als
voorproefje van de uitstekende organisatie is er voor de start verzorging geregeld !!.
Uitgerekend vandaag keert de zomer terug. “Van mij had het wel een dag later gemogen”, is
mijn gevoel bij de start. Ik vrees dat de temperatuur nog wel eens op zou kunnen lopen in de
loop van de wedstrijd, maar dat is ook het risico van een marathon in augustus.
Ik kies ervoor om rustig te starten. De eerste 5 km is een plaatselijke ronde door
Emmelshausen. Met tussen 4 en 5 km een stevige klim. Na deze ronde gaan we de
“Schinderhannes-Radweg” op. Het parcours verloopt verder golvend. Na 10 km is mijn
tussentijd ca. 57’30”. Na ongeveer 14 km passeren we een Station, omgebouwd tot
Biergarten, waar ook enkele wagons zijn “achtergelaten” en waarin overnacht kan worden.
Bier lijkt me niet verstandig, met nog 28 km te lopen en slaap heb ik ook niet, dus maar
verder richting Simmern.
Het (bewust) lage tempo is het ook geschikt om te genieten van de prachtige omgeving en
vergezichten. Het halve marathonpunt passeer ik op een paar seconden na in 2 uur. Het lopen
gaat me goed af, ondanks de oplopende temperatuur.
Na 25 km loopt het parcours lichtjes heuvelaf. Om bij de les te blijven volgt er na ongeveer 28
km nog een kilometertje vals plat omhoog. Daarna kunnen de treintjes (lopers) die nog
energie over hebben licht heuvelaf gaan versnellen richting de finish in Simmern. Zelf loop ik
weer (zoals zo vaak…) als een dieseltje, dus na een rustige start lekker “doordieselen”. De
laatste 12 km gebruik ik dus om nog wat tijd terug te pakken, des te eerder loopt de trein
binnen op het station. In de laatste kilometer (die ik een dag eerder gelopen heb, want ons
hotel ligt aan het parcours) wacht een spoortunnel en 2 pittige heuvels, voordat het eindstation
in Simmern bereikt is. Na 3u.54’ (min of meer volgens dienstregeling) en nog wat seconden
loopt mijn treintje binnen. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 24 graden.
Even wat drinken, terugwandelen naar het hotel en douchen, en vervolgens op naar het terras
voor “bier und bratwurst” (ik ben tenslotte in Duitsland), vervolmaken deze perfecte
zomerdag.
De Hunsrückmarathon is een perfect georganiseerde marathon, met maar liefst 13
verzorgingsposten, een prachtig parcours, pastaparty op zaterdag, prima busvervoer naar de
start en dat alles voor een acceptabel bedrag.
Jean-Antoin van de Rijzen