Winschoten 16 september 2006
15-9: vrijdagochtend rond 10 uur 30 komen Hein en Toos Bodelier uit Landgraaf ons ophalen. Het zonnetje lacht, de lucht is blauw, dus rijden we maar gauw. Het is een lange rit, maar de auto van Hein en “Tom Tom” brengt ons (met ‘n korte pauze) veilig en via de juiste weg in plusminus 5 uur naar Winschoten. In “de Klinker” halen Hein en Math hun startnummer op. In het centrum gaan we een broodje eten en komen natuurlijk enkele mede-ultralopers tegen, dus aanleiding om een gezellig praatje te maken. Rond 18.45 uur arriveren we dan in “van der Valk” hotel in Zuidbroek, waar we ons dan kunnen gaan opfrissen – nadat Math en ik 20 vliegen hebben gemold – om daarna in Beerta heerlijk te gaan eten bij de Chinees. Rond 23.00 uur liggen we dan in bed.
16-9: zaterdag, 6.30 uur uit de veren, Math heeft gelukkig goed geslapen. Eerst lekker in bad en douchen, spulletjes klaarzetten en ontbijten maar. Hein en Toos komen na zevenen de ontbijtzaal in. Rond 9.00 uur vertrekken we naar Winschoten het uur van de waarheid naderend. Eerst zoeken we een plekje in de verzorgingszone. Nou, dat komt goed uit, Henk en Marieke Doorten staan er met hun camper, kunnen we mooi bij gaan zitten. Marieke is zeer gastvrij en de camper is volgestouwd met spijs en drank voor de lopers, maar vooral voor de supporters.
Nu richting start, Hein neemt deel aan de 100 kilometer, start om 10 uur. Math start om 10.15 uur op de 50 km, als training van het WK 100 km in Zuid-Korea, waar hij over 3 weken (3-9 oktober) met het Nederlands team zal deelnemen. Toos en ik genieten van de sfeer en de lopers, vol bewondering en met de nodige aanmoedigingen laten we ons meeslepen in wereldje van het ultralopen. Geweldig gewoon, veel bekenden (Veron, Ed, Nellie, Henk, Edward, Tom, Ineke, Hein enz.)en voor mij tot nu toe onbekenden (Erwin van Diemen) passeren iedere 10 kilometer onze verzorgingspost. Ongelofelijk wat de lopers aan voeding en drank bij zich hebben. Voor Math heb ik alleen 2 blikjes Golden Power en 100 milliliter voeding in een flesje bij me. Daar heeft hij op de 50 kilometer voldoende aan. Hij loopt de wedstrijd lekker soepel en in een geweldige tijd van 3 uur 37 minuten. Fris en voldaan komt hij dan over de finish. Nu gaat hij in de verzorgingszone meehelpen om de lopers, vooral Hein naar het einde van hun 100 kilometer te begeleiden.
Helaas gebeuren er ook vervelende dingen; meer dan de helft van de 100-kilometerlopers haalt de finish niet, door uitdroging, vermoeidheid, blessures en noem maar op. Ook van onze loopvrienden halen enkele het einde niet. Nellie stapt na liefst 70 km uit met maagproblemen, vind ik jammer, ze had er zo hard voor getraind, ik vind het een supermeid. Edward is ook uit de wedstrijd. Henk Doorten stapt uit met een vervelende blessure, die hem al voor de wedstrijd roet in het eten gooide. Ed, hij hoefde nog maar een luttele 6 km, dan moet hij toegeven, hij verliest zijn bewustzijn, dit gebeurt je, hij was al 94 km bezig en dan dit. Gelukkig is de ambulance snel ter plaatse, om hem zuurstof en een zoutoplossing toe te dienen, in “de Klinker” kan hij dan op adem komen en herstelt gelukkig snel. Math praat even met Ed dat het natuurlijk vervelend is dat dit gebeurt, maar je hebt het niet zelf in de hand. Ik hoop dat Ed zich nu weer goed voelt. Komende maand zullen ze hem hard nodig hebben, als hij het Nederlands team gaat begeleiden en coachen in Zuid-Korea. Verder een pluim voor de organisatie van Winschoten en alle vrijwilligers.
Ondertussen is het al 21.30 uur. Hein ligt op de massagebank, dus ga ik met Math even een pizza eten, dan nog prijsuitreiking. Veron Lust Nederlands kampioen voor de 5de keer! Onze Hein Bodelier wordt 2de in de 55+ klasse. Na elven gaan we dan weer naar Zuidbroek, waar we in het hotel nog even met Hein en Toos een paar donker biertjes nuttigen. Half één liggen we dan moe en voldaan in bed.
Zondagochtend nemen we ruim de tijd om te ontbijten. Dit ontbijtje duurt van 8.45 uur tot 11.15 uur. Rond 12 uur vertrekken we dan naar Sittard, waar Hein ons veilig afzet. Door alle commotie van de afgelopen dagen, heb ik mijn kleding in het hotel vergeten uit de kledingkast te halen. Na een telefoontje beloven ze me het spoedig met de post op te sturen. Nou mensen, dit was een verslag van een trouwe ultra-loopsupporter die u vaak bij en rondom Math kunt ontmoeten. Helaas mag ik niet mee naar Zuid-Korea. Mja, hij is maar een paar dagen weg. Hoop dat hij gezond en wel en misschien als Nederlands kampioen zal terugkeren. De rest van de lopers: SUCCES en loop verstandig.
Tot gauw: Ellen Roberts