Vrijdag 17 december komt spontaan het idee in me op deel te nemen aan de marathon op zaterdag 18 december in Diever. De hele week voel ik dat mijn benen goed hersteld zijn na de Purmerbosmarathon.
Zaterdagmorgen, ja hoor, alom sneeuw in de Achterhoek. Toch maar vertrekken naar Diever. In een tempo van 50 km kom ik zeker te laat. Verkeerspolitie sorry maar het laatste gedeelte rijd ik veel te hard maar de marathon heeft even prioriteit zonder het overige verkeer in gevaar te brengen.
Kwart voor elf kom ik aan in het Dingspilhuus. Schrijf als laatste in voor de marathon. Precies op tijd ben ik voor de start (11.00 uur) aanwezig. Veel deelnemers constateer ik. Gelukkig velen voor de korte afstand.
De eerste honderden meters zijn verhard maar al redelijk glibberig door de sneeuwval. In een redelijk tempo begin ik. Slalommend in het bos vervolg ik mijn weg. Echt zoeken naar de meest ideale lijn maar die is er vandaag niet. Tot groot plezier begint het te sneeuwen. Prachtig mede omdat het niet vriest wordt het een modder- blubberzooi. In de eerste ronde betekent dit een valpartij maar wat is één keer vallen? Na 10 km kom ik door in een hoge 47 minuten. Te hard maar wat doet het er toe.
Na doorkomst van de ronde (in totaal 4 schitterende rondes) neem ik een beker thee. In de tweede ronde loop ik samen op met twee lopers die geen moment de klep houden. Gesprekken over wedstrijdresultaten op de 10 kilometer. Waar hebben we het over? Helaas kan ik er me niet voor afsluiten. Persoonlijk houd ik van rust, zeker in de natuur zoals tijdens deze loop. De hele dag hebben we in onze hectische maatschappij al genoeg lawaai, waarom nooit een moment van rust? Het lopen is er een uitgelezen moment voor maar helaas wordt dit niet of nauwelijks beseft. Jammer.
Denkbeeldig trek ik een vergelijk met de Purmerbos. Diever wint met vlag en wimpel. Helaas lees ik dat vrijwilligers in Diever in de clinch liggen met elkaar. Laten in vredesnaam alle mensen, alle vrijwilligers elkaar respecteren ook al zit je niet op één lijn. Vooral Sjoerd, Ronald en de Stichting Sportpromotie Diever hebben al menig loper laten genieten. Zorg er a.u.b. voor dat er toekomst marathons en ultra’s in Diever/Dieverbrug georganiseerd worden. Laat er ruimte zijn voor ieders persoonlijke visie!
Terug naar de marathon. De ½ marathon kom ik door in 1 uur en 43 minuten, prima maar toch al aardig verval. Zeker weten dat het met mijn aanvangstempo te maken heeft. Daarnaast zal hier ook de sneeuwval wel een klein beetje debet aan zijn.
In de derde ronde beginnen de klimmetjes lastig te worden. De relatief vele bochten en slingerpaadjes neem ik voorzichtig. Ik ben niet echt lenig. Een hongergevoel komt op. Niet aan proberen te denken, nog circa 10 km en dan is deze gave marathon al ten einde. Nadat een hele banaan mijn maag probeert te vullen, begin ik aan de laatste ronde. In m’n belevingswereld lijkt deze langer dan de overige drie. De reinste kolder natuurlijk. Vermoeidheid speelt me parten. Het geconcentreerd lopen maakt me vandaag tevens moe. Wat duurt het lang voordat de finish in zicht komt en de stem van de speaker hoor.
Met een kleine eindsprint klok ik 3 uur 39 minuten en 58 secondes maar de organisatie klokt 4 secondes langzamer. Ik kan er meeleven. Na de finish gelijk aan de bouillon, sinasappelschijfjes en banaan. Ben moe maar voldaan beseffend dat het vandaag een echte cross is. Goh wat heb ik het koud na afloop. De douche vergoedt veel, evenals de snert in het Dingspilhuus. Na afloop nog gezellig nagepraat met vele ultralopers wat telkens een feest is.
Na een fijne autorit met Gerry en twee bakjes koffie voelt éénmaal thuis 2005 als een sportief superjaar. Op 31 december nog een marathon in de mooie natuur van Wuppertal in Duitsland en dan ist es gut. Wat een sportieve hoogtepunten in 2005. Te beginnen met de 120 km in Texel, de 100 km in Diever (een p.r. van 9 uur en 12 minuten, de 8e tijd van Nederland in 2005, sorry voor de gepaste trots) én de Spartathlon ondanks het niet finishen waarbij ik zeker Leo niet vergeet. Hoe kan je het dan in vredesnaam over hoogtepunten hebben? Belachelijk.
2006 begint in januari en februari met 2 supertrails op de Ardennen: het klavertje 4 en Magnée. Vervolgens medio maart een 160 km in de wonderschone natuur van Zuid-Afrika, de JKM én de Spartathlon. Alles natuurlijk op één voorwaarde: gezond en blessurevrij blijven.
Bij deze wens ik iedereen fijne feestdagen en een gezond, gelukkig en sportief 2006!
een kerstballengroet,
Henk Harenberg