Afgelopen zondag stond na Jungfrau en Eindhoven de marathon “col de Maasbanda” op het menu.
Georganiseerd door en voor Han Frenken die er zelf, ondanks achillespeesblessure, zijn 200e marathon (of langer) liep. Chapeau Han.
Als je weet dat Han van het zelfde supergeboortejaar is als mij verklaart dat veel. Ahum!
Maar zegt ook dat ik nog maar een broekie ben in de marathon wereld met mijn 44 marathons.
Han had ons een super marathon voorgeschoteld, gedoopt als “col de Maasbanda”.
975 hoogtemeters op Nederlandse ( Limburgse ) bodem, dat mag wel speciaal heten.
38 rondjes moesten we lopen van 1107 meter elk en een kort aanloopstuk. Elk rondje had 2x een klim en uiteraard…….. 2x een afdaling.
Dat dit geen sinecure was werd gedurende de wedstrijd snel duidelijk.
Math Roberts, Nederlands kampioen 24 uurs loop, won de wedstrijd in 3:05:12. en zelfs hij liep na de wedstrijd stram.
Zijn uitspraak dat deze wedstrijd een opsomming was van vele andere “zwaarste wedstrijden” bij elkaar werd me in de kleedruimte duidelijk.
Ik kon niemand ontdekken die nog normaal kon lopen. Zelf had ik ook behoorlijk last van de benen en bij de finish was ik helemaal dizzy. ( lag waarschijnlijk aan de hoogte, haha )
Maar is dat gek? 76 x omhoog tegen 7,5% en 76 x omlaag.
Ik mag me gelukkig prijzen dat ik redelijk rustig gestart was samen met Thijs van Heugten, die dit jaar zijn 11e marathon liep.
25 rondjes liepen we samen op en af. Er werd weinig gepraat onderweg. Op dit parkoers moest je vol geconcentreerd lopen en goed kijken waar je je voeten neer zette.
De laatste 13 rondjes mocht ik gas geven, wat wel een lekker gevoel is als je lopers terughaalt die je eerder gepasseerd waren.
Al met al een fantastische eenmalige marathon, ik had hem niet willen missen. Na afloop waren er gratis frietjes voor alle lopers en die ging er in als koek.
Han bedankt.
Martin
Resultaat 7e in 3:38:32