Zaterdag 11 maart 2005 vond iets ten noorden van Zaandam op de wielerbaan van de wielervereniging DTS de 5e en tevens laatste editie plaats van de DTS-Ultraloop. Ik ‘ontdekte’ deze loop betrekkelijk laat en zo kon het gebeuren, dat ik dit jaar pas voor de 2e keer aan de start stond. Het was tevens mijn 1e ultraloop in georganiseerd verband voor 2006. ‘s Morgens om
8 uur fietste ik door de kou, tegenwind en sneeuw richting de pont over het Noordzeekanaal. Ideale omstandigheden om de ‘waarom’-vraag langs te laten komen. Blessurevrij, goed getraind, inmiddels reeds totaal kansloos voor de diverse klassementen (UltraNed, Ultra-cup) en geen brief ontvangen van Ed van Beek kon ik volledig onbevangen van start gaan.
De opzet is simpel: 6 uur rondjes lopen op een wielerbaan met een lengte van 1234 meter en degene, die binnen die tijd de meeste rondjes loopt, wint. Een viaduct en een tamelijk lange klinkerstrook van matige kwaliteit zorgen voor een parcours, dat niet echt supersnel is. Van de weersomstandigheden kon ik weinig hoogte krijgen: het was fris en er stond een pittige wind, doch het ene moment liepen we in een vriendelijk zonnetje, terwijl wij het volgende moment door een sneeuwbui liepen. Er stonden 29 deelnemers aan de start (25 heren, 4 dames; 24 Nederlanders 22 mannen + 3 vrouwen, plus de Belg Luc Tacq, plus 3 Duitsers, namelijk het echtpaar Becker, en Volker Berka). Mijn persoonlijke wedstrijdverloop was simpel. Vanaf de start liep ik met Lex de Boer op een gedeelde 5e en 6e plaats. Ons tempo beviel me goed. Ik forceerde een klein gaatje met de bedoeling om na een kort sanitair intermezzo weer gezellig bij hem aan te kunnen sluiten. Dat soort opzetjes werken echter doorgaans niet en zo ook gisteren. Alleen liep ik door. Besef van mijn plaats in de wedstrijd had ik wel, maar het verdere verloop van tijd en afstand ontging me enigszins. Na vorig jaar 4 keer zo rond de 65 km te hebben gescoord, leek mij 64-66 km een redelijk streven.
54 rondjes (66, 636 km) leek me derhalve wel een aardig doel en toen ik bij doorkomst op het volbrengen van mijn 44e rondje werd gewezen begon voor mij het aftellen van 10 naar 1. Toen 1 in zicht kwam heb ik maar eens een blik op m’n horloge geworpen. Nog zo’n 20 minuten te gaan en zo kon het gebeuren, dat ik uiteindelijk op 69,309 km uitkwam. Een kritische buitenstaander zou kunnen stellen dat ik de 70 km heb ‘verpist’ (in totaal 3 sanitaire stops), maar als 64-66 km het streven is en 69,309 km het eindresultaat, dan lijkt mij, dat er geen reden tot enig klagen is. Kortom, een aangename verrassing, die zich echter, bij in vergelijking met vorig jaar nagenoeg gelijk gebleven trainingsinspanningen, moeilijk laat verklaren. Waarschijnlijk in het kader van ‘anima sana in corpore sano’ (een gezonde geest in een gezond lichaam) zaten er vorig jaar 2 pols/enkelbanden van 500 gram elk in mijn kerstpakket. Omdat ik een gekregen paard niet in de bek kijk, gebruik ik ze met enige regelmaat tijdens mijn trainingen. Een verklaring is het echter niet. Hetzelfde geldt waarschijnlijk ook voor het Nordic (speed)walking, dat ik sinds het begin van dit jaar iedere zondagochtend doe. Wie het weet, mag het zeggen! Door het wegvallen van Cees Verhagen (3.06.55, 38,254 km; liesblessure) en Tom Hendriks (3.23.34, 40,722 km; voetblessure) en een kleine inzinking van Lex de Boer belandde ik ook nog eens op het podium, hetgeen voor mij meer uitzondering dan regel is.
Het is jammer, dat de DTS-Ultraloop na 5 edities van de kalender verdwijnt, maar ja, het is niet anders. Hierbij wil ik van de gelegenheid gebruik maken om Rob Steyger en zijn team te bedanken voor alle inspanningen, die zij hebben geleverd!
Bram van der Bijl
anvdbijl AT xs4all.nl
Zie voor de complete uitslag (met 1. Wim Epskamp, 2. Gert Mertens en 3 dus Bram van der Bijl):
https://www.ultraned.org/u_item/f23920060311_2006_03.php#res
en voor de marathon uitslag (met 15 deelnemers en winnaar Frans Woerden in 2.56.54):
https://www.ultraned.org/u_item/f24820060311_2006_03.php#res