Marathon van Eindhoven [8 oktober 2006]
Marathons loop ik niet zo erg vaak. Het aantal marathons, waaraan ik in de loop der jaren meer dan 1 keer heb deelgenomen, bedroeg tot vandaag dan ook slechts 1 (Monschau Marathon). In een vorig lopersleven nam ik voor de 1e keer deel aan de Marathon van Eindhoven (12 oktober 1986; 2.58-2.59). Vandaag volgde de 2e keer en wel als pacer voor de 4.30-groep. In 2004 had ik tijdens de Marathon van Eindhoven bij de halve marathon mijn debuut gemaakt als pacer (2.00-groep). Het lopen als pacer geeft voor mij het lopen van een marathon duidelijk meerwaarde. Dat betekent overigens niet, dat ik inmiddels hele volksstammen aan een PR heb geholpen. Dat valt mij echter niet te verwijten, want ik slaag er doorgaans redelijk in om de benodigde tijd te realiseren.
De Marathon van Eindhoven is een leuke stadsmarathon: redelijk veel deelnemers (maar zeker niet te veel) en redelijk wat volk langs de route. Een flinke groep Kenianen was ingehuurd om voor goede tijden op de hele en halve marathon te zorgen. Zij waren succesvol in hun opzet en domineerden beide uitslagen. Als een soort verkapte ontwikkelingshulp valt er nog wel iets voor te zeggen, maar anderszins spreekt hun optreden maar weinig mensen echt aan. Ome Henk en tante Miep langs het parcours zien liever de buurman over het parcours harken dan Charles Utiwuti (o.i.d.) uit Kenia (of vergis ik mij hier nu schromelijk met deze veronderstelling?).
Na een vervoers-triathlon (fietsen, treinen, lopen) arriveerde ik gezamenlijk met mijn reisgenoten Tom Hendriks en Edo Nugteren ter plekke. Omkleden en samen met mijn collega-voor-één-dag, Vincent Schoenmakers achteraansluiten in de mensenmassa. Na een week, waarin ik mijn regenpak diverse keren heb moeten dragen, was het op zondag droog en zonnig. Lekker weer om nog een beetje bij te kleuren vóór de winter. De kilometer-aanduiding bleek helaas niet zo’n betrouwbare houvast te zijn. Na een 1e ronde van ongeveer 2.12 maakten we de ‘fout’ om in hetzelfde tempo door te lopen. We kwamen wellicht mede hierdoor met slechts 2 ‘klanten’ bij de finish (na zo’n 4.24). Zal je dat hebben: loop je mee met een marathon, ga je te snel! :-)))))
Lopen met veel publiek heeft zo z’n charmes. Zo verklaart Miss Eindhoven ten overstaan van de hele buurt, dat je een kanjer bent. Ik moest me na afloop inhouden om de desbetreffende buurt niet nogmaals met een bezoek te vereren. Maar ja, de kans, dat zo’n blondje je nog weet te herinneren is vrij klein. Om liefdesverdriet te verkomen heb ik het daarom maar nagelaten! Het lopen van een marathon is weliswaar geen straf en al helemaal niet als pacer, maar toch zal ik niet gauw een echte marathonloper worden. Na afloop volgde nog een gezamenlijk etentje met de pacers en na de vervoers-triathon in omgekeerde richting (lopen, treinen, fietsen) belandde ik weer thuis.
Van het etappeloop-front kan ik melden, dat er van Nederlandse zijde een behoorlijke interesse bestaat voor deelname aan de IsarRun (http://www.isarrun.com) en de Swiss Jura Marathon (http://www.swissjuramarathon.com) (ieder zo’n 4-5 (mogelijke) deelnemers).
Bram van der Bijl
anvdbijl [provider] xs4all.nl
P.S. In de mensenmassa kwam ik na afloop nog Richard Bottram (http://www.marathon365.org) tegen. Na zo’n 70 marathons had hij vandaag het lopen van de marathon-afstand ergens in Groot Brittannië moeten doen, het werd echter deelname aan de Marathon van Eindhoven.