Trail Bullygeois des Poilus: “Un jour sans” in de hel van het Noorden
Voor de meesten is het noorden van Frankrijk een streek om niet snel bij stil te staan. En wie wel eens over snelweg via Lille naar Parijs is gereden, zal ook niet snel op het idee komen deze streek te bezoeken. Dat het noorden van Frankrijk ook een aantrekkelijke kant heeft, blijkt wel uit een wedstrijd als de trail bullygeois des Poilus met start en finish in het plaatsje Bully les Mines, vlakbij Lens.
Op 15 maart dus in de vroege ochtend op weg. Om 7 uur komen we aan bij de sporthal in Bully les Mines. Het menu voor vandaag is uiterst gevarieerd; 54 km door bossen over weilanden en velden, en als het echt niet anders kan soms een stukje asfalt, het geheel op smaak gebracht met stenen, modder, plakkerige klei, wortels en 1300 (soms hele steile) hoogte meters; smullen dus.
Bij de start komen we de 2 andere Nederlanders aan de start tegen, Bas de Bruin en Linda Valent. Na een, grotendeels onverstaanbare, briefing door een piepende megafoon worden we om 8 uur op pad gestuurd. Er zijn zelfs lopers die nordic walking stokken in hun rugzak hebben, dat belooft!.
De eerste kilometers zijn gemakkelijk en verhard, na 3 km passeren we een dorpje en duiken we de bossen en de velden in. In het begin valt het allemaal wel mee, lichte stijgingen door de bossen en soms door velden, na ongeveer een uur bereik ik de eerste verzorgingspost op 10 km.
Het landschap is in deze streek zeker de moeite waard. Enig probleem is dat mijn maag er vandaag niet zo’n zin in heeft. Door een rustig tempo aan te houden hoop ik maar dat het over gaat. Op weg naar de tweede verzorgingspost op 21 km wordt het parcours zwaarder; de klimmen en afdalingen steiler en ook de ondergrond lastiger. Als ik een steile afdaling over een smal pad inschiet besluit even later ook een groepje mountainbikers dit pad te kiezen. Om geen fiets met berijder in mijn nek te krijgen besluit ik wijselijk om ze te laten passeren.
Op weg naar de derde verzorgingpost op 32 km passeren we een lang open stuk door de velden, het lente zonnetje zorgt er voor dat er ook op dit vlakke stuk gezweten wordt, toch is dit een stukje om even te herstellen.
Rond 35 km wordt het weer zwaarder pittige, stijgingen en afdalingen die natuurlijk nog wat moeilijker zijn door de klei wortels en stenen, dat hoort nou eenmaal bij een trail run.
Na een lang stuk vals plat rond de veertigste kilometer vindt mijn maag het genoeg en komt er een hele lading uit. Voordeel is dat ik nu geen last meer heb van mijn maag, klein nadeel is dat ik helemaal leeg ben, vanaf hier lijkt het voor mij meer een trailwandeling dan een trailrun,
Vooral de laatste zware klim, naar de Notre dame de Lorette lijkt haast een onneembare hindernis. Het uitzicht op deze heuvel maakt echter veel goed. Dat dit punt van strategisch belang was in de eerste wereld oorlog blijkt we uit het oorlogskerkhof en monument op deze heuvel.
In de afdaling naar de laatste verzorging op 47 km wordt ik aangespoord door een loper die me inhaalt aan te pikken. Als snel moet ik hem weer laten gaan, ik heb vandaag echt een ‘jour sans’, zoals dat in wielertermen wel eens genoemd wordt.
Een paar kilometer na de laatste verzorgingpost komen we op bekend terrein, hier liepen we vanmorgen ook!, omdat ik weet dat de laatste kilometers dezelfde zijn als de laatste, denk ik dat het dezelfde weg terug is…………. Niet dus…. We krijgen eerst nog een hele toeristische tour door het dorp. Overigen bleek dit later amper een kilometer te zijn, maar op deze ‘jour sans’ met de finish in zicht lijkt het eindeloos. Uiteindelijk kom ik toch op de laatste kilometers en over de finish.
Deze trail Bullygeois des Poilus is onder Nederlanders en Belgen niet zo bekend (hoewel de eerste editie werd gewonnen door Wouter Hamelinck en deze keer bij de dames door Linda Valent), maar toch zeer zeker de moeite waard. Voor het luttele bedrag van € 14, – krijg je hier een schitterende loop van 54 km, met 4 rijkelijk voorziene verzorgingsposten en een functioneel hardloop T-shirt. En zo ver is het niet, vanuit Bergen op Zoom 2 uur rijden. Wellicht een aanrader voor de trail liefhebbers in 2010!
Jean-Antoin van de Rijzen