17-04-2009 Castricum. Vier weken na Limburgs Zwaarste was het dan tijd voor Castricum, bos en duin, een van de vier Vier-Jaargetijden lopen van Willem Mutze. De dag ervoor waren we, Thijs van Heugten, Martin Nieuwenhuizen, Roger Kempinski, Peter v/d Kruys en ikzelf, Henk Sipers, naar Castricum vertrokken met de grote Camper van Martin, om uitgerust aan de start te verschijnen. Mijn enige zorg was mijn rechter knie die het had overgenomen van links. Ongeveer 35 lopers stonden aan de start en we hadden prachtig weer. Na de start bleef de groep redelijk lang in zicht tot iedereen zijn tempo had gevonden. Via duinen en bos liepen we van Castricum naar Egmond aan Zee. Van daar over het strand waar het flink waaide naar Bergen aan Zee. Hier was het 20 km punt en dan naar Schoorl waar het 30 km punt was en waar we de Klimduin op moesten. Het liep allemaal redelijk maar na de Klimduin kreeg ik het moeilijker. Het parcour ging coninue op en af, kleine dalingen kleine stijgingen en dan weer iets steiler bergop en vooral, veel zand. Ik had mijn trailschoenen aan met gaiters en die beschermden mijn voeten goed tegen het zand. Toen we over het strand liepen had ik iets te lang langs de waterlijn gelopen en moest toen door het water met beide voeten tot enkelhoogte maar dankzij de schoenen en gaiters geen natte voeten. Het begon langzaam warmer te worden en de zon bleef schijnen. Ik liep met bidon maar had toch mijn Deuterrugzak met waterzak meegenomen en vulde daarom de waterzak voor het geval het te warm zou worden. Ik wist dat het bos en duingebied mooi was maar ik genoot er toch van en jawel hoor deze loop mag zeker de naam Hollands Zwaarste krijgen. Je moest steeds goed opletten op wortels van bomen en het mulle zand vergde veel energie. Bij km 40 vulde ik mijn bidon met water in hotel Victoria in Bergen aan Zee en wie zit daar? Simon Pols en Hans Nieuwenhuizen, die de wandeltocht deden, en nu aan de friet met biefstuk en een halve liter bier. Ze nodigden me uit om mee te doen maar van die uitnodiging maak ik later nog wel eens gebruik. Mijn rechter schoen begon pijn te doen op de wreef van mijn voet en noodzaakte me ergens te gaan zitten en de veters losser te doen. Dit lukte pas echt voor de tweede keer dat ik ging zitten en toen kwam ik steeds moeilijker vooruit. Bergop door het zand en dan weer bergaf. Op km 47 de voorlaatste verzorgingspost waar ik nog een wat extra cola dronk en toen ging het weer. Lekker mijn eigen tempo. Twee lopers wilden met me samen lopen maar daar houd ik niet van en jongens als jullie dit lezen het is niets persoonlijks maar ik loop liever alleen. Enkele kilometers voor de finish stuurde Willem, althans de pijltjes, ons weer de duinen in voor een laatste zware beklimming met een prachtig uitzicht over de duinen aan de ene kant en de prachtige bollenvelden aan de andere kant. De kilometers telden maar langzaam af en noodzaakten me om regelmatig een stukje te wandelen. Mijn streven om te finishen in 6 u 30 minuten had ik al een tijd geleden bijgesteld. Dan eindelijk Castricum en toen duurde het niet meer lang en ik finishde in 7 u 11 minuten en was tevreden. Ik had de duinen en het zand anders ingeschat en waarschijnlijk onderschat. Het weer was geweldig, zelfs warm en ik was blij dat ik de waterzak onderweg enkele malen kon bijvullen want de bidon alleen was te weinig geweest. Nu bijna 24 uur later voel ik me goed maar mijn rechter achillespees voelt aan alsof hij het lichaam wil verlaten. Annemarie,Willem en alle mensen van de L.A.T., wat mij betreft veel complimenten voor de organisatie en de uitstekende bewegwijzering. Alles zat mee en zeker het weer. Ik heb genoten van dit deel van Nederland en noem de tocht maar gerust Hollands Zwaarste. Uitslagen, foto ‘s, meer info e.d. zullen volgen op http://members.home.nl/funrunner3/index.html
sportieve groeten
H. Sipers
site: http://www.adventure-runner.tk