« Mourir pour le plaisir » Olne zondag 18 januari 2009
Met de Marathon Trail in Olne was mijn zondag alweer goed besteed. De plezante naam «Le Trèfle à 4 feuilles» is dit dan ook een perfecte verwoording voor de vorm van het parcours, zijnde een klaverblad vier. 4 lussen die elke keer eindigen aan de chalet te Olne met 4 verschillende afstanden namelijk 12, 11, 10 en 9 km. De deelnemer kan zelf kiezen terwijl hij aan het lopen is na hoeveel lussen hij wil kiezen voor de aankomstfuik of doorgaan. Wat een democratie. Bevoorrading bij elke doorkomst en nog eentje extra ergens halfweg de lus. Voor het inschrijfgeld van € 7 krijgt men dan nog eens een T-shirt met de afgelegde lussen erop. Waren de Waalse politici maar zo duidelijk! Voor dat geld krijgt men dan nog eens een parcours cadeau om U tegen te zeggen. De temperatuur haalt amper de 2° C en de lucht laat weinig goeds voorspellen.
De start is om 10 uur met een heel pak deelnemers die meteen door een trechter moet. Gelukkig achteraf want daardoor is de start langzaam. Veel bekende, stuk voor stuk geen doetjes ook al was Suzanne wijsgemaakt dat er alleen verharde wegen waren vandaag . Een Limburgse vroege 1 april. De eerste lus van 12 km is duidelijk de zwaarste en de eerste helling doet gelijk mijn kuiten branden. Twijfels binnen het halfuur. Gelukkig is het handig om te twijfelen aan je twijfels. Net als vorig jaar liep ik het weekend voordien de LPM marathon in Genk en twijfel over het herstel zijn reëel mede omdat ik in Genk al meer gas had gegeven dan het jaar daarvoor. Reden was dat Genk meetelt voor de Marathon en Ultracup en de BUC ( Belgische Ultra Cup – debuut jaar ). Mijn geheugen kwam met de boodschap dat ik dat vorig jaar ook meemaakte,dus … Inderdaad de brand in de kuiten was geen uitslaande brand en bij de volgende hellingen was er eerst nog wat rook maar vrij snel dacht ik er zelfs niet meer aan. Weg met de eerste twijfel.
De ondergrond is hier ook al iets waar je verder over twijfelt. Er was praktisch een volledige dooi maar eigenlijk weer niet overal. Sporadisch nog een ijsplek en voor de rest een bobsleebaan . Op de menu staat een heel buffet om aan te schuiven: het beste van het land van Herve. De heuvels liggen daar in overvloed dermate dat een moeilijk en zwaar parcours bedenken daar weinig moeite kost. Zeker de eerste lus was er geen meter vlak, een verantwoorde uitleg over de tijd. Na 12 km kwam ik door in 1u 12 min. Het grote slechte nieuws van de eerst lus hoorde ik na aankomst van Erwin Borias namelijk een ernstige val van Bram van der Bijl die mega pijn had en waarbij een beenbreuk gevreesd werd. Sterkte Bram ! We stonden voor de start nog samen te kletsen over de gevaren.
De tweede lus was naar mijn gevoel ook al niet mis te noemen en inspireerde mij zelfs om in het Frans te denken. Ongelooflijk voor een Vlaming! Kom ik hier te vaak? Oei oei ! Stel je voor, je bent op een gevaarlijk pad aan het lopen en te balanceren om recht te blijven. Dan begin je nog Franse woorden naar boven te halen ook, wat een concentratie. Het is uiteindelijk niet fout afgelopen maar dit wijst naar mijn mening toch op een gebrek aan aandacht met je ding en dat is lopen. Eén van de bedenksels is de titel van dit stuk geworden. De fantastische organisatie noemt zich hier “ courir pour le plaisir”. De eerste verschijnselen van vermoeidheid hebben weinig met plezier te maken en van courir kwam ik dan op mourir terecht. Toen was ik gelanceerd en begon het rouwlied « niemand sterft voor zichzelf». Gezellig onderwerp zeg! Deze marathon loop je toch voor jezelf en je bent aan het sterven. Elke marathon loop je voor jezelf, hoe moet dat nu verder. Het heeft dan enige hellingen geduurd vooraleer ik dit losliet maar het is wel blijven hangen. Laten we dit afronden met mentaal geen superdag zeker.
Ondertussen waren we met drie lopers een eenheid gaan vormen. Deze techniek is mijn specialiteit. Vaak haal ik kracht uit het eenheidsgevoel en wil ik dan ook niet lossen en de eenheid verbreken. Als de eenheid verbroken wordt ligt dat nooit aan mezelf. Ofwel loopt er toch eentje er vandoor en bedenk ik hij is veel te goed voor mij. Ofwel moet er eentje lossen en dan denk ik hij loopt boven zijn tempo of hij krijgt een zwak moment en komt misschien wel terug. In elk geval ik ben terug aan het lopen ipv de filosoof uit te hangen. Doorkomst na 2 lussen in 2u 11. De derde lus bleek achteraf de kortste maar de natste. We waren al de gehele dag in nattigheid aan de voeten aan het lopen dat ik pas begon te denken dat we vandaag een droge loop hadden tot heden. Het werd dus nog gezellig ook, pure concentratie op de beheersing van het lichaam. Alle spieren krijgen vandaag hun beurt, ook de spieren om zijwaarts te lopen of beter te schuiven komen aan bod. Eindelijk sta ik nu topgetraind na deze trail. Ik heb vandaag zowel mentaal als fysiek aan mijn welzijn gewerkt. Fantastisch toch. Doorkomst na 3 ronden in 3u 01. Deze keer weet ik nog alles ( tous).
De vierde lus was de derde van vorig jaar maar werd nu in omgekeerde richting gelopen. Dermate dat vergelijken met vorig jaar geen steek houdt. De eenheid bracht mij onder de 4 uur ( 1 minuutje bonus). We haalden nog 4 lopers in. Een Nederlandse loper met gele windjack uit de eenheid ging er vandoor om 2 plaatsen voor mij te eindigen. Morgen ga ik naar de uitslag kijken voor zijn naam. De andere loper bleef blijkbaar liever anoniem en verdween uit beeld in de eindfase. Rest mijn sympathie voor de lopers die daarna nog een hagelbui kregen te verduren.
Nog een positieve noot om te eindigen. De zon scheen heerlijk als we in de auto zaten richting Meetjesland. Mijn reisgezel Johan Bundervoet ( cat 60 +) deed vandaag zijn eerste trail, heeft nergens aan gedacht en heerlijk genoten. Trails is nu helemaal zijn ding, echt waar.
Luc De Jaeger-Braet