*De andere kant van de tafel.*
Zaterdag 19 augustus was de zesde editie van de Ultramarathon Cranendonck. Door omstandigheden was ik niet in staat om mee te lopen, maar wilde me wel inzetten voor deze mooie door Ton Smeets georganiseerde twaalf- en zesuurloop.
Na bijna anderhalf reizen vanuit Breda kom ik aan op het parcours van de ultramarathon Cranendonck. Het is wel even wennen dat ik me niet hoef om te kleden. Ik wandel over het parcours dat mooi geasfalteerd en redelijk beschut door bomen is en krijg een enorme behoefte om mee te doen. Aangekomen bij de verzorgingspost bedank ik mijn voorgangsters en vanaf dat moment heb ik me geen moment meer verveeld. De behoefte om mee te lopen, die ik eerder had, verdween doordat je daar simpelweg geen tijd voor hebt. Ik heb in de ruim vier uur dat ik bezig was hooguit vijf minuten gezeten om mijn diner (lunchpakketje) te nuttigen. Je bent constant alle bekertjes aan het vullen en fruit en koek snijden om er maar voor te zorgen dat de lopers niets te kort komen. Gelukkig kwamen ze niets te kort. Je staat er als loper niet bij stil hoeveel werk en energie het vraagt om die bekertjes bij te houden. Naderhand word je door verschillende lopers bedankt voor de goede zorgen, dat is toch wel prettig.
Na zo’n ervaring merk je pas hoe belangrijk vrijwilligers zijn voor (ultra)marathons. Zonder deze mensen lukt het dus gewoon niet. Vrijwilligers bedankt!
Een week na deze ervaring heb ik Rondje Voorne weer gelopen en keek totaal anders naar de verzorgers dan hiervoor!
///UltraNed – Rob van den Hoek.///