Marc Papanikitas wint de baanmarathon te Schaarbeek.

“Tijd om te bezinnen,” aldus minzame Marc.

Wil de heer van 2h16’ die gisteren de pistemarathon in Schaarbeek won even rechtstaan!
Nadat ik de eindmeet over strompelde gisteren in Schaarbeek, ik had er 105 ronden opzitten en dus 42000m gelopen. Een fameuze bloedblaar aan één voet overgehouden en zwaar gedehydrateerd geraakt vanwege niet kunnen drinken en dit dan weer vanwege zware maagproblemen. Toch kreeg ik de overwinningsbeker, het daarbij horende en beloofde bedrag van 150 euro en een formulier voor een gratis buzzy pas in mijn handen gepropt.
Daarstraks klik ik dan even ultraned open en schrik er van dat de stand van de ultracup na deze marathon er al opstaat.
Ook lees ik dat de winnaar 2h16’ heeft laten afdrukken. Ofwel moet ik zwaar gepakt zijn geweest door de inspanning, ofwel moet Kloekske in alle bescheidenheid, toen hij me voor de laatste 12 ronden heeft bijgestaan in mijn lijden, niet verteld hebben dat hij in werkelijkheid al 30’ voorlag op mij.
Nader onderzoek in mijn schedel gaf het resultaat dat er inderdaad regelmatig iemand voorbij zoefde gisteren. Het was erg irritant voor mij als atleet, ik die al slecht tegen mijn verlies kan, om te moeten ervaren dat er iemand veel sneller was dan ik. Nog dieper gravend in de grijze massa zag ik weer de beelden van een man zittend in een door zijn sterke armen aangedreven aërodynamische rolstoel. Het riep weer het gevoel in me op van “shit, er is er één sneller”
Ben ik onverdraagzaam als ik vertel dat ik een beetje een wrang gevoel heb bij het lezen van deze uitslag? Winnaar zijnde en niet tot winnaar uitgeroepen worden. Geef ik iets te veel van mijn karakter bloot? Ben ik discriminerend? Of alleen maar vervelend?
Was de winnaar van de Iron man geen Duitser, of was het Marc Herremans met zijn rolstoel?

De rolstoeler in kwestie heeft met glans gewonnen, zeker in de categorie van de rolstoelatleten. 2h16’ is in mijn ogen een machtige tijd, ik wou dat ik het ook kon presteren dan had mijn overwinning nog meer glans gehad. De bescheiden 2h38’ is mijn niveau niet waardig, tevens de manier waarop was niet aan te zien. Maar goed, we hadden toch een leuk podium. De drie Belgen die ons land in Korea hebben vertegenwoordigd stonden zij aan zij aan de start, liepen soms zij aan zij in de koers en stonden dan weer zij aan zij op het podium.
Een schonere seizoensafsluiter kon het voor mij niet zijn.
Nu gaat alles voor 2 maanden in de kast, dit op doktersadvies. Het lichaam heeft na 20 jaar topsport rust nodig. Tijd om te genezen. Tijd om alles even op een rij te zetten. Tijd om de toekomst te bekijken. Tijd om te stoppen?

{i}Marc{ei}