Op 25-26 mei werd er weer een 24uur wedstrijd gelopen en omdat ik al ingeschreven was zou ik er heengaan, maar omdat we drie weken voordien een 24 uursloop in Bazel gelopen hadden wilde ik het rustig aandoen
Ik nam de trein om 7 uur en na drie uur sporen bereikte ik Apeldoorn. Daar ik de weg niet ken vroeg ik de weg naar het Sportpark. “Gewoon recht door het centrum gaan en vraag daar maar nog eens”. Zo gezegd zo gedaan. Ik vertrok richting centrum na een half uur wandelen vroeg ik de weg nog eens aan een ruiten wasser en die vertelde mij je moet terug richting centrum en daarna de treinsporen over en de grote baan volgen. Ik terug van waar ik gekomen ben en ja hoor anderhalf uur later bereikte ik de startplaats. Daar vlug ingeschreven kreeg ik een handdoek ( wel nodig met al die regen ) en een volledige wc rol. Richting kampeer plaats kwam Regina Van Geene en Jack Hendricks aan en ik zette mijn tent er tegenover op.
Na mij rustig in de tent aangekleed te hebben werd het twee uur en werd het startsein gegeven. Rustig en tegen 10 per uur liep ik mijn rondjes in de regen tot mijn gps horloge het begaf. Dan maar op het gevoel na een uur of drie kreeg ik last van mijn kuit die stijf en dik werd. Een toeschouwer riep: “Laat je masseren, dan gaat het mischien beter”. Ik de massagepost binnen en al lachend riep ik: “De eerste klant”. Na een korte maar goede massage kreeg ik te horen dat ik iets droog moest aandoen. Dus begaf ik me naar de tent en wat zag ik: mijn tent was blijkbaar niet meer waterdicht en was een zwembad geworden.
Ondertussen was mijn broer Patrick ook gearriveerd en ik vroeg hem om de tent uit te kappen. Hij keek mij verbaasd aan maar later begreep hij het wel. Ik liep nog enkele rondjes verder tot weer die kuit me parten speelde. Ik terug naar de massagepost en weer werd ik ge masseerd
Ondertussen was mijn broer gaan slapen ergens binnen en ik begon te wandelen, toch nog tegen 8 per uur, maar omdat het eentonig was ging ik mijn mp3-speler halen. Ik had inmiddels al zeven uur gelopen. Ik kreeg last van mijn maag en telkens ik iets dronk of at moest ik overgeven maar omdat ik wandelde kon ik er wel tegen dacht ik. Dan maar zonder eten en drinken. Is het van al dat nat maar mijn mp3-speler gaf ook de geest. Ook met een nieuwe batterij wilde dat ding ook al niet meer werken.
Toch een wonder: het was over met regenen maar daar ik nog zeer nat was kreeg ik het zeer koud en besloot tot 100km te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Na 13 à 14 uur bereikte ik eindelijk mijn 100 km. Nu was ik zo moe en begaf me naar de tent, allee zwembad, en na een paar uur geslapen te hebben werd ik bevend wakker inmiddels was de zes uur gestart en daar ik toch niet meer aan lopen dacht begon ik maar naar alle lopers te supporteren wat moet een mens anders doen wanneer je broer meeloopt en toch samen huiswaarts keren. Ik vroeg aan de organisator of de speaker niets te drinken kreeg: hij heeft zijn werk uitstekend gedaan en moest nu na al die uren babbelen toch dorst hebben.
De 24 uur loop kwam ook op zijn einde en Vekemans Alfons, een kanjer van een loper, werd knap winnaar met 220.253km. Tweede was Chris Dooghe, nog zo een crack, met 216.707km. Derde werd Gerald Dudaci, een Duitser met 213.775km en bij de vrouwen werd er ook uitstekend gelopen. Zo werd eerste met een Schots record Pauline Walker met 201.668 km, tweede werd Jenny de Groot met 185.535km en derde werd Marika Heinlein met 183.318km. Een dikke proficiat voor al de lopers die met dit hondenweer de 24 uur uit liepen. Het zes uur verslag hebt u al van mijn broer Patrick kunnen lezen.
Gerald Kloek