Ondanks dat dit weekend de marathons van Zeeland en Soest deelnemer zijn in het Marathon-&Ultracircuit, valt mijn keuze toch op Eindhoven. Als pacer ben ik altijd zeer benieuwd hoeveel mensen je werkelijk kunt helpen hun droomtijd te verwezenlijken. Er komt nog bij dat het voor mij een regiowedstrijd is, ik woon er nog geen 20 km vandaan. Mijn dochter en kleinzoon wonen er, en zijn ieder jaar trouwe supporters in de carnavaleske Alpe d’Huez straat, het Stratumseind, waar het marathongekke Eindhovense publiek de lopers naar de finish schreeuwt. Dat ik niet alleen verknocht ben aan de Eindhovense sfeer bewijst Jack Hendrickx wel, die de wedstrijd dit jaar al voor 13e keer loopt. Hij heeft al in de hele wereld marathons gelopen, (totaal 298) van Siberië tot Z-Afrika toe, maar zijn favoriete marathon blijft Eindhoven en staat bij hem nog steeds met stip op de eerste plaats. ‘Ik blijf het geweldig vinden dat we 2 keer over het Stratumseind mogen lopen. Ook de muziek en de sfeer onderweg werkt enorm stimulerend, daar geniet ik bijzonder van’.
Mijn mede-pacer op de 4.30 is Bram v d Bijl. Daar sta ik wel van te kijken. De man die het liefst in de natuurgebieden van Frankrijk, Zwitserland en Duitsland 14 daagse etappelopen op moeilijk begaanbare wegen verkiest, maakt vandaag een asfalt keuze.
Er staan 1300 deelnemers aan de start, waaronder toch ook nog vele Belgen, ondanks de stemplicht en de sluiting van de stembureaus om 4 uur. Bram en ik hebben zo’n 20 volgers. Er zit ook een man uit het Engelse York bij, die een zware uitpuilende rugzak torst en aan de voorkant een buidelzak die tot de rand gevuld is met marsrepen. Hij heeft dit jaar de marathon des Sables gelopen. Dit keer zal het geen overlevingstocht worden, zeg ik hem. Hij zal er een snoepmarathon van gemaakt hebben, maar konden dat niet waarnemen, hij is snel uit ons vizier verdwenen.
Het is niet alleen ideaal loopweer, maar de zon werkt ook stimulerend op de toeschouwers en de vele orkestjes langs het parcours. Het publiek is enthousiast en de smartlappen, pop- en hardrock muziek fleuren de serieuze en geconcentreerde gezichten wat op. In de laatste kilometer van de eerste ronde worden we door de kopgroep ingehaald. Er worden snelle tijden gelopen, 2.08.14 is een parcoursrecord. Onze halve afstand gaat in 2.14, mooi op schema. Een zekere Karin vraagt advies: ‘ik krijg een migraine aanval. Dat heb ik wel meer. Als ik een paracetamolletje neem gaat het over, maar die ben ik vergeten. Moet ik nu stoppen of doorlopen?’. In het zakje van mijn loopbroekje stop ik al jaren een paracetamol, voor het geval dit ooit nodig te hebben. Gelukkig heb ik er nog geen enkele keer een hoeven slikken, nu kan ik er ander mee van dienst zijn. Ze heeft lang bij ons gelopen, haakte af, maar is 7 minuten later dan wij gefinisht. Het lijkt dat we meer aansluiting gekregen hebben. Rond de 30/35 km valt de groep uit elkaar. Een enkeling kan harder, anderen gaan het rustiger aan te doen. Een jonge vent zegt dat hij het moeilijk heeft. Het is zijn eerste marathon. Kwam in de Kennedy mars in Sittard als eerste binnen en had geen problemen met de 50 km in de Vierdaagse. Hij heeft niet meer dan 4 weken getraind voor deze marathon. Hij wil persé finishen en doet het ook, maar ziet nu wel in dat je niet moet spotten met de wetten van de marathon.
Bram en ik komen samen over de finish. In de laatste kilometers hebben sommigen nog wat extra krachten over, anderen blijven achter om zich uitbundig te laten toejuichen door hun familie op de Eindhovense Alpe d’Huez, wat inderdaad een geweldig feestelijk einde is aan deze sfeervolle marathon. Twee volgers waren er vorig jaar ook bij. Toen waren ze na 35 km afgehaakt. ‘Het is vandaag gelukt. Bedankt, volgend jaar proberen we de 4.15’.
Vincent Schoenmakers