De Markstad Millennium Marathon, tja Winschoten is al weer in het geheugen begraven. Dus zo’n eerste editie van een marathon is altijd weer iets leuks om naar toe te gaan. Ik voel me al een paar dagen wat grieperig, dus twijfel of het wel verstandig is. Jan-Willem helpt me hier vanaf door Zaterdagavond te verklaren dat ik kom! Dus zit ik Zondag ochtend met Joey (mijn zoon) in de wagen om toch maar een “stukje” te gaan lopen. Bij Purmerend gekomen zie ik op de snelweg de bordjes met de MMM marathon al dus dat is perfect geregeld. Het wordt echter na de eerste rotonde al minder als men, zo blijkt later, ipv. de witte bordjes stikkers is gaan plakken. Hier worden al de eerste extra meters afgelegd, maar na een rondje komen we toch weer op het goede spoor en belanden bij de start. Waar natuurlijk ook weer de nodige utra veelvraten te vinden zijn. Even inschrijven en dan op naar de kleedkamer. Dit wordt de volgende puzzeltocht, maar we brengen het er goed vanaf en belanden 5 minuten later in de sporthal.
De start is weer hetzelfde eind terug , dus inlopen hoeft niet. Ik maak nog even wat afspraken wie waar wacht, want Joey loopt de tien en is dus een stuk eerder klaar, althans dat is wel de bedoeling. Het is zijn eerste 10 en dat vind ik voor een jongen van 11 een hele prestatie. Ik druk hem nogmaal op het hart vooral langzaam te starten en we wensen elkaar succes.
De start verloopt gemoedelijk en ik loop een stukje met Veron op. Na een paar kilometer wensen we elkaar succes en hij gaat er als een speer vandoor. Ik loop nog wat met een groepje op, maar als de eerste wind tegen komt zakt het tempo dusdanig dat ik beter alleen op pad kan gaan. De omgeving is wel landelijk maar niet echt super zo langs de dijk naar Volendam, dat verandert later wel. Bij Volendam gekomen weet iemand te melden dat ik vijfde loop. Dat biedt weer perspectieven, want ik zie nummer vier op zo’n twee honderd meter voor me. In Volendam gaat het echter mis. Ik pak een paar bekertjes water bij een drinkpost en loop rechtdoor. Een kleine honderd meter verder op een industrie terrein vind ik het toch verdacht en mis bij de bocht pijlen of vrijwilligers. Er zit dus niets anders op dan terug te lopen. Met de drinkpost weer in zicht zie ik de vrijwilligster wuiven dat ik links had gemoeten, tja… daar was ik inmiddels ook al achter. Nummer vier is nergens meer te zien, maar daar hebben we nog dertig kilometer voor. De tegenwind is inmiddels ook voorbij en het gaat met een lekker gangetje richting 15km. Een paar kilometer verder is het weer puzzelen, geen pijlen, geen vrijwilligers. Ik maak gelukkig de juiste keuze en zie even later weer iemand met een vlag.
Het is wel fijn dat de alle kilometers staan aangegeven, zo kun je het tempo goed in de gaten houden. Het gaat zo windje mee gauw te hard. Rond de twintig heb ik nummer vier achter me gelaten en zie in de verte de volgende twee, twee? Dat kan nog leuk worden. Het halve marathon punt passeer ik in ongeveer 1:25, dat is wel iets teveel van het goede. Maar dit was een groot stuk voor de wind en in de laatste kilometers krijgen we die waarschijnlijk weer tegen. Bij de lus met het keerpunt kom ik numero 2 en 3 tegen en weet nu dat er nog geen twee minuten tussen zitten. Wat ik nu ook merk is dat een van de twee de eerste vrouw is in de persoon van Agnes Heijman. Rustig doorlopen en van de omgeving genieten, want dat kun je hier zeker! Rond de 30 a 35 zal ik wel zien hoe het met twee en drie staat. Ik zie rond de 30 de afstand met mijn mannelijke nummer twee echter steeds kleiner worden en rond de 35 kan ik hem voorbijlopen. Ik bied nog even aan om gezamenlijk op te lopen, maar het is echt op. Nu is het alleen een kwestie van uitlopen, ik heb weinig zin alles op alles te zetten daar ik Amersfoort volgende week ook nog mee wil maken.
De finish is na 2:56:50 een feit en ik zie Joey achter de finish staan. Hij heeft er 57 minuten over gedaan en ik ben niet alleen blij met mijn eigen PR. maar ook apetrots dat hij de tien met zo’n tijd heeft uitgelopen. Zeker als je in aanmerking neemt dat zijn training eigenlijk niet veel voorstelde. Ik loop evenlater Veron tegen het lijf die ik kan feliciteren met een eerste plaats in 2:39.
De organisatie blijkt zeer geïnteresseerd in op en aanmerkingen en dat is een heel positief gegeven. Dat betekent dat er input gezocht wordt voor de tweede editie en die is zeker het aanbevelen waard. Het af en toe onduidelijk markeren van de route is makkelijk te verbeteren ook is wat sportdrank in het begin een puntje van aanbeveling, evenals een paar stukjes banaan en sinasappel op het laatste stuk. (als het er was, ik heb het niet gezien) Het parkoers is echter heel mooi, prima te lopen en de vrijwilligers zeer behulpzaam. Kortom een prima evenement op de kalender erbij!
Tom Hendriks — Ultraned