Dit weekend moet ik keuze maken uit de Belgische Kustmarathon of de 6 uur van Amersfoort, die ik al zeker 3 keer gelopen heb. België verdient deze keer zeker mijn voorkeur, omdat het een wedstrijd is die meedoet in het Marathon & Ultracircuit en ik mijn 6e plaats in het klassement minimaal wil consolideren, maar liever nog een plaatsje naar boven opschuif. Na de eerste editie, die nogal kritiek kreeg, vernam ik dat het vorig jaar een perfecte wedstrijd geworden is. Het is wel een bijzondere marathon. Vier dagen voor de start krijg je te horen in welke richting gelopen wordt. De deelnemers kunnen dan optimale prestaties leveren, immers met een sterke rugwind worden ze, zo licht als een veertje, naar de finish geblazen. Dat de praktijk toch wel even anders is dan de theorie blijkt onderweg.
Jos Hopman en ik rijden naar Adinkerke, waar we de auto parkeren en met de tram naar de startplaats rijden. ‘Mevrouw, mag ik u even vragen ons te waarschuwen als we bij de start van de marathon zijn’, vraagt Jos beleefd aan de bestuurster. ‘Nee, geen vragen’, snauwt ze bot, terwijl ze de lange tram met slechts 3 passagiers in beweging zet. ‘Ooit in het werkweekend een chagrijnige Belg gezien? En wij maar blijven glimlachen’, zeg ik tegen Jos. Er staan minder Nederlanders aan de start dan ik dacht. Wel Jack Hendrickx natuurlijk, die laat niemand lopen zonder zijn aanwezigheid. Wel veel Belgen zoals Lucien, Micha, Ghislain, Pierre en Jack Vandewal. Het weer is perfect, een lekker zonnetje en natuurlijk de wind in de staart.
Maar liefst 1300 individuele marathon deelnemers en dan nog zeer vele aflossingsmarathon (om de 5 km) lopers. Na de start lijkt het of ik pal vooraan gestaan heb, want ik word van alle kanten voorbij gesprint, terwijl ik pas na ruim ½ minuut de startlijn passeer. Aan zee waait het altijd, dus heb je al meteen voordeel, wat ook een nadeel kan zijn. Door de wind en de snelle starters om je heen, zit je ongemerkt in een groep die sneller gaat dan je gewend bent. Na enkele kilometers krijg je dat in de gaten en moet je bijremmen. Al snel verlaten we de kust boulevard en komen in de buitenwijken van de Panne. Na 5 km in 25 minuten gelopen te hebben, dient de eerste verzorgingspost zich aan. Door de vrijwilligers worden we op onze wenken bediend, echt mijn complimenten ervoor. Een flesje water en een flesje Gatorade, is dit niet teveel van het goede? Je ziet dan ook vele pas aangebroken flesjes waar enkele slokken uit gedronken zijn, aan de kant liggen. Bekertjes werken toch veel praktischer en voordeliger, dunkt mij. Ik neem bij elke post een flesje om en om. Het gaat lekker, de halve afstand in 1.49. Als ik dat maar kan vasthouden! Het zou een verbetering inhouden van de tijden van de afgelopen maanden. Aangezien ik nog steeds kwaliteit wil leveren, moet het gaspedaal nog maar even ingetrapt blijven.
Een van de 2 mannen die bij me zijn komen lopen vraagt lachend: ‘Gaat het nog steeds goed oudje, of moet ik jonge vent zeggen’. ‘Fout, je moet dit vriendelijker uitdrukken: een ouwe kop bovenop een aantrekkelijk en jeugdig lijf met Keniaanse benen’, zeg ik geamuseerd terug. Bij de 27 km draaien we een defensie terrein op. Hier blaast de wind vol op het gezicht. Het lijkt of ik geparkeerd sta, ik kan mijn tempo niet handhaven. Dit duurt enkele kilometers. Van de 25e tot de 30e km heb ik 30 minuten nodig. Te langzaam. Later krijgen we de wind in de flanken, maar het laatste stuk van Middelkerke naar Oostende over de boulevard gaat lekker snel. Dan komt er een hijger in mijn nek hangen. Zijn ademhaling is zo hoorbaar aanwezig, dat ik vraag of hij zich wel goed voelt. Hij knikt bevestigend, want als hij zou praten zou zijn ademhaling stokken. Ik demarreer en sluit aan in een groepje, dat meedoet aan de aflossingsmarathon. Ze willen van alles weten, want binnenkort gaan ze de marathon individueel lopen. Dat zijn mooie en in hun ogen leerzame gesprekken. Met al dit geklets heb ik toch nog voldoende adem over, om vanaf het 41 km punt een sprintje te trekken. Ik finish in een zeer tevreden stemmende bruto tijd van 3.46.25, netto 3.45.52 met een gemiddelde van 5.21 per km en 1.32.10 positieve split. De komende 2 weken gaan wat rustiger als pacer (4.30) in de Eindhoven en Amsterdam marathons.
De Kustmarathon kan zich meten met alle grote stadsmarathons. Alle ingrediënten zijn aanwezig: prachtig en beslist geen saai parcours, groot deelnemersveld, perfecte organisatie, goede verzorging. Rest nog de categorie indeling in 5 jaren klasse.
Dit moet ik zeker niet vergeten: je krijgt een prachtige sightseeing van maar liefst 1½ uur met de tram, die je terug brengt naar je auto.
Vincent Schoenmakers