Na Eindhoven is het een week later de beurt aan Amsterdam, om als tempomaker in 4.30 debutanten en gevorderden naar de finish te begeleiden. Deze keer is Gijs de medepacer. Hij heeft de afvalstoffen van zijn gisteren gelopen Drente marathon nog in de benen, maar daar maakt de ijzersterke karakterloper geen problemen van: ‘och, vandaag gaat het wat rustiger dan gisteren, we maken er een mooie ronde van Amsterdam van’. De weervoorspellers beloven ons een warme dag, dus kleed men er zich er ook naar.
In het Olympisch Stadion is het een gezellige drukte, ook de tribunes zitten vol. We hebben meer volgers dan vorig jaar, het zijn er ongeveer 30. De meeste lopen als debutant, anderen hebben slechte ervaringen met eerdere deelnames: uitstappen en tijden rond de 5 uur. Ze hebben vragen over de verzorgingsposten, of we een toiletstop houden, netto/bruto tijd en nog meer van dat soort voor de beginneling belangrijke wedstrijd wederwaardigheden. Pas na 6,23 minuten passeren we de startlijn en gaat het wandelen over in lopen. Het is goed uitkijken de eerste kilometers, alles zit nog bij elkaar en de tramrails kunnen salto’s veroorzaken. Amsterdam is voor de middag nog niet ontwaakt, zodat de dranghekken in het Vondelpark er verlaten bijstaan. De 5 km gaan in 32 minuten. ‘Op de seconde af, goed zo pacers’, horen we gevleid aan. Na weer door het Olympische Stadion en een stukje Amsterdam gelopen te hebben, beginnen we aan het lange mooie stuk langs de Amstel. Het is bewolkt en er waait een behoorlijke schrale oostenwind. Niet alleen ik krijg het koud. ‘had ik maar een shirt met lange mouwen aangedaan’, wordt achter me geroepen. De groep wordt langer. Bij Ouderkerk a/d Amstel pakken we de brug en gaan dan aan de andere kant van het water terug naar Amsterdam. Op de brug staat het andere jaren altijd vol met enthousiaste toeschouwers. Nu hooguit een man of 5. Zal wel aan het koele weer liggen. Aan Theo d Jong heeft het niet gelegen. Die zijn we op zeker 5 punten tegengekomen, terwijl hij ons geestdriftig toejuicht. Hij heeft al heel wat operaties achter de rug en wil zo graag weer meedoen.
De halve afstand gaat in 2.13, redelijk goed op schema. Een mooi en vriendelijk meisje met een leuk opgemaakt opvallend staartje wil even met me kletsen. Daar ben ik maar al te graag voor te vinden. ‘Rotterdam was mijn eerste marathon, ik liep daar 4.50. Ik probeer zo lang mogelijk bij jullie te blijven, maar ik denk niet dat het lukt, want ik was vanmorgen ontzettend zenuwachtig. Dat is nu over’. ‘Je gaat het halen, dat weet ik zeker, je ziet er nog geweldig fris uit bij 28 km’, zeg ik overmoedig, maar geruststellend bedoeld. Vanaf de 30 km passeren we vele wandelaars. Onze groep dunt uit. Bij het 30 km verzorgingspunt blijf ik even staan om nog wat mensen op te pikken. De meeste gaan over op een langzamer tempo, de koolhydraten zijn op, maar 3 willen volgen zolang het gaat. En dat is 2 km want de pijpen zijn leeg. Het mooie meisje loopt nog steeds in de voetsporen van Gijs. Omdat we nog 50 minuten hebben voor ruim 7 km schakelen we een tandje lager. ‘Jullie gaan toch niet wandelen’, zegt het mooie meisje en roef, ze begint te versnellen. Na enkele kilometers is ze uit ons zicht verdwenen, om er natuurlijk een dik pr uit te slepen. Gijs en ik komen 4.34.37 bruto en 4.28.14 netto tijd over de finish. Enkele voelden zich zo goed dat ze net als het mooie meisje voor een fantastische tijd willen knokken, anderen komen wat later binnen, maar zijn dan zo attent Gijs en mij te bedanken. Wel jammer dat het mooie meisje met de noorderzon is vertrokken. We hadden graag haar loopervaringen in de laatste kilometers aanhoort.
Amsterdam heeft een prachtig parcours, met vele actieve vrijwilligers. Dit jaar zijn er zeer veel deelnemers. Alleen al in mijn M65+ klasse waren 42 deelnemers, waarvan de eerste 2 finishers 2.51 en 2.55 lopen. En het zijn geen Kenianen. Prachtig wat die oudjes nog kunnen. Ik moet nog wat harder trainen.
{i}Vincent Schoenmakers{ei}