NIEUW PARCOURS BEEKSE MARATHON NOG WAT ONWENNIG
Zolang ik mijn hardloop hobby beoefen, ben ik een jaarlijkse gast van de Beekse Marathon. De atletiekbaan was steeds het centrale punt van inschrijvingen, kantine kleedruimten, douches, start, 3 doorkomsten en finish. Je wist wat je te wachten stond, het bekende fraaie landelijke parcours over 4 ronden en de prima verzorging onderweg. Enkele weken geleden zag ik op de website tot mijn verrassing, dat er een nieuw parcours in gebruik zou worden genomen, met start en finish op het Vrijthof in het historische centrum van Hilvarenbeek. Een uitstekend idee. Op nieuwe of nog onbekende parcoursen loop ik graag. Je weet niet wat je voorgeschoteld krijgt en je kijkt nieuwsgierig uit naar wat je straks om je heen te zien zult krijgen.
Het is zondag 18 september een mooie nazomerdag. Het plein waar inschrijving, start en finish plaatsvinden, ligt omzoomd door horeca gelegenheden, waar het ’s morgens al goed toeven is met al die lopers op de zonnige terrasjes. Kleed- en douchegelegenheid bevinden zich 500 meter van de start. De totale deelname is 320 atleten, waarvan er 54 de marathon lopen. De overigen lopen 10, 21 of 30 km.
Na een rondje door het centrum, gaat het parcours verder over 4 ronden met verschillende keerpunten om exact alle deelnemers op de juiste kilometerafstand te laten finishen op het Vrijthof. Hoewel de dag ervoor de Oranje Boven Boot marathon gelopen is, zijn er nog redelijk veel ultralopers naar Hilvarenbeek afgereisd. Jan-Willem, Jos H, Dion, Jack H, Wim H, Els A, Willy J, Gertie en Hans B. die dit weekend zijn tweede marathon loopt. ‘Vorig weekend twee, nu ook weer, het lijkt wel een verslaving’, lacht Hans.
De eerste 10/12 km loop ik te kletsen in een gemêleerd groepje van bekenden en leden van Achil. Sommigen hebben elkaar al een tijdje niet meer gezien, zoals Wim H en ik en het begin van een marathon is er een uitstekende gelegenheid voor. Na 5 km komen we door Esbeek waar ook de verzorgingspost is. Er speelt een fanfare en er is al wat volk op de been, wat gezellig aandoet. In de tweede ronde krijg ik last van enkele onwillige spieren in de linker hamstring en het is nog behoorlijk pijnlijk ook. Ben je zowat genezen van de achillespees en er is weer een ander lichaamsdeel dat vindt dat ik er te hard aan trek. In die tweede ronde wordt het keerpunt zeker 1 km verder geplaatst. Leuk om elkaar eens van de voorkant te zien, sommige nog frisogend, anderen zwoegend. Het is een ontzettend lang stuk, zeker omdat je ook nog moet keren. In de overige wegen van het parcours zitten nogal wat bochten, ik vind dat prettiger lopen. Bij het 25 km punt kom ik door in 2.04. Dat kan niet, is mijn eerste gedachte, zo snel ben ik het afgelopen jaar nog niet geweest. Jack H roept ook al dat de 25 km niet kloppen. De laatste 5 km heb ik dan in 18 minuten gelopen, normaal 26. De geoefende loper is het natuurlijk opgevallen. Op de 30 km 2.40 en dat is wel goed.
Een in mijn ogen nog jonge meid komt bij me lopen. Het is haar 7e marathon en dan pas 30 jaar oud. Op mooie landbouwwegen lopen we in een uiterst rustige omgeving beschut tussen de maïsvelden met hier en daar een fietser, praten we wat over het mooie van onze hobby. Ondertussen maakt de linker hamstring het lopen steeds lastiger. Omdat ik nogal eens last heb van tegenwerkende spieren heb ik gewoonlijk een proefflakkonnetje perskindol in zakformaat bij me. Nu moet ik smeren, het geeft inderdaad tijdelijke verlichting. In het kielzog van de jonge meid loop ik de laatste ronde. Zo’n uitzicht stimuleert je om aan te klampen en zeker niet te verzwakken. Bij de laatste bevoorrading in Esbeek is niemand te zien, er is geen water meer. Gelukkig dat een kilometer verderop bewoners een tafeltje met water hebben klaargezet, heel fijn. In de eerste 2 ronden is er volop ambiance met enthousiast publiek en muziek, nu is er geen luis te bekennen. De deelnemers in de overige afstanden zijn voorbij en voor die enkele marathon eenlingen vind men (die de verzorgingsposten bemannen) het waarschijnlijk de moeite van verzorging niet waard. Toch organiseert Achil in hun programma nog steeds de marathon als hoofdnummer, waar na mijn idee de andere afstanden de bijnummers vormen.
Het lijkt dat in de laatste 4 km mijn metgezel gaat versnellen, in een mum van tijd ze gaat er vandoor. Rond de 40 km lopen Wim H en Els A me ook al voorbij. Verzwak ik dan? Nee, volgens Wim, zijn Els en hij aan de eindspurt begonnen, hoewel niet meer helemaal okselfris, zoals Wim het uitdrukt. Het Vrijthof is ondertussen volgestroomd, de terrasjes zitten vol. We worden door het enthousiaste publiek beloond voor onze inspanningen. Ik moet slechts 2 seconden inleveren op Winschoten vorige week en finish in 3.46.09. Het levert weer een eerste plaats op in mijn categorie. Ondanks dat ik dacht dat de laatste kilometers langzamer gingen, heb ik toch goed gedoseerd een vlakke race gelopen. Onder grotere belangstelling dan op de atletiekbaan wordt ruimschoots tijd uitgetrokken de winnaars te huldigen, met de daarbij behorende bekers, ook voor Els en Gertie.
Het Vrijthof leent zich uitstekend voor start- en finishplaats. Het nieuwe parcours met daarin de nogal gekunstelde lusvormingen doen de eerste keer wat vreemd en onwennig aan. Mogelijk went het. We hebben en dat is ieder jaar weer in Hilvarenbeek, van een mooie sportmiddag kunnen genieten.
{i}Vincent Schoenmakers{ei}