Voor veertien dagen leek het voor deze jongen stormweer, daar in het Maas en Waalse vlakke land. Vorige zaterdag lag Roelofarendsveen op de evenaar. Voor mij leek het althans zo.
Tjonge, wat kan het leven toch har’d’stikke mooi zijn, nietwaar !?
Is het de ouderdom, zijn het laattijdige hormonenopstoten, wie zal het zeggen, maar de laatste tijd ‘beweeg’ ik me over de marathonpaden voort, van ‘lopen’ komt nauwelijks nog wat in huis. Mijn besttijd op de 42 K (3.08 – Etten-Leur) is ver zoek. Nu laat ik tijden van om en bij de 4.30 noteren. Niet dat ik daarom als een ongelukkig persoon door ’t leven strompel, verre van zelfs.
Want ze waren er weer allemaal, mijn maats! En daarom doen we ’t telkens, toch!
De Engelse armada o.l.v. Jack Brooks en Dave Major zijn meer dan bekenden voor mij geworden (zie mijn site www.michavreluk.be/verslagen.htm) , zij zijn dan ook al een paar jaar vertrouwde gezichten op mijn LPM-marathon te Genk, evenals mijn Nederlandse vrienden, de veellopers, en de Vlaamse equivalenten …
Dick Van Es zette in Roelofarendsveen 100 op zijn marathonteller, zo ook Vlaamse maat Mark Van Bogaert! Proficiat beiden!
En dan was er medereiziger naar ’t verre noorden, Luus Van Hees. Ik had haar meegebracht als geheim wapen. Wie kent nou, Luus, dacht ik zo. Wie houdt rekening met haar? Maar na zaterdag 16 september zullen velen zich de naam wel in ’t geheugen gaan printen. Met een tijd van 3.27 u. wist de goedlachse Belgisch-Limburgse dame alle opponenten een hak te zetten door als eerste de eindmeet te overschrijden.
Sorry, Jannet, maar ’t is nu eenmaal zo.
Veertien dagen resten mij weer van de volgende : de Vlaamse Kustmarathon, die zogezegd met de wind mee draait … zijn er nog goedgelovigen in deze wereld ….
Bij leven en welzijn
PS Joep en Team : het was weer eentje om in te lijsten, proficiat! Waar is het volgend jaar te doen?
{i}Het strijdend konijn{ei}