Met alle respect voor de inrichters : laten we mekaar niet misverstaan. Ik liep hier, enkele jaren geleden. En het feit dat ik er terug was, vorige zondag, bewijst dat het parcours er best wezen mag. Dus daar niet van! Maar de West Maas en Walers zijn ingenieuze lui!
Zij hebben dan wel geen ‘heuvels’, laat staan ‘bergen’, om een wedstrijd zwaar te maken smeden zij hun eigen wapen : DE WIND!!!
Die vorige keer dat ik er van de partij was, was het omzeggens windstil en was het genieten van begin tot eind.
Was dit effen anders op 3 september!
Beuken en nog eens beuken!
Als vanzelfsprekend kwam Boudewijn De Groot in mijn brein naar boven :”Hoe sterk is de eenzame loper, die kromgebogen tegen de wind, zich zelf een weg baant …”
Mensen toch, het was mijn dagje niet. Nochtans veel lachende en vertrouwde gezichten aan de inschrijftafel en aanpalende hal. Ik noem enkele (mij) bekenden : Jan vd E., Jack H., Vincent S., Hans B., Louis H., Hugo B., Lucien T., Gijs H., Els A., Wim H., Gertie, Theo C., Dion J., Jos H., Henry O. en Christina, Dick vE. …
Dat velen van hen het lachen zou vergaan, wisten we na de wedstrijd te vertellen.
Tjonge, vanaf km 30 doofde deze jongen zijn kaarsje razendsnel. De gure kopwind die gedurende de eerste helft onbarmhartig blies, deed mij de das om en eiste onherroepelijk zijn tol.
Ik ben nu eenmaal niet die superatleet, maar eerder een lam konijn, en die laatste eigenschap werd mij tijdens deze helletocht weer duidelijk in ’t hart gebrand.
De week voordien finishte ik de ING Brussels marathon nog in 4.12, samen met hazen van dienst Vincent en Jack. Normaal hou ik het bij elke 14 dagen een marathonnetje of zo. Zodoende heeft mijn vege lijf voldoende tijd om te herstellen van de opgelopen schade. En ik weet al zo lang dat die oude ‘body’ deze recuperatietijd nodig heeft, maar wat was ik toch weer overmoedig dus! Eén weekje ‘tussen’ is te kort voor deze jongen, vooral als die tweede 42 K dan nog een gevecht tegen de natuurelementen is.
Het is al een tijdje geleden dat il coniglio diende te stappen in een loopwedstrijd. Niet dat dit ’n schande is. Wij, veellopers, weten wel beter. Maar een lopershart …. nietwaar.
De Maas en Waalse dijkenloop kreeg dit dus nog ’s klaar. Eigen schuld, dikke bult.
Weer een lesje in nederigheid gekregen. Gratis, voor niks!
Ben je ooit te oud om te leren?!
En vooral te onthouden.
{i}Il coniglio, alias het lamme konijn{ei}
PS voor foto’s (vanaf 05.09.06): http://www.michavreluk.be